Κάρμα

Συγνώμη...

Άνοιξε τα μάτια της διστακτικά. Ήθελε να κοιμηθεί κι άλλο όμως ήξερε ότι είχε αρκετά πράγματα να κάνει. Τεντώθηκε και κατευθύνθηκε στο δωμάτιο του Ιωσήφ για να πάρει τα ρούχα της. Αθόρυβα μετακίνησε τις βαλίτσες της στον ξενώνα όπως και τον υπολογιστή της. Έπειτα μπήκε στο μπάνιο, έπλυνε το πρόσωπο της, βούρτσισε τα δόντια της, χτενίστηκε, βάφτηκε και ντύθηκε. Διάλεξε ένα παντελόνι μαύρο ιππασίας, ένα πουκάμισο και μια χοντρή ζακέτα. Ολοκλήρωσε την εμφάνισή της με μπότες σε μαύρο χρώμα. Πήρε το μπουφάν της στο χέρι πήγε στην κουζίνα. Απόλαυσε τον καφέ της και ύστερα κοίταξε το ρολόι της Η ώρα ήταν 7:40 και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Την άνοιξε όσο πιο σιγά μπορούσε και....

Κάλυψε τα αφτιά της από την εκκωφαντική σειρήνα... Δεν ήξερε πως να αντιδράσει ώσπου είδε τον Ιωσήφ να περνάει μπροστά της σαν σίφουνας και να απενεργοποιεί τον συναγερμό. Η Νάιρα τα είχε χαμένα.

-<<Συγγνώμη... Ειλικρινά δεν...>>

-<< Έλεος όμως...>> τη διέκοψε θυμωμένα.

Η Νάιρα στεκόταν και τον κοιτούσε έχοντας κοκκινίσει ώς τα αφτιά. Εκείνος της γύρισε την πλάτη και ανέβηκε τη σκάλα με βήμα ταχύ. Την πλησίασε η κ. Μαριάννα και την έπιασε από το χέρι. Η Νάιρα ένιωσε το άγγιγμα της να την "ξυπνάει".

-<< Συγγνώμη. Δεν είχα ιδέα ότι βάζατε συναγερμό και αν το ήξερα δεν θα...>>

-<< Μη ζητάς συγνώμη εσύ. Εγώ θα πρέπει να το κάνω με τη συμπεριφορά του γιου μου.>> της είπε απολογητικά.

-<< Ειλικρινά δεν πειράζει. Πρέπει να φύγω για να προλάβω τις δουλειές μου. Καλημέρα σας και πάλι συγγνώμη.>> της είπε και βγήκε από το σπίτι γρήγορα.

Μπήκε στο αμάξι της και πήρε μια βαθειά ανάσα. Χτες το βράδυ παρόλο που της είπε πως της είχε παραχωρήσει το δωμάτιο του, τον βρήκε να κοιμάται εκεί. Ήταν υπέρ του δέοντος ευγενικός μαζί της και είχε διακρίνει κάτι στο βλέμμα του που ναι μεν το λάμβανε σαν θετικό στοιχείο, από την άλλη ένιωθε ότι δεν ήταν σωστό. Και ύστερα το σημερινό. Σήμερα είδε έναν διαφορετικό Ιωσήφ. Έναν Ιωσήφ γεμάτο αγανάκτηση και μίσος. Ακούμπησε το μέτωπό της στο τιμόνι και προσπάθησε να ηρεμήσει. Ύστερα πάτησε το κουμπί της γκαραζόπορτας και ξεκίνησε για τον προορισμό της.

Ο Ιωσήφ όλη αυτή την ώρα την παρακολουθούσε από το παράθυρό του. Είχε νιώσει πολύ άσχημα που της είχε μιλήσει έτσι. ¨Τι μου συμβαίνει πια;¨ αναρωτήθηκε. Εκείνη την ώρα μπήκε η μητέρα του στο δωμάτιο.