Biri bana doğru bakıyordu. Umursamadan buzdolabına doğru ilerledim, dolapta bir sürü şey vardı. Ne yiyeceğime karar vermek zor olacak gibi gözüküyordu ama en sonunda hepsinden biraz yemeğe karar verdim. Yemekleri sırayla çıkarmaya başladım. Şimdi tabak, çatal ve kaşık bulmam gerekiyordu. Tek tek raflara bakmaya başladım. Bu sırada da eline bir tane tabak alıp bana verdi.
O – Acıkmışsın belli.
Ben – Evet. Sen Servet amcanın oğlu musun?
O – Evet, ben Batu diğer adımda MAD HATTER. Senin adın ne?
Ben – Ateş.
O – Sadece Ateş, iyiymiş. Çatal türevi şeyler şu çekmecede ve tabaklar yukarıdaki rafta. Bu arada sabah için özür bekliyorsan bekleme çirkin kız. Bana yaptığını daha unutmadım.
Ben – Unut ya da unutma umursamıyorum.
O – Sonra görüşürüz Çirkin Kız.
Açken onunla uğraşmak istemiyordum ve çok uykum vardı. Bu yüzden yarına bırakmaya karar verdim ve yemekleri yemeğe başladım. Hala bana Çirkin Kız diyordu. Kafasında birkaç tahta eksik. Adından belli MAD HATTER. Ama bu isim bana çok tanıdık geliyordu. Olamaz o İstanbul'un lideriydi. Bu nasıl bir tesadüf, aslında o kadar güçlü müydü? Bunu nasıl öğrenecektim? Ve kaç zamandır aradığım o kişi karşımdaydı ona eskiden hayran olsam da artık ondan nefret ediyordum. Ona hayranlık duymamın sebebi benimkine benzer bir hikayesi olması ve gücüydü. Onu iyi biri sanıyordum. Ama kötüyse artık benim düşmanım demekti. Kafamda daha birçok soru vardı ama yapılacak bir şey yoktu. Cevaplar için sabahı beklemem gerekiyordu. Ona soracaktım. O BOSS'un idolüydü sonuçta. Ayrıca onu yenmem İstanbul'un benim olmasının yoluydu. Onunla her türlü karşı karşıya geleceğiz. O benim kimliğimi bilmese de...
YOU ARE READING
BOSS
ActionDövüşmek benim için bir yaşam tarzıydı ama herkes bundan habersizdi. Ailem dövüş kelimesine bile karşıydı. BOSS, bu isim duyulunca saygıyla bakılırdı. MAD HATTER, benim en büyük rakibimdi ve kader onu burnumun dibine kadar getirmişti. Bilmediğim bir...
