I am a spy •Dutch• {voltooid}

(35)

P.O.V. Gwen/Juul
Als ik weer thuis ben, loop ik met een zucht naar binnen. Ik doe mijn jas en schoenen aan en ik loop de woonkamer binnen, waar Vince en Zoëy allebei met gekruiste armen staan. "Uhm... Hallo" zeg ik. Ineens kijkt Zoëy geschrokken en komt ze naar me toegelopen. Ze pakt mijn T-shirt vast en kijkt naar de rode bloedspetters. "Die zijn niet van mij." Zeg ik om haar gerust te stellen, maar nu ik het heb gezegd klinkt het nog verkeerder *zucht*.

"Misschien moet ik jullie toch het een en ander uit gaan leggen" zeg ik zacht. "Kleed je eerst maar om" zegt Vince. "Oké" Ik loop snel naar boven om me om te kleden en als ik dat heb gedaan, zucht ik diep in en uit en loop dan weer naar beneden.

Vince en Zoëy zitten al op de bank, dus ga ik erbij zitten. "Ik ben niet zomaar bij jullie komen wonen. Ik ben een spion en moest undercover als Juul Anderson. Mijn echte naam is Gwen Morissen." Begin ik mijn verhaal. Vince en Zoëy kijken me met open mond aan. "Ik moest Drake, Rover en Caine ontmaskeren om zo bij Drakes vader te komen. Hij weet dit zelf ook intussen, want toen zijn moeder was overleden, kwam ik erachter dat dat de beste vriendin van mijn moeder was. Hij legde uit dat hij gedwongen werd door zijn vader en dat zelfde geld voor Rover en Caine. Ik doe nu dus ook soms andere opdrachten. Ik heb net iemand neergeschoten, vandaar het bloed" leg ik uit. Zoëy staat op en komt naar me toelopen. Eerst denk ik dat ze me gaat zeggen dat ik fout ben, maar dan geeft ze me een knuffel. Ik sta op en knuffel haar terug. "Ik ben blij dat je ons vertrouwt met je verhaal." Zegt ze glimlachend. "Natuurlijk. Jullie zijn de eerste twee personen in mijn leven die me weer de persoon hebben gemaakt die ik voor mijn 11e was, toen mijn ouders werden vermoord" zeg ik glimlachend terug. "Daar ben ik blij om" zegt Vince nu, die me ook omhelst.

"Wat had die persoon gedaan, van vanmiddag?" Vraagt Vince nieuwsgierig. "Hij was bezig om een klein meisje te misbruiken. Ik was net op tijd. Het was echt vreselijk om haar zo bang te zien. Het is een hele grote trauma die ze heeft opgelopen. Ik hoop dat het goed komt met haar" zeg ik zuchtend. "Hij kan nu in ieder geval geen andere mensen meer pijn doen" "Daar ben ik ook heel erg blij mee. Je hebt de slechte kanten van mijn werk, maar zeker ook de goede" leg ik uit. "Ik ben blij dat jullie het accepteren" zeg ik dankbaar. "Natuurlijk! Je bent mijn beste vriendin" zegt Zoëy. "Jij ook de mijne"

————

Ik zit in mijn 'kantoortje'. Nadat ik deze opdracht heb gedaan, zit ik weer met Drakes vader in mijn hoofd. Ik moet en zal hem zo snel mogelijk van het leven beroven...

Het is misschien heel fout wat ik heb gedaan, maar toen in die dag bij Drake was, heb ik wat cameratjes en microfoontjes geplaatst, zodat ik kan zien en horen wat hij doet. Bijvoorbeeld telefoontjes die hij pleegt en de personen die op bezoek komen.

Ik heb al een plan gemaakt die ik wil gaan uitvoeren:

Eerst luister en kijk ik de camerabeelden goed. En wanneer hij dan iets buiten de deur moet doen en hij zegt de plaats waar het is, ga ik daar ook heen. Meestal is een drugsdealing tussen twee personen en op een rustige plaats, dus is er niet veel bekijks. Dan wanneer de andere persoon weg is, kom ik in beeld en vermoord ik hem, als alles goed verloopt.

Ik hoop zo erg dat dat gaat werken, maar ik weet het natuurlijk niet zeker. Één klein foutje en het kan zwaar fout gaan...

Mijn telefoon gaat af en ik neem snel op.

Ik: "Hallo, met Juul Anderson"
Onbekend: "Hey Gwen, ik wilde even zeggen dat de man goed is weggebracht. Dankjewel. Je hebt weer goed werk verricht"
Ik: "Dankjewel Rob. Ik was net op tijd daar, anders had hij dat kleine meisje verkracht"

Er gaat een koude rilling over mijn rug heen als ik daar aan denk.

Rob: "Nogmaals, goed gedaan. Gaat het met jou een beetje? Je bent met van alles bezig. Heb je een beetje rust?" Vraagt hij bezorgd.
Ik: "Ik doe inderdaad heel veel, maar ik kan niet stil zitten. Dat weet je. Het gaat goed met me" zeg ik.
Rob: "Goed zo. Als er iets is kan je altijd bij mij terecht"
Ik: "Dat weet ik. Ik houd van je"
Rob: "Ik ook van jou. Nou, ik moet weer gaan. Bye Gwen"
Ik: "Doeg"

Ik hang op en leg mijn telefoon weer naast me neer. Ik ga weer verder met het kijken van de camerabeelden. Ik voel me echt een stalker nu, maar dat kan mij even niks schelen op dit moment.

"Juul! Het eten is klaar!" Hoor ik Zoëy van beneden roepen. "Ik kom eraan!" Ik sluit mijn computer uit, sluit dan het 'kantoortje' af en loop dan naar beneden. "Hebben jullie eigenlijk mijn schooltas meegenomen?" Zeg ik. Het schoot me ineens te binnen. "Jap, hij ligt in de gang" "Oké thanks"

Tijdens het eten kletsen we vrolijk met elkaar, alsof ik net niet het hele verhaal heb uitgelegd. Ik ben zo blij dat ze me gewoon accepteren! Ik houd echt van ze en kan niet meer zonder ze!

Ze zijn echt de twee belangrijkste personen voor me, naast Rob, Luuk en Drake, in mijn leven...