TESADÜF

🌟 FANFİC 1 🌟

~12. Sınıf Mart Ayı~

Sınavdan 1 hafta sonra:

Gizem'in ağzından
Stresli sınav günü gelmiş geçmişti. Her şey bitmişti. Birkaç gün yalnız kaldım ve neler olabileceğini düşündüm. Sınav kötü geçmemişti ama kızlarla birlikte Kore'ye gidebilmemiz için birbirimizden kopmamamız gerekiyordu. Bu yüzden ya birimize bişey olur korkusundan kendimi alamıyordum. Haftasonu kızlarla buluşmak üzere sahile indim.

"kızlarr!"

Birbirimizi görünce beşimizde birbirimize sarıldık. Duygulanmıştım ama bir tek ben değildim.
Eylül, ve Defnede duygulanmıştı. Belli etmesede ilayda da duygulanmıştı. Deniz aramızdakilerin en cesur yürekli olanlarındandı bu yüzden pek belli etmezdi ama ben biliyordum o da duygulanmıştı.
Sahilde kumsala çıktık ve yürümeye başladık. Pazartesi günü sonuçlara bakıcaktık. Bir yere oturduk.

"kızlar her şey iyi gidiyor ama ben gerçekten korkuyorum."

Deniz: "korkucak bişey yok. Kızlar hepinize söylüyorum, biz bunca sene ne için çalıştık ne için ter döktük ne için geceleri uyumadık. Kazanıcaz ve başarıcaz."

Eylül: "kızlar bende ne kadar korksam da sizi tanıdığım günden beri size güveniyorum."

Defne:" kızlar benim aklım hala sınavdaki sorularda ya!"

İlayda:"knk takma kafana bu kadar sınav geçti bitti. Bende size güveniyorum artık bunları düşünmiycez biraz hayatımızı yaşayalım ve önümüze bakalım."

"evet knk bende öyle düşünüyorum ama içimdeki sıkıntıyı gideremiyorum sadece kendim için değil hepimiz için endişeleniyorum."

Deniz: "kızlar bu konuyu burada kapatıyoruz ve ilaydanın dediği gibi önümüze bakıyoruz sanki kazanmışız gibi davranıyoruz. Pazartesi günü her şeyi görücez zaten. Üzülürsek de beraber o zaman üzülücez şimdi üzülmek yok."

Eylül: "tamam kızlar endişe etmeye gerek yok hadi toparlanalım artık kendimize gelelim."

Melis:"aynn biraz umutlu olun her konuda"

" ya tamam bende artık ne olursa olsun kendimi üzmemeye çalışıcam. İnşallah salı günü yine burada bu ağacın altında aynı yerde mutlu bir şekilde buluşuruz."

Defne:" kızlar yarın için özgüvenli olun. Sizi böyle görmek istemiyorum her ne kadar ben de kötü durumda olsam da yarın sonuçları öğrenicez."

Saat geç olmaya başlamıştı tekrar sarıldık. Birbirimize söz verdik ve dağıldık. İlayda ile ben aynı yerde oturuyor sayılıyorduk. Bu yüzden beraber yola çıktık yol boyunca fazla konuşmadık, çünkü ikimiz de yarını düşünüyorduk. Eve yaklaştığımızda birbirimize sarıldık. İlayda benim özgüvenimi yükselticek şeyler söyledi ve ayrıldık. Eve girdim, ablam sürekli heyecanlı olup olmadığımı soruyor kazanırsam orada neler yapacağımı sorup duruyordu. Bu şekilde akşam oldu ve eşyalarımı toparladım yarın ne olacağını düşünmekten kendimi alamıyordum.
Gece oldu ışığı kapattım ve yatağıma attım kendimi.
O üniversiteye giden türk öğrencilerin çabalarını düşündüm. Gece o kadar çok şey düşündüm ki uyuyamadım. Bir anda dalmışım ki sabah gözlerimi açtığımda sanki hiç uyumamış gibi hissettim.
Hazırlandım kahvaltıya oturduğumda elimin titrediğini gördüm. Çok şaşırmadım çünkü ne zaman garip hissetsem elim titrer. Geç kalmadan masadan kalkıp montumu giydim ve yola çıktım. Moralim düzelsin diye kulaklığımı taktım ve DNA şarkısını dinlemeye başladım. Bana her zamanki gibi enerji vermişti. Okula yaklaşmıştım ve okula vardığımda sınıfa doğru çıkmaya başladım. Bizimkileri sınıfta görünce hemen sarıldım ve tek tek "günaydın" dedim. Yerime geçmeden önce kızların özgüvenlerinin hiç de yerine gelmediğini gördüm ki bende aynı durumdaydım.