Beautiful Stranger

[26]

Xander's POV

Isang araw ng walang malay si andrea at mas natatakot na ako na baka maalala niya ang nagawa kong kasalanan.

"I'm so sorry for what I've done. Ayoko lang na mawala ka sa buhay ko andrea" maluhang sabi ko at nakatingin lang sa magandang mukha ng babaeng bata palang ay sinusubaybayan ko na.

Ok na yun eh. Pero ng simula siyang nag highschool mas napapansin na siya dahil sa taglay niyang ganda. At kabilang na doon si zedrick. Na nakilala ko lang din nung sinundan ko si andrea sa bagong school niya.

Dahil lintik na torpeng katulad ko ay hindi man lang matignan siya ng deretcho. Kaya hindi ako makapaniwala na nililigawan na pala ni zedrick si andrea! Gusto ko ng magbitay nung nalaman ko. Gabi gabi akong umiiyak dahil sa paghihinayang. Ako yung unang nagkagusto eh. Ako yun !!

Naalala ko pa pano ako kausapin ng maayos ni zedrick bago siya umalis papuntang ibang bansa dahil sa sakit niya sa puso. Pero hindi ko man lang sinabi kay andrea ang lagay ng boyfriend niya. 

I know I'm selfish but. I love her more than she knows.

Nasa school gym kami nun habang nanonood ng gameplay ng mga seniors ng kinausap niya ako

"Alex" tawag niya sa atensyon ko. Binalingan ko naman siya agad

"Bakit yun Zed?"

"Ano kasi... pano ba to" kinakabahan niyang sabi. Nagtaka naman ako. Yung laging palabiro at pala tawang tao ay naging seryoso

"Spill it man" sabi ko habang humiga ng bahagya sa bench

"I have an operation. Hindi ko masabi kay andreanne para hindi siya mag alala sakin. Can you tell her on my stead? Nahihirapan akong magpaalam" habang nilalaro ang nga kamay niya at hindi makatingin sakin ng maayos

"Sure. Yun lang ba ?" Sabi ko. Kaya napaangat siya ng tingin at masayang tinignan ko

"Thank you man !! Maaasahan ka talaga. Alagaan mo girlfriend ko habang wala ako ah?" Natutuwang sabi niya pa at pinagtatampal ang braso ko sa tuwa.

'I'm sorry'

Then after 2 days na umalis si zedrick na hindi nagpalaalam kay andrea ay iyak siya ng iyak dahil bakit hindi nagsabi si zedrick sa kanya kung saan to pumunta and here I am. Grabing the opportunity to fall for me. 

I really did make efforts para mapansin niya ako.

Hanggang sa makalimutan niya si zedrick at ako na ang minahal niya. 

Sa sobrang atat ko hiningi ko ang kamay niya for marriage. 

Hindi niya agad ako sinagot but after two without contact with her. Grabe na ang kaba ko na baka hindi niya tinanggap ang proposal ko but to my surprise. She even prepare a surprise with

' I DO ' in the floor with the use of candles in her room when I visit her. Hinintay niya pala akong pumunta sa bahay nila. Kaya sa sobrang tuwa ko next day kinasal kami sa isang private cruise ship.

And before I could wear her ring. A gun shot was heard.
And shit happened.

"Xander?" I was lost in reverie when I heared Andrea's voice. Kaya agad kong dinako ang paningin sa hospital bed na kinahihigaan niya. Fear is written in her eyes kaya bahagya akong napaatras. 

"How did you do that?" Takang tanong niya sa kung saan. Nagkunot naman ang noo ko.

"What are you talking about?" Hindi ko pinahalata na kinakabahan ako.

"You tried to kill me !" At nagsimulang umiyak.

'No!'

"Let me explain. Hone--" nahinto ang paglapit ko ng bumukas ang pinto at niluwa nun si

"Lancelotte?"

"Hi patient anastasia. It's nice to see you again here" masayang sabi ng doktor na kasunod ni lancelotte pumasok

"Doc France.. Lance" nakangiti niya sabi sa dalawa

"Gusto ka bisitahin ng anak ko na to" sabi ng doktor kay andrea. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko

"It's been a while andrea... Naalala mo pa ba pano tayo nagkilala dito? Sa mismong kwarto na to?" Nakangiting sabi ni lance at yumakap kay andrea.

Tumalikod ako at lumabas ng room pero bago ako makalabas ay narinig ko pa ang sinabi ni lance at sagot ni andrea na ikinaluha ko

"Did you remember when you say, you'll marry me if I become a doctor?"

"Yes"