Όταν Δύο Κόσμοι Ενώνονται [#WWSA2k2018] [#TBGWB18] [#WBC2018] [#SBC2018]

29. Καλύτερα να το ξεχάσουμε.

"Που είναι?"

Ρώτησε χωρίς να με αφήσει να βγω από πίσω του. Ο Μάνος γέλασε ειρωνικά και έπειτα μίλησε.

"Δεν θα μάθεις ποτέ!"

Ο Στέφανος σε δευτερόλεπτα έπεσε πάνω του και άρχισε να τον χτυπάει.Με μια κίνηση ο Μάνος τον έριξε και άρχισε να τον χτυπάει στο πρόσωπο. Ο Στέφανος χωρίς να χάσει χρόνο τον έβγαλε από πάνω του πιάνοντας τον από τον λαιμό. Τον σήκωσε και τον κόλλησε πάνω σε ένα ψηλό δέντρο.

"Δεν θα το ξαναπώ! Που είναι?"

Ρώτησε ακόμα μια φορά, φτύνοντας στο πρόσωπο του Μάνου.

"Νομίζεις πως θα σε φοβηθώ? Αν με πειράξεις δεν θα τους βρεις ποτέ!"

Απάντησε με ένα ειρωνικό χαμόγελο στο πρόσωπο του. Οι φλέβες των χεριών, του Στέφανου, φαινόντουσαν από χιλιόμετρα. 

"Γαμώτο πες μου που στον πούτσο είναι!"

Απέτησε και έσφιξε περισσότερο τον λαιμό του.

"Δεν πρόκειται..."

Είπε με δυσκολία, καθώς το οξυγόνο μειωνόταν επικίνδυνα.

"Στέφανε θα τον πνίξεις!"

Επισήμανα δυνατά. Με μια απότομη κίνηση τον χτύπησε στο δέντρο και απομακρύνθηκε από εκείνον. Άρχισε να κάνει βήματα προς τα πίσω ενώ με έπιασε από το μπράτσο. 

"Πάμε!"

Είπε εμφανώς νευριασμένος και χωρίς να αφήσει το μπράτσο μου άρχισε να προχωράει. Αναγκαστικά τον ακολουθούσα μέχρι που μια φωνή μας σταμάτησε.

"Θα σου πω που είναι αλλά θέλω και αντάλλαγμα!"

Ο Στέφανος σταμάτησε να περπατάει και κοκάλωσε. Σε δευτερόλεπτα γύρισε και τον κοίταξε. Ο Μάρκος είχε ένα νικητήριο χαμόγελο χαραγμένο στα χείλι του.

"Τι αντάλλαγμα?"

Ρώτησε με σταθερή φωνή. Ο Μάρκος χαχάνισε και έστρεψε το βλέμμα του σε εμένα.

"Την Εβίτα!"

Είπε και ο Στέφανος κοκάλωσε ενώ τα μάτια του γούρλωσαν.

"ΤΙ?!"

Είπε εχθρικά και με μια κίνηση με έβαλε από πίσω του, για άλλη μια φορά. Ο Μάρκος γύρισε και τον κοίταξε στα μάτια ενώ άρχισε να μας πλησιάζει.

"Νομίζω πως είναι δίκαιο! Εσύ μου δίνεις την Εβίτα και εγώ σου λέω πως θα βρεις τα αδέλφια σου! Είτε ζωντανά είτε νεκρά!"