Prince Or Princess? • KookMin [✓]

-14-

🍁

Üzerimdeki turkuaz hanbokla bir o yana bir bu yana gidip gelirken heyecandan elim ayağım titriyordu. Kalbim göğüs kafesimi zorlarcasına hızlı atarken kalp krizi geçirmemek için kendimi dizginlemeye çalışıyordum.

Birazdan tören başlayacaktı. Birazdan Jungkook'un eşi olacaktım. Hayatımı onun hayatına adayacak, güneşin aya tutulduğunu tüm krallıklara gösterecektim.

"Efendim, Kralımızın koluna girin lütfen. Tören başlamak üzere."

Park Krallığından bir cariye konuştuğunda hızlı adımlarla babamın koluna girmiş ve gülümsemiştim.

Kral Park'ın bakışlarındaki hüzünü görünce üzgünce önüne dönüp yürümeye başladı. Neden üzgündü ki? Beni ateşe atan o değil miydi?

"Baban tam bir aptal Jimin-ah."

Bir anda kendisine aptal demesi beni şaşırtırken anlamsızca suratına baktım.  Neden kendine aptal diyordu ki?

"Önüne dön yoksa düşersin, dizlerin acır. Buna dayanamam..."

Önüme dönüp yürümeye devam ettiğim sıra derince yutkundum. Dün annem, bugün babam... Günah mı çıkartıyorlardı?

"Tam bir aptalım dediğim gibi. Prensken Çinli bir kralın eline düşmüştüm. O zaman o kadar toy ve küçüktüm ki, elinden kurtulmak için bir oğlum olursa onun krallığına verecektim. Kral olup tahta geçtiğimde de vermeye kararlıydım bir bebeğimi. Sen dünyaya geldiğinde seni kucağıma aldığımda..."

Derin bir soluk çekti içine. Ağlamamak için direniyor gibiydi.

"O kadar güzeldin ki, o kadar güzel kokuyordun ki seni vermek istemedim. Tüm halka bir kız olduğunu duyurdum. Seni kaybetmek istemiyordum. Seni kucağımdan indirmiyordum, seni koklamadan uyuyamıyordum. Fakat sen büyümeye başladıkça etrafta erkek olduğun konuşulmaya başladı. Seninle ilgilenmeyi bırakmak zorunda kaldım. Sen düşüp dizini yaraladığında içim gitti ama kimseye belli etmemek için çok çabaladım. Bazen tüm saray sessizleştiğinde odana gelir yanında uyurdum ama sen o kadar uykucuydun ki, yalnızca bana sarılır varlığımdan haberdar olmazdın. Özür dilerim bebeğim, özür dilerim seni bir kız gibi gösterecek kadar aptal olduğum için."

Düğünün olacağı yerin tam ortasındaydık. Karşımda gülümseyerek bana bakan Jungkook'u es geçerek babama döndüm.

O da bana bakmaya başladığında yanağından bir damla yaş aktı. Kollarımı nazikçe ona doladığımda sessizce omzuma bir kaç damla yaş bıraktı.

Gözlerimin dolduğunu hissettim. Neden benden saklamışlardı ki? Neden onlardan nefret etmemi sağlamışlardı? Hiçbir şeyden habersiz ben, şu anda gerçekleri öğrenince neredeyse ağlayacak kıvama gelmiştim. Ama yine de herkesin içinde ağlamamak ve makyajımın akmaması için kendimi olabildiğince tuttum.