Όταν Δύο Κόσμοι Ενώνονται [#WWSA2k2018] [#TBGWB18] [#WBC2018] [#SBC2018]

31. Κάτι πρέπει να κάνω..

"Στο ορφανοτροφείο!"

Όλοι τρέψαμε τα βλέμματα μας πάνω του, κοιτώντας τον χωρίς να καταλαβαίνουμε.

"Γιώργο στο ορφανοτροφείο!"

Επανέλαβε ενώ κοιτούσε έντονα τον πατέρα μου.

"Τι εννοείς?"

Ρώτησε αφού με έσφιξε παραπάνω του.

"Λίγο πιο κάτω από το σπίτι σου δεν έχει ένα ορφανοτροφείο?"

"Ναι. Αυτό που είχε κλείσει πριν χρόνια. Τώρα είναι άδ..."

Άρχισε να λέει αλλά σταμάτησε απότομα, γουρλώνοντας τα μάτια του. Γύρισε και κοίταξε την Ρόζα που τον κοίταξε έκπληκτη, με ένα διαβολικό χαμόγελο να κάνει την εμφάνιση του.

"Στο ορφανοτροφείο!"

Είπαν και οι τρεις μαζί καθώς σηκωνόντουσαν με φόρα από τους καναπέδες.

Δεν καταλαβαίνω λέξη!

Τι πρωτότυπο!

Χαχαχα! Γελάσαμε!

"Πάμε!"

Είπε ο Αλεξάντερ ενώ έτρεχε προς την πόρτα και έπειτα την άνοιξε.

"Εβίτα κάτσε εδώ. Έξω έχει σωματοφύλακες και αν συμβεί κάτι τα όπλα είναι στην βιβλιοθήκη."

Είπε η Ρόζα καθώς ακολουθούσε τις κινήσεις του άντρα της.

"Να προσέχεις!"

Είπε με την σειρά του και ο πατέρας μου. Αφού με αγκάλιασε, με φίλησε στα μαλλιά  και έπειτα ακολούθησε τους υπόλοιπους αφήνοντας με μόνη στο σπίτι. 

Και τώρα τι?

Να σε ρωτήσω κάτι?

Κανόνισε τι θα πεις!

Ποιος σου αρέσει πιο πολύ? Ο Μάριος ή ο Στέφανος?

Ο κάθε ένας με τον πόνο του!

Έλα! Απάντα!

Ο Στέφανος!

Ωραία! Ο Μάριος είναι δικός μου!

Δεν το σχολιάζω καν!

...

Λες να βρεθούν τα παιδιά?

Μμμμ δεν ξέρω... Λογικά ναι. Αλλά θα δείξει!

Πφφφ.

__________

"Που μπορεί να είναι?"

Ρώτησα την Άρια αγανακτισμένη.

"Δεν ξέρω... Όλοι έλεγαν πως όταν βρεθεί ο Μάνος θα βρεθούν και τα παιδιά..."

Απάντησε και κοίταξε από το παράθυρο του αυτοκινήτου.