The Complicated Love Story(COMPLETED)

+32+

Chapter 32

Alone

The aroma of coffee filled my nose. Halos mapapikit ako sa amoy na 'yon. I'm not a coffee monster but I love sniffing on it's scent. Sabi nila nakakagising ang kape pero kapag inaamoy naman, nakakaantok. Ano ba talaga?

Pinilig ko ang aking ulo sa mga ibang bagay na naiisip. Mayroon pa pala akong dapat kitain na hindi ko malaman kung tao ba. Lalo na't badtrip pa ako ngayon. When I didn't reply to his text, annoying calls where the next. Dahil naiistorbo ang meeting kanina, napaulanan ako ng pangaasar, bagong lalaking ko raw. Like duh! Over my beautiful and sexy body!

Namataan ko siyang nakaupo sa dulo. Nakadekwatro pa habang nagbabasa sa magazine. Luminga linga ako. Some of young students staring while giggling at him. Wala manlang kaalam alam ang gunggong na 'to. Huminga muna ako ng malalim bago lumapit.

"Why did you call me? Para saan 'to?"

Umupo ako sa harapan niya. Umangat ang kanyang tingin. Devilish smile flashed on his lips, already.

"Badmood, eh?" panunuyang saad niya.

Umikot ang mga mata ko sa iritasyon. Actually, kung hindi ko lang kabisado ang ugali ng lalaking ito, kanina ko pa nabigwasan.

"Just... come on, huwag kanang makidagdag pa." masungit kong sambit.

He tilted his head like he's examining me. Kusa nalamang umiwas ang ulo ko roon. What he is doing?

"Okay. Let's order, first. What you want?"

Napabuntong hininga ako sa narinig. Bumaba ang tingin ko sa menu ngunit nagangat din agad ng tingin. He's looking at the menu, silently.

Napatikhim ako at binawi na ang tingin. I should mind my order, right? Cassandra! Ano bang nangyayari sa'yo?

"Iced coffee, please." order ko.

Tumitingin pa ako sa menu nang marinig ko ang marahan niyang halakhak. Nagangat ako ng tingin.

"Obvious, nga." tinaas niya ang kanyang kilay.

Kahit na nakaupo ako, ramdam koang panlalamig ng aking tiyan. Nakakapagtaka na nakakaramdam ako ng ganito. And of all the happenings for me today sa harapan pa ni Kurt? What the heck, right?

Hindi ko maipaliwanag. Pati ako, nalilito na rin sa sarili.

Tahimik lamang kami habang naghihintay ng order. And that 'tahimik' thing is so unusual. Hindi rin nagtagal dumating na ang inorder namin. Iced coffee for me and some hot coffee for him. Oh, for the business man like him. He really needs it.

Uminom ako ng kaonti sa aking kape nang hindi siya tinatapunan ng tingin. Kanina pa siya ganyan, kundi ko lang napipigilan ang sarili ko, nakatikim na siya sakin. He eyed me longer like there's something he would say. But when I equal my gaze to him, he will avoid it.

Nakakairita, diba?

Binaba ko ang aking inumin. Pansin kong sinundan niya iyon ng tingin kahit pa umiinom siya. Huminga ako ng malalim bago magsalita.

"So, anong paguusapan natin?" mahinahon kong sambit.

Hindi siya agad nagsalita. Kumunot ang noo ko sa kanyang ekspresyon. His lips parted a bit while staring at me. Ano naman kaya 'yon? Mukha talaga siyang may sasabihin!

Ilang minuto pa kaming natahimik at naiirita na 'ko. Mukha naman kasi akong tanga! Nag tanong ako tapos ganito lang ang makukuha kong sagot? Bubugahan ko na sana siya nang maunahan niya ako.