BTS'in Başı Türklerle Dertte 2

♉12.BBTD2♉

Mediadan doz alın öyle başlayın okumaya sjsbsb

OKUYUN!
Belkide İlk Aşk İlk Delilik kitabında son attığım bölümün sonuna bıraktığım not bu kitap için de geçerli. Okumayanlar orayı bir ziyaret etsin efenim.

İyi okımalar...

ELİF

Elimde valizim kapının önünde beklerken Deryaya ne diyeceğimi düşünüyordum. Tüm bu olanlardan sonra ona nasihat mı versem, teselli mi etsem hiçbir fikrim yoktu.

"Elif, kızım sen misin?" diyen sesle arkamı döndüm. Derya'nın dedesi camiden geldiğini belli eden takkesini eline almış gülerek bana bakıyordu.

"Benim Necmi dede."dedim ve uzanarak elini öpüp alnıma koydum. Gülerek elini omzuma koydu.

"Nerelerdesin sen he? Gettin gavur ülkelerine oguyacam diye ardist olmuşsun deyolar. Doğru mu gız?" gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırıyordum ama biraz daha konuşura kesin gülecektim. En komiği de dediklerinin doğru olmasıydı.

"Layn necmi! Yine gendi gendine mi gonuşayon. Gir içeri." içeriden bağıran Ayşe teyze Necmi dedenin karısıydı. Necmi dede kulağıma eğildi.

"Bana deyo da kendine heç bakmayo goca garı." bu sefer kendimi durduramayıp kahkaha attığımda kapı açılmıştı. Gülerek kapıda dikilen Ayşe teyzeye baktım. Ardından hızla uzanarak elini öpüp alnıma koydum. İnce kaşlarını çatıp dedeme baktı.

"Kim bu gız?"

"Benim ben, Elif. Tanıyamadın mı gız beni?" dememle kaşlarını kaldırarak bana sarıldı.

"Oy güzel gızım beniim, nerelerdeydin sen?"

"Gız ardist oldu deyolardı ya unuttun mu gayrı?"

"Dedem artist falan olmadım. Kim söylüyorsa inanmayın." dedim ve bir elimi Necmi dedemin, diğer elimi Ayşe teyzemin omzuna koydum." sizin konuşmanıza doyum olmaz ama Derya nerde dedem. Onu görmeye geldim."

"Derya gimdi?" diyen Ayşe teyze ile Necmi dedem gülerek kapıyı gösterdi.

"Ayşa ananın aklı getti gene. Derya içerde gızım." başımı sallayarak ikisinin de yanağını öptüm ve bavulumla beraber içeri girdim. Ardından tahta merdivenlerden yukarı çıktım. Derya yukarı kattaki koltuklardan birine oturmuş telefonuyla uğraşıyordu. Gülerek bavulumu sertçe yere bıraktığımda başını kaldırarak bana baktı. Ardından telefonunu yanına atarak koşup bana sarıldı. Aynı şekilde ben de ona sarıldığımda yanağımı öptü.

"Erken gelmişsin kardeşim. Çok özledim seni." dedi ve geri çekildi. Elinden tutarak onu koltuklardan birinin üzerine çektim ve bağdaş kurarak ona döndüm.

"Sen telefonda öyle konuştuktan sonra duramadım Korede. Kimseye bir şey söylemedin değil mi?" sorumla beraber başını önüne eğdi. Gülümsemesi solmuştu.

"Söyleyemedim. Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Yaptığım şeye o kadar pişmanım ki Elif. Nasıl olduğunu bile anlamadım. Sabah kalktığımda onu yanımda gördüm ve..." hıçkırarak ağlamaya başladığında onu kendime çektim ve başını omzuma dayadım. Kollarını bana sararak ağlamaya başladığında dolan gözlerimi birbirine bastırdım. Ne yapması gerekiyordu? Evleneceği adama hamile olduğunu söylemezse bu onun için çok büyük haksızlık olurdu. Onu kendi çocuğu sanmasını kesinlikle istemiyordum. Hamile olduğunu söylerse o adam ya onu kabul ederdi, ya da onu bırakırdı. Eğer ki onu bırakırsa babası onu evden kovardı. Resmen iki ucu da b*klu deynek durumundaydık.

"Derya! Aşağı in kızım kocan geldi!" aşağıdan bağıran Derya'nın annesi ile Derya benden ayrılarak gözlerini sildi.

"Derya ne yapmayı planlıyorsun?" dememle burnunu içine çekti.