Yerimden fırladım. Ses çatının öbür tarafından geliyordu. Biri uyuyordu ve iki kişi onu uyandırmak için kötü bir plan yapıyordu. Yemeğimi hızlıca mideme indirdikten sonra yanlarına gittim.
Ateş – Hey sizler burada ne yapıyorsunuz?
Onlar – Hiç sadece burada duruyoruz. Sen artık gidebilirsin.
Ateş – Nereye gidiyormuşum ben? Siz hemen buradan gidin.
Onlar – Sen çok olmaya başladın. Hemen buradan gitmezsen olacaklardan sorumlu değiliz. Senin gibi bir kız bize hiçbir şey yapamaz. Gördüklerini unut ve git buradan çirkin kız.
Ateş – Çirkin kız yine Çirkin kız bıktım sizden. Gidin buradan son uyarım.
Onlar – Gitmiyoruz.
Artık iyice kafam atmıştı. Çirkin kız demeleri bardağı taşıran son damlaydı.
Ateş – Benimle şuraya kadar gelin o zaman.
Onlar – Yalnız gitmeye korkuyor. Kızlar işte.
Onları kenara çektikten sonra hemen arkamda durana bir yumruk attım ve karşılık veremeden bayıldı. Öbürü bana saldırmaya çalıştı fakat ona da bir tekme attım ve o da bayıldı. Onları taşımak ağır olsa da çatının öbür ucuna sürükledim. Bu oldukça eğlenceliydi bayadır dövüşmemiştim. Her ne kadar o adamları dövsem de (7. Bölüm). Sonra uyuyan çocuğun yanına gittim. Bu kişi Batu'ydu. Herkes ondan korkmuyor muydu? Ona zorbalık yapmaya nasıl cesaret edebilirlerdi. (Rakibi olsa da ona sempati duymaya başladı.) Bu beni şaşırtsa da düşmanlarının onun açığını beklediği açıktı. Bu dünyada onlar gibi küçük balıkların, büyük balıkları yok etmeye çalışmalarına izin veremem. O benim rakibim onu ancak ben yenebilirim. Kararım buydu fakat yine uykuma yakalanmış ve uyuya kalmıştım. Uyandığımda biri bana doğru bakıyordu. Bu Batu'ydu.
Batu - Senin burada ne işin var?
YOU ARE READING
BOSS
ActionDövüşmek benim için bir yaşam tarzıydı ama herkes bundan habersizdi. Ailem dövüş kelimesine bile karşıydı. BOSS, bu isim duyulunca saygıyla bakılırdı. MAD HATTER, benim en büyük rakibimdi ve kader onu burnumun dibine kadar getirmişti. Bilmediğim bir...
