Gjithmone ti.

Kapitulli 25.

Mbas 3 oresh
Syte po me hapeshin me veshtersi,vendosa njeren doren ne ball dhe pash qe po me dilte gjak,fillova te tmerrohesha ktheva koken nga Xhejmsi,ai kishte vrare krahun dhe pjesen e vetulles.
Makina ishte perplasur me nje peme.
- Xhejms! Xhejms! Tlutem zgjohu!
Filloi te levizte pak nga pak duke renkuar nga dhimbjet .
- Mir jam,ti si je? Je vrar? Kthehu te shikoj.- dhe me preku ballin.
- Une jam mir. Dil jasht tmjekoj plagen.
- Gjithcka ndodhi per fajin tim,eca shum shpejt me fal. Do na duhet te rikthehemi serish ne hotel,dhe kjo mut makine nuk funksiononn me.
Mendja ime nuk ishte fare tek aksidenti,dhe as tek fakti qe do ktheheshim serish ne ate hotel. Zemra ime ishte bere copash,dhe askush me mir se ai sdo i ngjiste ato copa.
- Evisen? - me foli xhejmsi
- Deshiron te flasim?
Iu shmanga duke ecur rruges vetem per te arritur tek hoteli.
- Evisennn!
- Per cfare dreqin deshiron te flasesh heh? - nisa te ulerisja duke qare.
- Deshiron te flasesh per menyren sesi mke genjyer kte koh? Une nuk do tfal kurr kurr. Dhe tani hiqmu sysh,ne hotel do marr dhome tjeter neser do nisem me avionin e pare dhe kaq. Tani me ler te qete.
- Une nuk doja te lendoja as nuk doja te hapja plage te reja dreqi e mori Evisen.
Nuk i ktheva pergjigje vetem ecja duke qare.
- Dua nje dhome te re te lutem. - i thash recepsionistes duke fshire lotet.
- A je mire? - me pyeti ajo.
Pa njeher nga Xhejmsi dhe direkt me tha :
- Me falni zonjush,por nuk ka dhome boshe. Ju duhet serish te flini me personin qe mesa duket ju ka thyer zemren. Dhe i shkeli syrin Xhejmsit.
Ngjita shkallet furishem,dhe u shtriva ne divan.
- Eja fli ne krevat,flej une ne divan.
- Nuk eshte nevoja.
U afrua afer meje e mori fytyren time ne duart e tij,dhe me puthi hunden. Nuk e kuptoja pse dreqin nuk po i shmangesha dot kisha kaq shume nevoje per ate sa vetem shpirti im e di. Qendroi para meje disa sekonda duke me veshtruar thell ne sy .
- Sdoja doja kurr te merzisja kurre,vetem se isha ne nje pozit shum tveshtir,ti nuk e ke iden se cdo dit qe te shihja me vriste fakti qe po te genjeja sy me sy,pastaj un nuk e di ku ndodhet Paolo ai e ka braktisur vendin,ai ishte ketu para disa ditesh,por nuk mundem ta dorezoj ne polici,ai duhet te vetdorezohet.
- Paolo me shkatarroi jeten dhe ti ende flet qe nuk e dorezoj dot ne polici!!!!!!
E shtyva me duar te largohej,dhe u shtriva per te fjetur.
- Naten e mire.- dhe me preku floket.
E dija qe nuk do me merrte gjumi nese ai nuk do ishte prane meje,isha mesuar te flija me pranin e tij,po ndjeja kaq shume dhimbje ncdo pjese te trupit,me dukej sikur nuk do shpetoja kurr nga kjo dhimbja,por e dija qe cdo dhimbje eshte e perkohshme,asgje nuk zgjat pergjithmone!
Xhejmsi u shtri ne krevat,fiku driten dhe mesa duket fjeti gjumi.
Mua nuk me merrte gjumi,prandaj levizja sa andej kendej duke e zgjuar xhejmsin.
- Deshiron te flej me ty? E di qe nuk te merr gjumi. - me tha Xhejmsi duke u ngritur nga krevati.
- Une kam kaq shum dhimbje...- dhe shpertheva ne lote.
Ai erdhi direkt tek une duke me perqafuar fort dhe duke me puthur ne koke.
- Nuk do doja kurr te isha une ai qe do te bente me lot ne sy,tlutem me fal. Shtrihu te betohem do largohem direkt sa te te zej gjumi ty.
- Mir.
U afrua afer meje duke me mbeshtjellur me trupin e tij,dhe e vendosi doren e tij ne belin tim,dhe me puthte vazhdimisht ne koke duke me ledhatur floket. Loti i tij ra ne supin tim. E kuptova qe dhe ai po vuante,por me kishte genjyer gjith kete kohe...