႐ွင္းခန္႔ပိုင္ လူနာမရိွတဲ့အခန္းလြတ္ထဲမွာ တစ္နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ငိုေနခဲ့တယ္...။
ေမေမက မေန႔ကမွအေကာင္းႀကီးရိွေနေသးတာကို ဘာလိုအခုလို႐ုတ္တရက္ ျဖစ္ရတာလဲ ဆိုၿပီး ဆရာ၀န္ဆီကို ႐ွင္းခန္႔ပိုင္ သြားေမးေတာ့တယ္....။
"မင္းက ေဒၚဆုျမတ္ ရဲ႕ သားေလးလား.."
"ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ ကြၽန္ေတာ္အေမက ႐ုတ္တရက္ ႀကီး ဘာလို႔အခုလိုုျဖစ္သြားလဲ သိခ်င္လို႔ပါ.."
"အရင္ဆံုး သားအတြက္ ဆရာတို႔ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ေနာ္ ...ေဒၚဆုျမတ္ က သားေ႐ွ႕မွာမို႔လို႔ ေတာင့္ခံထားတာထင္ပါတယ္ ...သူ႔ႏွလံုးက အျပင္းအထန္ကို ေအာင့္ေနခဲ့တာ...ဆရာ တို႔မွာလဲ ႏွလံုးအစားထိုးတာကိုပဲ ေစာင့္ေနရတာေလ က်န္တာကေတာ့ သူ႔ကို အနည္းငယ္ သက္သာေအာင္ပဲ ထိန္းေပးႏိုင္ခဲ့တာ..."
ဆရာ၀န္႐ွင္းျပေနရင္းနဲ႔ကို ႐ွင္းခန္႔ပိုင္ မ်က္ရည္ေတ ထပ္ၿပီးက်လာခဲ့တယ္...။
ဆရာ၀န္ က ႐ွင္းခန္႔ပိုင္ ကို တစ္႐ွဴးလွမ္းေပးလိုက္တယ္...။
"ဟို ဆက္ေျပာလို႔ အဆင္ေျပ ရဲ႕လားမသိဘူး"
႐ွင္းခန္႔ပိုင္ လဲ ဆရာ၀န္ ကိုအားနာသြားၿပီး မ်က္ရည္ ေတကို အျမန္သုတ္လိုက္တယ္..။
"ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ ဆရာ ဆက္ေျပာပါေနာ္.."
"အင္.း.. မင္းအေမေဒၚဆုျမတ္အတြက္ မေန႔က ႏွလံုးအစားထိုးကုသဖို႔ အလႉ႐ွင္ကို ႐ွာေတြ႔ခဲ့တယ္..."
"ဗ်ာ.......တ တကယ္ပဲလား..."
"ဟုတ္တယ္ မေန႔ကတစ္ခါထဲခြဲစိပ္မယ္လို႔ ဆရာတို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ တာေပါ့ ဒါေပမဲ့ ေဒၚဆုျမတ္ ရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူေနရာက ဦးထင္႐ွားက ခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး..."
႐ွင္းခန္႔ပိုင္ စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ လက္ေတကို စားပြဲခံု ေအာက္ဘက္ကို ေရြ႔ၿပီး လက္သီးကိုဆုတ္ထားလိုက္တယ္။ထြက္ေနတဲ့ ေဒါသေတကို ထိန္းၿပီး......
YOU ARE READING
SERVANT
Romanceမင်းငယ်ငယ်ထဲကပြောလာခဲ့သလိုပဲ.... ငါကမင်းတစ်ယောက်ထဲအတွက်ပဲ.... အစေခံတစ်ယောက်ဖြစ်ပါရစေ..... Poster by-Colourful Craft Light
