The Complicated Love Story(COMPLETED)

+06+

Chapter 6

Restaurant

The game was a great good show.  They are all determined to win, kaya sobrang dikit ng laban. Sa huli, panalo pa din ang team nila Kurt. Syempre ang una kong naisip ay ang icongrats ang ex crush ko. He was all smile at me and thanked me. Doon palang, kinikilig na 'ko. Sa susunod talaga, kapag may laban ulit, kusa na akong sasama!

Nagkakasiyahan ang lahat. Panay fist bump ang mga players sa isa't isa at kahit pawisan pa ay hindi nila maiwasan pagusapan agad ang naging laro. Bumaling ako kay Kurt na pinaka maingay sa lahat. Mukhang nagyayabang pa, e sa huli ay sabit din naman siya.

Nilingon niya ako, ngumisi at lumapit sakin. Pinagtaasan ko siya ng kilay habang pinagmamasdan ang paglapit niya. But he stopped when his phone rang.

"I need to answer this," anyaya niya at tinaas ang phone na hawak.

Tumawa ako. "Under ka pala e!"

Inirapan niya lang ang pangiinis ko at lumayo ng konti. Siguro ay dahil maingay. Mauupo na muna sana ako at maghihintay nang may sumakop saaking braso.

Agaran ko iyon nilingon.

"I hate seeing you waste time for nothing," his eyes darken and at the same time I see it dangerous.

Mabilisan ang kanyang paglalakad. He's like all his anger affects his moves. Napatingin ako sa kamay na hawak niya sakin. Even if he drags me, his touch and hold are gentle.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko. I'm angry with him but it can't work right now because he looks even more angry at me.

I manage to speak when I saw his car at the parking.

"Dino! Stop! Saan mo ba ako dadalhin?" Madiin kong sabi.

Naiiyak ako sa walang kadahilanan. I hate seeing us like this. I wanted to move on but he keeps on bugging me. Paano ko gagawin iyon? At ganito pa ang ginagawa niya? I hate it! 

Tumalim ang titig ko sakanya. Umigting ang panga niya at tinapatan ang tingin ko. Mukhang hindi siya natitinag. He gulped hard and tilted his head.

"Stop wasting your time for someone. Mas mapakikinabangan lang yang oras mo kung saakin mo gagamitin!" He pointed himself hardly.

Halos mabuwal at matawa ako sa kanyang sinabi. Mas lalong tumalim ang tingin niya sa naging reaksiyon ko. What can he expect? Na matutuwa o kikiligin ako sa sinabi niya?

"Wow. Napakataas nga naman ng tingin mo sa sarili mo ano?" I sarcasticly said.

"Anong pinagsasabi mong waste time for nothing? Hindi nothing si Kurt! He's my childhood bestfriend!"

He frowned and ignore what I said. Para siyang walang narinig at muling hinawakan ang braso ko para mapalapit sa kanyang kotse.

I can't believe what he's doing right now. It torture me between anger and my love for him. I can't deny it that I still have a feelings for him and I hate it because I want to move on yet his here.

"Sasama ka sakin," 'di na niya ako nilingon pa at hinigit nalang ako. "Naguusap tayong dalawa pero iniwan mo ako at sumama sa iba."

Napaangat ang tingin ko, gulat sa kanyang sinabi. Hindi niya ako nilingon at binuksan ang pintuan sa shot gun seat. He's avoiding my eyes. I don't know but I want him to look at me.

Hinanap ko ang mga mata niya ngunit hindi ako nagtagumpay sa ginawa. Seryoso lang itong nakatingin sa pintuan ng sasakyan. I can't take the view. It melt me.