"Alam nila." he said doubtfully while looking at me with a glare. "We're gonna meet your mom at the end of this month."

"W-What? Why the hell are you taking everything so fast? I'm going to tell her about you when I get home!"

His iPad started ringing, nanlaki ang mga mata ko nang makita ang litrato ni Mama roon na tumatawag. Suminghap ako nang magkatinginan kami ni Primiel, his ears blushed as he glares at me. Huminga ako nang malalim at padabog na kumamot sa ulo ko bago sagutin ang tawag. Sandaling bumusangot si Primiel at saka sumiksik sa aking tabi. Okay, I can't really stop this kid now.

Mama's eyes squinted instantly at the sight of the man beside me, Primiel's just sitting there with a cold expression but he started the greet.

"Good evening, Ma'am." he said decently.

Oh, come on! You are not like that when we were alone!

Maliit na natawa ako sa reaksyon ni Mama na napatuwid ng upo sa sofa habang nakatitig sa amin.

"Sino ka naman?" she asked crudely.

I gasped out. "Mama, he's my ex."

"Ex?" Primiel scoffed instantly as he turned his head on me like he's insulted by my answer.

"Ex pero magkasama kayo sa kuwarto? Ano 'to, lokohan?"

Primiel gave me one glare before he turned to the screen. He cleared his throat calmly.

"I am his boyfriend, Ma'am."

Gulantang si Mama. "Ha!? Kailan pa? Bakit hindi ko man lang nabalitaan na may boyfriend kang iba riyan? Akala ko si Kait—"

"Ma!" saway ko. "This is Primiel Villareal, Mama." I announced.

"V-Villareal?" she stuttered. "Kaano-ano niya 'yung ex mong si Horace Villareal? Iyon 'yong nagpapadala sa atin noon."

My eyes widened shockingly. What? Horace? Seriously? Ano bang nangyayari? Wala naman siyang sinabing pangalan sa akin noon kung sino ang nagpapadala at tanging Villareal lang! Damn it, and it was Horace, news flash!

"That's my cousin, I just used his name." Primiel said and that explains it all.

Mama's eyes squinted again while looking at us but the appreciation in her eyes was very obvious and active. Naroon din ang pagkahiya, bahagya siyang nagyuko ng ulo at bumuntong hininga.

"Ikaw ang first boyfriend ni Loraes noon?"

Tumango si Primo. "Until now."

Is he damn serious? Puwede namang tumango na lang!

"Anong plano mo sa kanya ngayon? Nakatira kayo sa isang bubong sa ilang linggo niyang nawala rito?"

"Opo, Ma." ako na ang sumagot. "Sorry, Ma. Hindi ko nasabi, ang dami kasing nangyari. Kapag tumatawag naman ako, maikling oras lang kaya hindi ako nagkaroon ng oras para magpaliwanag."

"Ano palang nangyari kay Kaito, Loraes? Iniwanan mo sa ere?" Mama said straightly.

My heart contorted in embarrassment and sadness.

"Hindi naman, po. Nagkausap kami tungkol dito at maayos iyon, Ma. We're still in touch here, he's just busy traveling around Batangas with his friends these past weeks."

Nakita ko ang pagsimangot ni Primiel sa screen habang tahimik doon, I sighed calmly and smiled at Mama.

"Si Primiel po, Mama." pakilala ko ulit. "He's uh... my boyfriend again."

Mama's lips curled as she took a deep breath and nodded.

"Mukhang bad boy pala 'yan, hindi ko inexpect na mahilig ka sa mukhang salbahe." Mama said crudely that made me gasp in embarrassment for Primiel.

Villareal #5: Rayless DaybreakTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon