HISTORY IS ALL YOU'VE LEFT ME

Kapitel 13

LEA'S POV:

Umalis ako ng bahay ng 5am, drove myself to Tagatay.

I wanted to scream, burst out.

Matagal ko na ding hindi ito nagagawa and I felt like I really need to.

Tinext ko si Mang Melchor na siya na ang maghatid sa kambal and ako na ang susundo.

He replied immediately, ok daw.

Kasabay ng pagsigaw ko ay ang pagtulo ng luha ko.

Napakababaw ko ba?

Mababaw banh mainis ako dahil nasayang effort ko, dahil mismong birthday nya kinalimutan nya.

Yes, hindi masama magtrabaho. Alam ko kung paano nya pinaghirapan yun dahil pangarap nya yon. He is dedicated to it, he wants to give his family the best.

Pero hindi rin naman masama kung magpapahinga.

Nagbreakfast na lang ako dito sa Bean Bag, namimiss ko na ang freshly brewed coffee nila dito.

Natapos ako magbreakfast ng 9 am. Naoverwhelm kasi ako sa ganda ng place maya medyo nagtagal ako dahil nagikot ikot pa. I decided to go sa Solenad dahil wala lang.

Nakarating ako dun ng 11 grabe ang traffic.

Naglunch muna ako sa isang korean restaurant.

I decided to roam sa National Book Store. Ipagsha shopping ko ang kambal tig - 2 silang basket.

Inuna ko ang kay Tash dahil puto art materials agad ang sumalubong sa akin. And yes both my hands are pushing carts.

Pera and car keys ko lang dala ko, no bags, no phone. Nasa bulsa lang so no need pa na magbitbit ng madami.

I grabbed 3 koi watercolor 72 color palettes. 10 sketch books, each pero category. Kung watercolor, oil o kung ano man. And a lot more. Tapos na yung kay Tash kay Andres naman.

Binilhan ko siya ng series ng Diary of a Wimpy Kid. Masyado na kasi siya naeexpose sa novel at age 6. Then series ng Harry Potter. Then Holly Bourne, John Green. And a lot more.

I checked out at 1pm just in time to pick up the kids.

I decided na ilabas ang kambal.

We ate sa Mr. Roboto and the kids enjoyed the design of the Wasabi cute na cute sila kaya ayun naanghangan.

Nakauwi siguro kami mga 6:30 na ng gabi. 8pm naman bedtime nila so may time pa sila to see my surprise.