la vie en rose; kth

white kalia 9

,,Dobra, opowiem ci".

Zegarek wskazywał chwilę po szóstej rano, kiedy Taehyung otworzył oczy. Ścierpnięta ręka, na której od dłuższego czasu ktoś leżał, zaczęła dawać o sobie znać, przez co się przebudził. Kim nie miał serca budzić dziewczyny więc próbował podnieść się najdelikatniej jak potrafił. Właściwie to nie chciał już wstawać i najchętniej jeszcze by poleżał. Uznał jednak, że mogłoby być dosyć niezręcznie, jeżeli Sooyoung zaraz by się obudziła.

Do tego blondyn prawdopodobnie pobił swój rekord najdłuższego snu. Minęło kilkanaście godzin i pewnie, gdyby nie drażniąca go już ręka, to spałby jeszcze dłużej. Jednak z drugiej strony był zadowolony z takiego obrotu sprawy i tego, że to on wstał pierwszy. Dopóki sobie nie uświadomił, że ta przyjemna drzemka skutkowała pustym brzuchem. W kuchni udało mu się znaleźć tylko niezdrowe i dziwne słodycze, które sam wczoraj przyniósł. Spało mu się naprawdę dobrze i pierwszy raz tak wygodnie, ale trochę żałował tego, że nie zdążyli nawet zamówić niczego do jedzenia.

Przez dłuższą chwilę chłopak siedział bezczynnie w kuchni i przypomniał sobie, jak to Sooyoung mu gotowała, po czym złapały go malutkie wyrzuty sumienia. W końcu ona potrafiła zapewnić mu naprawdę dobry posiłek, a dodatkowo dbała o niego cały dzień. Głupio czuł się z myślą, że wymęczona dziewczyna, jak się obudzi, to nie zastanie nic, ba, pewnie sama zabierze się za przyrządzenie czegoś dla nich. Blondyn podniósł się z wysokiego krzesła i z lekkim zawahaniem zaczął przeglądać szafki z nadzieją na znalezienie czegokolwiek.

Każdy już wiedział, że umiejętności kulinarne Taehyunga były na poziomie przypalania wody na herbatę. Jego wiedza na ten temat opierała się tylko na tym, co widział w filmach albo w kuchni swojej mamy kilka lat temu. Po chwili poszukiwań w końcu natrafił na najzwyklejsze i niegroźnie wyglądające opakowanie ryżu. W lodówce znalazł też warzywa, co nie było jakimś dużym zaskoczeniem, w końcu Sooyoung jadła ich sporo. W głowie chłopaka narodził się już plan, co przyrządzi i nie obchodziło go to, że kompletnie nie wiedział, od czego zacząć, a samo śniadanie będzie banalne.

Na szczęście każdy ryż, makaron i tego typu rzeczy do ugotowania zawsze miały z tyłu opakowania zapisany sposób przygotowania. Teraz to już wszystko musiało pójść z górki. Chłopak dorwał jeszcze marchewkę, którą niestety musiał w jakiś sposób obrać i pokroić. Chociaż kukurydza była w puszce i nie musiał się z nią męczyć. Taehyung złapał jakikolwiek nóż, który na milion procent nie nadawał się do obierania warzyw, ale on nie widział w tym nic złego i właściwie już miał się zabierać do roboty, kiedy rozproszył go delikatny chichot. Speszony odwrócił głowę i zobaczył jeszcze delikatnie zaspaną szatynkę, która wpatrywała się w niego lekko rozbawiona.

— Zamierzałeś kroić marchewkę na blacie? — zapytała na dzień dobry, zwracając uwagę na fakt, że Taehyung nawet nie pomyślał o tym, żeby wziąć sobie deskę czy jakąkolwiek podkładkę, nawet taką w jego stylu.

Chłopak patrzył raz na nią, a raz na leżące przed nim rzeczy. Drapał się po głowie wyraźnie zawstydzony i zmieszany, bo dał się przyłapać. Sooyoung westchnęła cicho, dalej się uśmiechając i wyciągnęła z jednej z szafek wcześniej wspomnianą deskę.

— Ja wstawię ryż i pójdę się trochę ogarnąć, a resztę zostawię tobie — oznajmiła, nie chcąc już bardziej gasić zapału chłopaka. Taehyung nie raz wspominał jej o tym, że nie potrafił gotować więc chciała mu pokazać, że naprawdę bardzo doceniała jego gest.

Kim przytaknął i obserwował, jak szatynka sprawnie poradziła sobie ze swoim zadaniem ani razu nie spoglądając na instrukcję. Dziewczyna miała już wychodzić, kiedy jej uwagę zwrócił biały zwierzak, krzątający się pod ich nogami.