Anonim: Gece | Texting

45*

Gece

Atlas

***

Yatakta bu sefer sağ tarafa dönüp pencereden dışarı baktım. Ateş'i sorgulamaya çalışmıştım ama hiçbir şey söylememişti. Morali bozuktu ve beni kovduktan sonra da kapısını kilitlemişti. Ve ben uykumun gelmesine rağmen uyuyamıyordum. Kafama doğru gelen taşla kendimi yataktan atıp taştan kurtulmayı hedeflemiştim ama masayı unutum kafamı masaya çarpmıştım. Kafamı tutup yerden kalktım ve pencereye yaklaştım.

"Kimsin lan puşt?"

"Puşt falan ayıp olmuyor mu yavrum?"

"Atlas?"

"Benim. Hadi saçlarını sal da içeri geleyim."

"Atlas mal mısın? Camın açık olduğunu görmeyip niye kafama taş atıyorsun?"

"Cam açık mıydı lan?"

"Yok, hayır. Taş pencerelerden geçebiliyor." Gözlerimi devirip kafamı ovuşturmayı kestim ve tekrar ona döndüm. Penceremin yanındaki borulardan birine tutunup tırmanmaya başlamıştı. 

"Düşeceksin dikkat et."

"İnan bana, sana kavuşmuşken yataklık olmayı kaldıramam. O yüzden düşmem de." Kısa sürede tırmanıp pencereye yetişmişti. Kapıyı kilitleyip yanına döndüm.

"Niye geldin bu saatte?"

"Seni özledim. Allah Allah sana ne?" Gülerek yatağa oturup yanımda duran taşı aldım. 

"Atlas bu eğer cama gelseydi kırılırdı. Kafama gelseydi kafam da kırılırdı. Lan bu ne bu ne?"

"Ne bileyim uykun ağır, uyanmazsın diye."

"Uyumuyordum."

"Aman, bakayım bir şey olmamış tamam hadi uyuyalım." Kollarını bana sarıp yatağa uzandı ve beni de göğsüne yatırdı.

"Ben sırt üstü yatamıyorum." Gülerek göğsünden kalktım ve suratına baktım. Oh oh çok güzelsiniz beyefendi. Sırtımı yastığa yaslayıp kafasını dizime yatırdım. Saçları güzeldi sonuçta.

"E sen uyumayacak mısın?"

"Sen uyu ben uyurum." Ellerimi saçlarına daldırıp okşamaya başladım. Dediği gibi çok geçmeden uykusu ağırlaşmış ve uyuya kalmıştı. Kafasını dizlerimden kaldırıp yastığın üstüne bıraktım ve ben de yanına uzandım. Uzun zamandır geçirdiğim en güzel uykuydu sanırım.

***

Mesut gibi Harağğğğğm diye bağırıyorum şu an.