Drunken Lady (R18)

41

Ian

"Andyan naba si Mang Henry?" I asked Paton. He'll take us to the port where the boat docks. Malakas pa daw ang alon at 2 days pa bago mag resume ang byahe ng mga ferry. This would be a suicide but we can't stay longer on this island lalo na at nagwawala na naman yung tatay ng babaeng yun. Nagpaputok pa siya kagabi. Natakot ako para kay Liah. Its not that I can't protect her but once he triggered the gun I can't stop the bullet. Let's be realistic, I'm no Super man nor Flash. I can only do so much.

"Yeah!" maikling tugon niya. Then he motioned us to the tricycle ni Mang Henry. We need 3 of this vehicle dahil hindi kami kasya sa isa. Hanggang apat lang ang kaya nitong isakay at may mga luggage pa kami.

Liah and I rode Mang Henry's tricycle while the 4 of them including Pierre and Pandy stick together on one. Si Paton naka sakay sa may roof ng tricyle, si Pandy sa likod nung batang driver umupo yakap yakap niya pa ito at yung dalawang ulupong naman ay sarap na sarap ang upo sa loob. Lahat ng luggage nila ay nakasakay sa pangatlong sasakyan.

This is so uncomfortable. May kalakihan ang side case ng tricycle niya pero naaalog parin ako. Napatingin ako kay Liah dahil hindi parin siya umiimik buhat kanina. Mukhang masama ang pakiramdam niya. Sarap konyatan netong lasinggera nato. Pasalamat siya mahal ko siya.

"Babe, are you all right? You look pale." I asked worriedly. Hindi siya sumagot at ipiniling lamang niya ang ulo niya sa balikat ko. I raised my arm into her head and caressed it. But she removed it.

"I'm fine. May hang over lang ako." sabi niya. Ayaw niya sigurong mahawakan ang ulo niya. Naiintindihan ko naman, what worries me is that if she can last the boat ride.

"You sure?" paninigurado ko pa.

"Hmmm." she hum. Ayaw niya ng kinukulit.

It has been 30 minutes land transfer to the port. Mejo nakaidlip pa siya kahit pa na bako bako ang daan. Dumaan kami sa liblib na parte ng island. It was surrounded by coconut trees. Napakapresko ng lugar dito hindi maaliwalas pero nakakarelax.

"Sir, wer jas arayb." pang iingles ni Mang Henry. Napaangat ng ulo si Liah, I saw her smirked alam kong natatawa siya kahit may dinaramdam na may pagkapilya parin.

"Thanks Manong!" sabi ko sabay abot ng tatlong libo sa kanya.

"Ay sir. Dis tu big. Only, 300. " he humbled.

"No, its okay. Keep it." I shrug. Dali dali kong ibinaba yung mga luggage bago tulungan bumaba si Liah.

"I do it sir. Jas stay put and calm over." Yeah! Sige Mang Henry try harder. I am really trying as as hard as I can too, to suppress my laugh. Napakamot nalang ako sa noo. Lalo nat nakikita kong napapailing-iling pa tong kasama ko habang nakatingin sakin.

"Marunong po kami ng tagalog Manong." natatawa kong sambit. Hahaha! Baka kasi hindi ko na mapigilan at maoffend pa si Manong Henry.

"Ano ba yan. Malapit na pa man din dumugo ang ilong ko ser. Marunong pala kayo. Ako na ho jan." napakamot pa siya ng ulo niya.

"Saan po ang port?" tanong ko ng makita kong puro puno ang paligid.

"Ah e sir.. wala pong port. Port portan lang po ang meron." nahihiya niyang tugon. I creased my forehead because I didn't get what he's insinuating.

"Jas palow me ser." gaya niya samin. So wala kaming choice. Inalalayan ko lang si Liah na mangilo-ngilo pa. My left arm is on her waist while my right is en-clasp on her tummy.

Pag dating namin. All we can see is pure sea side with small boats. Yung mga gawa lang sa kahoy. At may isang medium size motor boat na gawa lang din sa kahoy. Just the sight of it I already knew that this won't be a safe and comfy ride.