Euphorsine Thalia Belleza was raised to be prim and proper. Lahat ng kilos at galaw niya ay bantay-sarado mula pagkabata.
Thalia had a simple dream beyond every instruction given to her. Gusto niyang magmahal ng totoo, maging arkitekto, at magkaroon...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bumilis ang mga araw ko kasama ang pamilyang Gallego. Habang lumilipas ang mga araw, mas lalo akong napamahal sa kanila. I really wished hard that the days could get longer. Time could get slower. The sun to stay higher, to keep it from setting.
Kakatirik pa lang ng umaga, sinalubong ko agad ito sa tabing dagat. Malamig ang simoy ng maalat na hangin. Nahimigan ko ang marahan na hampas ng mga alon.
Napapikit ako habang dinadama ang kapreskuhan at pagiging banayad ng paligid. Napangiti ako at napaupo sa buhangin. Pinaglaruan ko ang magaspang na mga butil at pinilit na hawakan ito ng mahigpit.
Habang mas mahigpit kong kinukulong ang bawat butil ng buhangin, mas lalong kumakawala. Nang luwagan ang pagkakagapos, banayad at mabagal na dumaloy ito.
I sighed.
"Kanina ka pa dito?" Umalingawngaw sa tabing-dagat ang boses ni Tyler.
I faced him with a smile on my face. "Oo," sagot ko.
Dumiretso siya sa akin at kinulong ako sa mga braso niya. "Are you excited to go back to Manila and be my fiancé?" He asked with a smirk on his lips.
Nanlumo ako sa tanong niya. Nakaramdam ako ng takot. I know the he moment I step on Manila grounds, I know a lot of things will change.
"Tyler," tawag ko.
"Hmm?"
"May gusto akong itanong."
Binalingan niya ako ng tingin. I gaped at him. Sobrang intense ng tingin niya. Alam ko talaga na nakuha ko ang atensiyon niya.
"What?"
I licked my lips. "If I can't marry you in two years, will you wait 'till I'm ready?"
Nawalan ng kulay ang mukha niya. "Still planning to leave me?"
Nanuyo ang lalamunan ko sa sinagot niya. I didn't expect that coming from him.
His stare is stern and careful. He's like a con man mind reader. I smiled, hoping he would not read a thing.
I shrugged. "Just a rhetorical question."
Naglaro ang mga mata niya sa mukha ko. I saw certainty. "To be honest, I want this to be real. I want to get to know you more."
Hinaplos niya ang mukha ko. Then there's that hint of gentleness in his eyes... so genuine.
"Of course I'll wait," he sighed.
Hinawakan niya ang baba ko. Hurt crossed in his eyes and it wrecked me just as much.
"Pero bakit pa natin patatagalin kung alam din natin saan pupunta? Let's not waste our time."
He caressed my cheeks gently. He brushed his lips on my lips and then placed a soft peck on my forehead. Nag-init ang mukha ko nang maalala ang halik niya sa akin noon sa camp namin sa bundok.
