KUMA (Tamamlandı)

KUMA-34

İşte bu çıldırma sebebiydi. Bir süre hiç birşey demeden Alas'ın yüzüne baktım. Ardından bir kahkaha atmış ve daha sonra "tamam güldük, eğlendik. Hadi şimdi indir beni!" Dediğimde, bu sefer Alas durmuş ve yüzüme bakmıştı.

"Tamam indiricem seni. Tabi önce evimize gitmemiz gerek!"

O kadar rahat bir şekilde söylüyordu ki sanki bu yaptığı o kadar doğalmış gibi!

"Ya Alas sen ciddi misin!?" Diye ciddi bir şekilde sorduğumda. Alas yüzüme umursamaz bir şekilde bakıp "çok ciddiyim!" Demişti.

"Sen kafayı yemişsin!" Dediğimde gülümsemiş ve "seninle yaşamak eğlenceli olucak yaban gülü!" Demeyide ihmal etmemişti.

Hiç birşey demeden sadece duruyordum, çünkü hâlâ inanmıyordum böyle birşey olabilmesine.

Ya ciddiyse!? O zaman ne yapardım ben? Hem bu beni evdende çıkarmazdı.

Birden aklıma gelen şeyle kapının açılma yerini tutup "hemen indir beni uyuz! Yoksa kendimi attarım!" Dediğimde Alas küçük bir kahkaha atmış daha sonra "tamam atarsan haber ver birlikte attalım kendimizi!" Demişti. Alay eder gibi.

Gözlerimi devirsemde aslında bu Alas'a karşı yaptığım birşey değildi. Ben bildiğin kendime göz devirdim. Yani bu kadar gerizekalı olmayı nasıl başarıyorum? Sonuçta biraz düşününce ilk bindiğimizde adam zaten kilitledi kapıları.

Anlıyacağınız kendi kendini rezil eden tek gerizekalıyım!

Sonlara doğru artık kendimden geçmiş, kendimle biraz savaş verdikten sonra, yine yeniden yenik düşüp kapatmıştım gözlerimi.

Sanırım bu hayata yenilmek için gelmiştim.

Uzun bir süre sonra birinin beni kucağına aldığını his etsemde gözlerimi açamıyor derin ve huzurlu uykuma devam ediyorum.

Sonunda zemini yumuşak olan, tahminimce yatağa indirildiğimde pozisyonumu değiştirip kendimi o derin uykunun kollarına bıraktım.

Sabah gözlerimi güneşin güzeliğiyle açtım. Yüzümde hafif bir tebessümle güne merhaba derken birden yerimden sıçradım.

Nerdeydim ben ya!?

Bir süre sadece durdum ve aklımın yerine gelmesini bekledim. Sonunda dün yaşananlar aklıma geldiğinde hızla yerimden doğrulup kendimi dışarı attım.

Hemen önümde uzun bir merdiven gördüğümde bir an afallasam da tam aşağı inecekken benim kaldığım odanın hemen yanındaki odadan Alas çıkmıştı.

Zaten yukarda sadece iki oda ve dar bir allana sahipti.

"Ya sen resmen beni kaçırdın!?" Diye sinirle Alas'ın üzerine yürüdüğümde, maşallah boyu zürafa gibi olunca ona aşağıdan bakıyordum.

Yüzümü bir süre inceledikten sonra "yo sen bana kaçtın. Dün arabada gayet uslu bir şekilde duruyordun. Yani bu kadar kolay olucağını bilseydim seni daha önceden kaçırırdım!" Diye alaycı bir şekilde konuşurken birden o daracık köşeden köpeğin çıkmasıyla kendimi Alas'ın kucağına attım.

Alas'ın kucağında bağırıp çağırırken, bi kaç dakika sonra çığlıklarımı durdurduğumda Alas'ın ve köpeğin bana şaşkınlıkla bakmasına şahit oldum.

Yani sonuçta korkmuştum dimi? Niye rezil olayım ki?

Bir süre sonra hâlâ Alas'ın kucağında olduğumu idrak edince kollarımı hızla boynundan çektim.  Sanırım kendimi çok ani Alas'ın üzerine attığım için hâlâ beni tutmamıştı ve ben böyle ani bir şekilde kendimi yere attınca kalçamın pek iyi durumda olduğunu sanmıyorum.