Her zamanki gibi güneş yine en tepesindeydi Mardin'in. Işık saçıyordu her bir evin tepesine içindeki karanlık hayatları bilmeden.
Şilan'da açmıstı gökyüzü gibi gözlerini o sabaha karanlık günlerin yaklaştığını bilmeden.
"Kardeşlik öyle bir denizdir ki dibi bulunmaz, öyle bir sırdır ki, her gönül kaldırmaz, öyle özeldir ki vicdanı olmayan anlamaz! O kardeşinin değeri bilmiyordu ve bilmeyecekti. Ama Senin gerçek kardeşin, daima yanında bulunan ve sana faydalı olmak için zarara katlanan, zamanın felaket ve musibetleri ile karşılaştığın zaman ne pahasına olursa olsun yardımına koşandır. Ben gerçek kardeşimi kaybettim ama bana gerçekmiş gibi aile veren Azra ve diğerleri. Her ne olursa olsun onlar benim için çok önemli!"
Alas'ın yüzüne şaşkınlıkla baktım. Gerçekten bu kadar çok mu seviyordu onları!? Oysa onların yanındayken sürekli sinirli ve agresif bir adama dönüşüyordu.
Daha önce hiç Alas'ı onlarla güllerken görmemiştim, ve bu kadar içten konuşması beni şaşırtmıştı.
O bu sözleri sarf ederken ben sadece dinlemiştim.
Sürekli onun hakkında konuşunca acı ne demek bilmeyen biri diye geçiriyordum içimden.
Şimdi fark ediyorum aslında onun yaşadığı acılar yanında, benimki bir hiçti.
"Neyse ya. Bugün yeni hayatımın ilk günü ve şimdiden yenildim sanırım!" Dediğimde Alas yüzümü biraz inceledikten sonra "sen niye farklı görünüyorsun!?" Diye sorunca utanarak başımı başka yöne çevirmiştim.
Elleriyle yüzümü avuçlarının içine alıp hafif gülümsedi "sen makyaj yapmışsın!" Deyince gözlerimi devirdim.
"Sana ne!?" Dediğimde kaşlarını çatmış "hemen çıkar şunları!" Deyince şaşkınlık ve sinirle yüzüne bakmıştım.
"Yok ya! Başka!?" Diye sinirle sorduğumda Alas yüzüme tatlı bir şekilde bakıp "zaten çok güzelsin ne gerek var makyaja!" Deyince utançla başımı önüme eğdim.
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
"Yinede seni dinlemek zorunda değilim!" Deyip ayağa kalktım.
"Bugün kimse beni üzemez!" Deyip Alas'a bilmiş bir şekilde bakıp "eee sende git istersen çünkü bende çıkıcam!" Dediğimde Alas inanılmaz bir şekilde, hiç bir şey demeden ayağa kalkmıştı.
Daha sonra "eee hadi o zaman yeni hayatının ilk gününde, sana İstanbullu gezdireyim!" Dediğinde sevinçle Alas'a baksamda kabul etmemem gerektiğini bildiğim için, bilmiş bir tavırla "yeni hayatımda istemediğim birinin, beni yeni hayatımın ilk gününde neden gezdirmesine izin vereyim!" Diye sorduğumda Alas bana göz kırpmış sonra da "çünkü yeni hayatının baş rollü benim!" Diye eklemişti.
Gözlerimi devirdikten sonra, Alas'ın arabasının önünde arabaya binmemi beklediğine dair bir işaret verdikten sonra daha fazla uzatmamak için kendimi ön koltuğa attım.
Benim yalnız gidebileceğim tek yer sahildi ve ben bugün gerçekten eğlenmek istiyordum.
"İlk nereye gitmek istersin?" Diye sakince sorunca şaşkınlıkla Alas'a baktım.
