Anonim: Gece | Texting

17*

Gece

Ateş

***

Sapık: Wassup nigı?

Gece: Nigga mı oldum ya şimdi de?

Sapık: Depresyonda mısın halâ ya?

Sapık: Hem o nası soru ya?

Sapık: Sen benim her şeyimsin kız.

Sapık: Yine 'Ne oldu lan aşk böceğine dönmüşsün?' diyeceksin biliyorum,

Sapık: Döndüm amına koyayım ya!

Sapık: Sana aşık oluyorum ve bunu engelleyemiyorum.

Sapık: Eh, engellemek istiyor muyum emin de değilim.

Sapık: Her geçen gün,

Sapık: Biraz daha ölüyorum.

Telefona mal mal bakarken aniden elimden çekilmesiyle neye uğradığımı şaşırdım. Ekranı kapatmaya fırsatım bile olmamıştı. Ateş karşımda dikilmiş  açık olan ekrana kaşlarını çatarak bakıyordu. Ah, sanırım öldüm.

"Bu kim?"

"Sana ne Ateş? Ver şu telefonu!" diye cırlayıp üstüne atıldım. Kollarımı tek eliyle sabitleyip yüzüme dikti gözlerini. Sözde bayramdı bugün ve ben yatağımda pijamalarımla mutluydum. Niye böyle yapıyorsunuz ya?

"Kim, bu?" Oldukça sakin çıkan sesine karşılık sorduğu soruya da verebilecek bir cevabım yoktu. Bana anonim olarak yazan, telefonumda 'Sapık' diye kaydettiğim ve günlerdir konuştuğum kişi kimdi?

"Bilmiyorum."

"Lan delirtme adamı. Bilmediğin biriyle mi yazışıyorsun?"

"Seni ilgilendirmiyor. Ver şu telefonu."

"Lan abinim ben senin, ne demek ilgilendirmiyor?"

Sinirle gözlerimi kısıp ters ters baktım ona. Kollarımı elinden kurtarıp odamın karşısında olan banyoya kilitledim kendimi hızla. Telefonum şimdiye çoktan kapanmıştı ve Ateş şifremi bilmiyordu.

"Gece gel buraya!" Halâ odamda mıydı ya? 25 dakikadır niye sesi çıkmıyordu ki? Büyük ihtimalle şifremi bulmaya çalışmış, bulamamıştı. E bulamayınca haliyle kudurmuştu da.

"Kapıyı kırdırtma bana. Sana buraya gel diyorum!" Her seslenişinde sesi daha da artıyordu, benim de sinirim.

Banyonun kapısını kırarcasına açıp sinirle odama girdim. Annem ve babam evde mi değillerdi acaba?

"Kafayı yiyeceğim lan. Kim bu puşt?" Hassiktir! Telefonumu nasıl açmıştı? Ölümüm yakındır dostlarım, helvam fıstıklı olsun.

"Bilmiyorum diyorum anlamıyor musun?" Sinirliydi, sinirliydim. E ama o benden çok daha sinirliydi.

"Lan tanımadığın bir piçle niye konuşuyorsun sen? Kafayı mı sıyırdın?"

"Sıyırdım Ateş. Ah, pardon Abi."

"Belasını sikeceğim belasını." Telefonumu açıp hızla bir kaç şeye tıkladı. Sonra da telefonu kulağına dayayop karşı tarafın açmasını bekledi. Cidden mi? Bu mu yani?

"Lan puşt! Kimsin lan sen?"

"Belanı sikerim oruspu evladı ne istiyorsun Gece'den?"

"Sikerim aşkını sevgini amcık ağızlı. Çık lan karşıma delikanlı gibi sikeyim ağzını yüzünü."

"Ateş kapat şu telefonu. Ne istiyorsun?"

"He gece o. Lan bir daha rahatsız et, bir daha rahatsız et hele7 ceddinin ırzına geçeceğim piç."

"Rahatsız etmiyor beni. Kapat artık şu telefonu." Güçsüz çıkan sesime küfredip kolunu çimdikledim. Sinirlenince ağlıyordum bu çok boktan bir durumdu.

Ateş'in bakışları yumuşadı ve telefonu yatağın üstüne fırlattı. Ya şerefsiz, ya kırılsaydı? Elini başımın arkasına götürüp sarılınca ben de uzun süredir ağlamamanın şerefine ağlamaya başladım.

"Sen benim her zaman kolamı paylaştığım küçük kardeşimsin. Hakkındaki en ufak detay bile ilgilendirir beni Gece. N'olur dalgın kalma bana."

***

Neden böyle bir bölüm yazdığım hakkında hiçbir fikrim yok.