🌸 LYS1: I Need You ✔

IKA ANIM NA PAHINA

Chapter 6: MYSTERIOUS VOICE

Gaya nga ng napagplanuhan ko kahapon ay pupunta ako ng maaga mamaya sa kwartong iyon pagkatapos na pagkatapos ng klase. I hope lady luck is on my side today at makita ko na ang nagmamay-ari ng boses na iyon.

Naglalakad na ako papasok sa paaralan ng mapansin ko si Rosé na naglalakad din sa unahan hindi kalayuan sa akin. Her eyes is on her phone kung kaya't hindi niya napapansin ang mga nakakasabay niya. A small smile escape on my lips at wala sa sariling kinuha ang cellphone ko. Tinignan ko kung online siya ay napa "yes" ako ng mahina when I saw the green dot on her name. She's on. I tap the message button.

"Hey" I messaged her.

Tinignan ko siya, naitakip ko ang kamay sa bibig at mahinang natawa ng makita kong muntik na niyang mahulog ang phone niya sa gulat. Is she really like that? That's cute of her tho.

I saw her tapping on her phone.

Ting!

Oh she replied. "Hello :)" What? Yan lang ang reply niya pero antagal niyang nagtype? I laughed again.

"You know you're cute." I bit my lower lip at tinignan siya ulit. Napakunot ang noo ko ng tumigil siya sa paglalakad.

What is she doing?

Tumigil din muna ako sa paglalakad. Hindi naman kami ganoon kalayo sa isa't-isa. She suddenly sat on her place tila nanghina. Mabilis akong naglakad papunta sa kaniya.

"Hey Rosé are you okay? " pinilit kong aninagin siya pero mabilis siyang napatingin sa akin kung kaya anlapit ng mukha namin sa isa't isa. Ang kaninang mapula niyang mukha ay mas pumula. Napalunok ako.

"W-waaahh!! " napatayo siya bigla at tumakbo paalis. Naiwan naman ako doon, lito at nagtataka.

Did I do something to scare her? Napailing lang ako at nagpatuloy sa paglalakad.

Pagkarating ko sa room ay nakita ko siya sa usual place niya sa gilid katabi ng bintana. Ng nakita niya akong pumasok ay tinakpan niya agad ng libro ang mukha niya. I chuckled ng makitang baliktad ang pagkakahawak niya ng libro. Damn this girl.

Lumapit ako sa babaeng naka upo sa likuran niya at mahinang sinabi na makipagpalit muna sa akin. Buti na lang hindi niya naman napansin. I quietly sat at her back.

Nakita kong ini-angat niya ang ulo niya at inilinga ang paningin, tila may hinahanap. Tinignan ko rin kung saan siya nakatingin.

"Are you looking for someone? " kaswal kong ani sa kaniya.

Mabilis siyang napatingin sa pwesto ko at nanlaki ang mga mata niya. Her cheeks suddenly turned bright red. Wow.

"A-anong.. B-ba-bakit? " turo niya sakin na nanginginig pa ang kamay.

"Am I that scary? " I gently ask.

Tila huminahon naman ang mukha niya, tho namumula parin. Why is she like that everytime she see me? Tila magkakasakit siya na natatakot. Pft.

"H-Hindi ah! Hindi.." Iiling iling niya na sabi pagkatapos ay naupo na ulit at tumalikod sa akin.

Hm? What's that?

I saw something na nakasulat sa papel na nasa mesa niya. I don't know if it's that a poem or what but I saw "If it was you, how would it be?
If these crazy days became yours?
If I was you I would just love me" something like that na nakasulat.

Hmmm.. So she had that kind of hobby huh? I smiled at myself.

"Oi Jun! Laro tayong overwatch sa bahay.." ani nang isa kong kaklase sa akin.

"Sorry pass muna ako may pupuntahan lang.."

I waved my friends goodbye as I dashed out of the room after class. I had to go there as soon as possible. I had to see her. The owner of that voice.

Pagkarating ko doon ay napayuko ako sa tuhod ko habang hinahabol ang hininga. Pero I'm still too late dahil papalapit palang ako sa pintuan nang kwarto ay narinig ko na ang pagsara ng pinto sa kabilang parte noon.

Damn! Inis kong ani sa isip. Dapat pala doon na lang ako dumaan sa likuran. I sigh in frustration.

Dahil wala na akong magawa ay umalis na lang ako doon para umuwi. Bukas ay sa likuran na talaga ako dadaan since doon naman siya lumalabas. Tsk.

Saktong pagkalabas ko sa gate ay namataan ko rin si Rosé. Mukhang kakagaling lang niya sa kung saan. Dala niya sa kamay niya ang papel na nakitaan ko na may nakasulat kanina. Saan naman kaya galing yun?

Eh ba't ko ba inaalala? May mas kailangan pa akong alalahanin. The owner of that mysterious voice, I badly want to know.

Pasalampak akong napahiga sa kama ko pagkadating sa bahay. The sweet voice I heard yesterday is still lingering on my ears. Naikwento ko nga rin agad yun kela Mama kagabi habang naghahapunan.

That night I dreamt of something weird. I saw two woman on that dream. I'm holding the hand of the other one while I'm just looking at the other. I also felt that I mouthed "sorry" to her bago tumalikod kasama ang babaeng kahawakan ko ng kamay.

Nagising ako na may bigat sa dibdib ko. Tila ba nasaktan ako ng lubos sa panaginip na iyon. It is like I choose a wrong decision among the two girls. Dahil doon ay kinulang ako sa tulog dahil nagising ako ng maaga dahil sa panaginip na iyon at hindi na makatulog ulit.

A sound of the piano stop me midway papasok sa paaralan. Biglang lumakas ang tibok ng dibdib ko at wala sa sariling napatakbo paikot sa likod ng paaralan kung saan ang exit gate. Ang daan kung saan siya lagi lumalabas kada hapon. So she also go there in the morning?

Do you know how I'm doing these days?
I can't even fall asleep, I can't even swallow anything
As I look at you, I'm becoming more ruined do you know that?
I feel like dying
Even though there's no way you'll come to me
Eventhough I know you're looking somewhere else
I don't think I can let go of you

Natigilan ako dahil sa sobrang lungkot ng kinakanta niya. Her voice is so sad that I, the listener can also feel it. Nakakahawa. What a powerful voice. Kahit siguro ang mga taong masaya ay mapapalungkot niya dahil sa emotion niya habang kumakanata. At dahil hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko, I missed her again!

Kaya siguro dito siya dumadaan kapag hapon dahil uwian. Pero ngayon nandito ako nakatayo dahil baka sakaling dito siya lumabas pero mali! Umaga pala ngayon at papasok palang sa paaralan at sa malamang doon siya dumaan sa pinto papasok sa paaralan. I'm such a fool! Ngayon ko lang napagtanto.

I missed her again!

To be continue...