The Complicated Love Story(COMPLETED)

+43+

Chapter 43

Romantic

Sa paglipas ng mga araw, araw araw may natututunan tayo sa buhay natin. The sermons we cannot imagine.  Kapag pagod, gusto agad matulog. Pero kapag masaya, halos humiling sa itaas na hindi na matapos ang araw. That's not how it goes...

Gusto natin laging mabilis ang oras kapag may hindi magandang nangyayari satin. Gusto natin agad lumipas 'yon. But others do not know that even if we avoid bad situations, we will still be chased by it.

That's why we better face them with a brave heart on us.

I shooked my head just to let away my deep thoughts, again and again. Ganito nalang palagi tuwing... natutulala ako.

Inayos ko ang aking libro sa study table. Kakatapos ko lang magbasa ng isang lesson para bukas. 2 years nalang at tapos na rin ako sa college life ko. I can't wait to earn money but I felt like I'm not ready to leave my educational lifestyle.

My phone beeped all of a sudden. Napabaling ako roon. Napakurap kurap ako nang makita ang pangalan na 'yon.

It's been a while.... after 3 weeks since I talked to them.

Humugot ako ng hininga bago buksan 'yon.

Kurt:
Can I call? Nasa bahay kaba?

Parang alam ng puso ko kung kailan hahampas ng malakas. Now, it's beating to loud.

Ako:
Bakit? Yes, I'm home.

Wala pang isang minuto nang magreply siya 'ron.

Kurt:
I'll call.

Nanlalaki ang mata ko 'ron. Halos mabitawan ko ang mga high lighters na dapat ay ililigpit ko na. Damn! I panicked more when I saw the call on my cellphone.

I still answer it and I was immediately questioned by the horror!

"What? What do you need?"

Pumunta ako sa may bintana at sumilip. I knew it! I sensed it on his text. Sabi ko na nga ba, makikita ko siya ngayon!

"Where are you exactly?" tanong niya.

Tumingala siya sa bahay namin. Nagtago ako nang bahagya kahit na alam kong hindi niya ako makikita. Dammit, it still have a curtains! What am I doing?

Napalunok ako bago sumagot.

"A-at my room. Bakit?"

Tinitigan ko siyang mabuti kahit kausap ko na siya ngayon. He's out there and standing next to his car. Hindi pa man kami nagkikita pero nababalisa na ako.

Itinagilid niya ang kanyang ulo at hinawakan ang tenga.

"Can you go out for a while and see me here?" simple niyang tanong.

Nangantog ang tuhod ko sa tanong na 'yon. Magkikita kami! Tumango ako kahit 'di niya kita. Sumilip muli ako roon.

"Sige, pababa na 'ko." sambit ko kahit nakasilip pa.

Napataas ang kilay ko. I saw him smile! I ducked my head when his head turning on my window this time!

"I bet you're looking at your window, now..." panunuya niyang sinabi.

Halos mawalan ako ng hininga sa sinabi niya.

"Okay."

Napapikit ng mariin habang pababa ng hagdanan. Dammit! Bakit ko na kasi ginawa 'yon? Really, Cassandra? You're a big fat liar! Para tuloy akong nahuli na kumakain ng patago at ngayon bisto na ako!