🌸 LYS1: I Need You ✔

IKA LABING TATLONG PAHINA

Chapter 13: WHAT REALLY HAPPENED

"The day that i want to run to that place, where my heart is taking me to."

I never thought this day will come. Seeing her again at ang matindi pa noon ay ang malaman ko na siya rin pala ang taong matagal ko nang gustong makaharap. This might not be the exact turn of event that I'm expecting but, truly I am really really happy. It feels like my heart is about to explode right now.

I started to walk slowly papunta sa pwesto niya at nang ilang hakbang na lang ang layo namin ay tumigil ako. She just stay there, sitting at nakatingin sa akin.

"You.." mahina kong ani. Tumitig lang siya sa akin, tila hinihintay kung anuman ang sasabihin ko. Inis ko siyang tinignan.

"What took you so long to come back here in the Philippines? Alam mo ba ang pinagdaanan nang ate mo bago siya.. Tsk! " I sound a bit piss. Yeah I am happy. But there are things na gusto kong I klaro niya. Especially about her sister. I can't still really accept that.

"Eh kayo? Alam niyo ba ang pinagdaanan ko sa Australia noong mga panahong magkasama kayo? Yeah she's the one who died, but I did die too inside here." ani niya habang mariin ang pagkakaturo sa dibdib. She might not crying pero ramdam ko ang matinding paninibugho sa paraan nang pananalita niya.

Natigilan ako. Is it because how she really felt about me? Even so, hindi naman siguro tama na ganunin niya ang ate niya. Diba?

"Pero kahit na ano paman ang rason mo mali parin yun! Isinantabi mo muna sana kahit ano mang rason meron ka at nagpakita sa ate mo na noo'y nakikipaglaban sa buhay niya! " medyo tumaas na ang boses ko at humahangos dahil sa bigat nang mga salitang binitawan ko.

Napayuko siya and I saw tears streamed down from her eyes, to her cheeks hanggang sa nagsitulo iyon sa piano na nasa harap niya. Damn it! My hands turned to ball. I don't know what to feel anymore. Hurt or anger?

"Don't talk as if you know how I felt. Oo mali! Pero masisisi mo ba ako kung yung taong inaasahan ko noong tutulungan ako sa taong mahal ko ay siya din palang gagawa nang paraan para makuha siya habang wala ako?! Oo mali! I don't care if karma might get me now pero, I think I deserve a sorry here! Lumisan siya nang hindi ko manlang naririnig sa kaniya yung salitang yun! Do I really don't deserve even a bit of sorry?" mas naging matunog ang pag iyak niya habang ako ay tahimik lang na nakatitig sa kaniya, natutulala. Napayuko ako. Thinking if her reason is really acceptable. Ganoon ba talaga yun? Kaya mong isa alang alang ang personal mong rason kesa sa buhay nang pamilya mo? Is that really acceptable?

I might not really understand how you felt but I can't still accept it Rosé. Napa iling ako sa na isip.

"By you said "taong mahal" did you meant.. me? " ani ko sa seryosong boses. Nag-alinlangan akong tanungin yun but I felt like I have to.

Nakita ko siyang natigilan. Pagkatapos ay marahan niyang pinunasan ang mga luha at mapaklang ngumiti sa akin.

"Are you that dense Jun? Yung bagay ba na binigay ko sayo noong graduation, yung nakasulat doon hindi mo manlang ba binasa yun? " she said. So she do really like me. Dapat sumaya ako doon dahil nakumpirma na nga pero hindi ko matanggap na dahil sa akin ay ginawa niya yun sa ate niya, maging sa sarili niya.

I suddenly felt I am not worthy of all of this.

"I did. Nabasa ko." pero kanina lang. Hindi ko naidugtong yun dahil hindi ko kayang sabihin na sa pag-aakalang ayaw niya sakin ay hindi ko binasa yun at isa pa nakalimutan ko siya noong mga panahong naaksidente ako. Nakalimutan ko siya dahil siya ang huli kong nakita at iniisip bago ako mawalan nang malay. It was really her all along.

Nakita ko siyang tumayo habang iiling iling at may kaunting ngiti sa mukha. I suddenly panicked a bit. Is she going to leave now? I still want to talk to her. I want to touch her. I want to.. hug her. Damn.

"But you loved my sister instead right?" mahina niyang turan habang nakatalikod na sa akin, facing the exit door opposite sa pintong pinasukan ko kanina.

Ang kamay kong nakataas sa ere na handa na sanang hawakan siya ay nanghina at unti unting bumalik sa tagiliran ko. I just stay still watching her back. I never knew na ang lugar na ito kung saan naisipan kong magtapat noon sa kaniya, ay siyang lugar ngayon na saksi nang pagkikita namin nang taong inaasam kong makilala pero sa isang napakalungkot na eksena.

"I did.. I did love Ayu." but not the way how I love you Rosé. Damn. I can't help myself to say those words. Pakiramdam ko kasi kapag sinabi ko yun, magtataksil ako kay Ayu ngayon. Yeah she's not here anymore. But the fact that we didn't broke up until she died is still valid. Naguiguilty ako dahil masasaktan ko sila pareho.

Will Ayu forgive me If I said to her sister now that I love her more than her? Will you forgive me Ayu?

Dumaan sa isip ko ang nakangiting mukha ni Ayu habang nakatingin sa akin at hindi ko maiwasang makaramdam nang sakit.

"Then I might really be wrong all this time huh? I'm really a selfish one huh? I'm sorry. I will say sorry also to my sister tomorrow and to my parents. It's nice to see you again Jun." nagulat ako sa sinabi niya. Sinabi niya yun nang may kaunting ngiti sa mga labi bago siya tuluyang umalis at nawala sa paningin ko. She just said sorry. Yun ang pinaglalaban ko kanina diba? Na aminin niyang mali siya sa ginawa niya noon?

Bakit pakiramdam ko nagsorry din siya dahil minahal niya ako? Na dahil sa pagmamahal niya sa akin kaya nagkaganoon? Is her reasons really that shallow? O hindi ko lang inintindi na sadyang mahal niya lang talaga ako kung kaya't ang makita ang ate niya at ako noo'y masakit sa kaniya kahit pa sabihin nating nag-aagaw buhay na ito?

Kung ako kaya ang nasa sitwasyon niya noon what will I do? Mahal ko din si Rosé pero mas matindi ba ang pagmamahal niya kesa sa akin?

Napa-upo ako sa upuan na inuupuan niya kanina at napahilamos sa mukha. I don't know what to think or to feel anymore. Look how crap of a person I am, yet I've hurted Rosé more than enough. She loved me even before. Siguro nga mahal na niya ako noon pa kahit hindi ko pa siya mahal.

Is that the reason why she is that uncomfortable sa akin noon? The way she act in front of me? Inisip ko pa na ayaw niya sa akin kung kaya ganoon siya at pagkatapos ay iniwasan pa!

Iniisip ko kung ano kaya ang naramdaman niya noon? At pati nang mga oras na nasa Australia siya? Shit! I am not deserving of her pure love yet..

I am sorry Ayu. I am sorry. I did love you before but right now I have to make things right. Forgive me but, from today onwards I'll choose Rosé.

To be continue...