+03+

9 1 11
                                    









Chapter 3






Remind





Hindi kami nagtagal sa dancefloor na 'yon. I manage myself to stop looking at him and remind myself that me and him is finally over, already.

Mabilis ang kanyang lakad at mahigpit ang pagkakahawak niya saaking braso. He was really determined to take me home, but I'm not. Pumipiglas pa rin ako kahit na walang pag-asa dahil sa kanyang pagkakahawak sakin. Kaya wala akong magawa kundi magwala at pumiglas sakanya.

But he won't allowed it, I know. The way he hold me tight, the way his eyes look at me, the way his jaw clenched everytime I'll have a chance to loosen his grip.

"Cass, don't be such a hard headed girl for tonight!" He said, for the tenth time. "Ang daming tao, pwede kang mawala. You're not in your right thinking anymore."

His eyes were now fiery and looked at me with threatening look. Dapat ay matakot na ako sa tingin niya but heck! He thought I was drunk already? E, isa lang naman ang ininom ko?

I pointed him and laugh out of my lungs.

"I agree to that. If I am, I will definately, come back to you and forget the shits you've done to me," unti unti ay nagseryoso ang mukha ko at nagsimulang magtaas baba ang aking dibdib sa galit na kinikimkim.

He stared me long so I stared him back. I know, this is stupid move but I want to prove my self that finally I'm over to him.

I was taken back when he shifted his gaze on his car. Kumalabog ang puso ko sa nakikita ko ngayon. Para itong tinutusok at paulit ulit na sinusuntok.

Napalunok ako nang buksan niya ang shot gun seat. I saw his heavy breathing here. I want to see his eyes but his face were lowed.

"Then why don't you? Come back to me, please..."

Napaitlag ako nang may kumalabog sa desk ko. Tumingin ako kung sino yon. Nagtaas ng kilay saakin si Kaye habang unti unting binawi ang kanyang ballpen sa desk ko. I also didn't escaped in Quri's eyes asking questions

Masyado ko atang inisip yung nangyari kahapon. Napalunok ako at umiling nalamang.

Kinumbinsi ko ang sarili ko na makinig sa  Professor namin kahit na lumilipad talaga ang isip ko. Ayoko rin naman na magtanong sina Faith at mahalata nanaman ako.

My body just wakes up when the bell rang. I still can not stop myself. I just look at the Professor. All the time without getting nothing from her. At iniisip ang nangyari sa gabing 'yon. I won't go to that club again! With him!

Tumango ako at tinignan silang palayo. Sa pintuan, nakita ko pang naghiwahiwalay sila ng direksiyon. Nagpaiwan na ako dahil hindi ko rin alam kung saan pupunta, lalo na't may pinagtataguan pa ako. Hanggang kailan kaya kami ganito? I guess, we still need our time for ourselves.

When Faith is the last people who leave the door I saw there was a dark large statue, leaning against the railings.

Bumilis ang paghinga ko, hindi alam ang gagawin.

"Shit, shit, shi-" sunod sunod kong mura habang nagliligpit ng gamit. But I remained calm kahit na ang lakas ng pintig ng puso ko.

Huminga ako ng malalim bago humarap patungo ng pintuan. Hindi pa nga ako nakakaapak sa labas ay nandito na ang iniiwasan ko.

Huminto ako sa bukana ng pintuan. He looked up and stepped forward once

"Anong ginagawa mo dito?" Sabay pasada sa buong katawan niya. Ngayon ko lang din napansin na may hawak siyang brown paper bag, medyo malaki.

The Complicated Love Story(COMPLETED)Where stories live. Discover now