Gjithmone ti.

Kapitulli 9.

- Profesor ta jap un denimin per Pamelen te lutem?
- Jepi !
- Te shkoj te lagi Xhejmsin me uje.
Kishim 30 minuta qe luanim lojen me bidon,me denime.
- Un nuk flas me Xhejmsin nuk kam si shkoj-tha Pamela si e lenduar shpirterisht,e shtirur!
- Denim eshte denim! Jepi shko vrapo tek Xhejmsi !
Te gjithe po me shikonin mua sikur sapo kisha vrar dike .
U cua,nderkoh qe Xhejmsi po rrinte duke gjuajtur gure ne liqen,mesa duket ishte i fokusuar ne mendimet e tij. Pamela po ecte drejt tij me shpejtesi sikur do merrte cmimin e Oscar-it,dhe ja hodhi bidonin me uje posht bluzes.
-C'dreqinnnnnnn beeen moj ku*k e ndyre! - bertiti Xhejmsi si i cmendur.
Shkova atje,dhe jo vetem une por te gjithe per te qetesuar situaten. Xhejmsi hoqi bluzen ne sy te te gjithe nesh,pasi ishte laguar kishte te drejte,te gjithe mbeten te shokuar kur shikonin muskujt e tij,trupi tij .. Ktheva koken te gjithe vajzat e shikonin me sy te cmendur . Per ate moment me erdhi nje ndjesi te shkoja atje ta perqafoja dhe ti thoja te gjitheve "eshte prona ime".
- Kte denim me dha Evisena,idjot i cmendur,manjak! -bertiti Pamela super e nevrikosur.
Me pa gjithe inat dhe u largua..
Dita kishte mbaruar shume keq ashtu sic nisi kur ra nata,nuk e imagjinoja dot sesi do ecte nata e sotme pasi un do flija ne nje kamp me te. Me rrihte zemra cdo moment .
U shtriva per te fjetur nderkohe qe hyri Xhejmsi dhe bera sikur isha ne gjume,hoqi atletet dhe u shtri.
- Uff !- gerhiti me vete.
I ra telefoni u largua pak nga une dhe e hapi telefonin..
- Xhejms mamaja jote tani eshte me Karlosin(babai i Xhejmsit) ,sapo mberriten ne shtepi,eshte dhe motra jote me ta -Degjova zerin e nje mashkulli nga telefoni i tij. I gjithe problemi dhe te gjithe nervat jane pre shkak te mamas dhe babas se tij?
E mbylli telefonin dhe e perplasi jashte gjersa u thye dhe goditi 1 pem me grusht saqe nisi ti dilte gjak.
-Xhejms,cfare ke? - u cova dhe dola jashte -
Ma jep doren,ca po ndodh me ty? Pse je egersuar kaq shume? Po me frikeson dita dites.
- Asgje,fli!- e largoi doren me vrull.
- Nuk do flesh?-e pyeta
- Jo do dal shetitje.
- Te vije dhe une?
- Eja!
Dola jashte mora dicka per tu mbuluar dhe gjithe rruga na kishte ecuar pa folur fare...
- Nuk do me tregosh cpo ndodh? Nuk u pergjigj.
-Xhejmsss,me ty po flass! - i gjujta ne shpin pasi ishte hutuar.
Me perqafoi aq forte saqe mezi po merrja fryme,trupi i tij u ngjit me timin,dhe degjova mbi supin tim qe po i dridhesh buza,nuk doja ta pysja per asgje sot sepse nuk doja ta lendoja me shume . E shtrengova forte dhe e putha ne faqe.
- Do behet me mire te premtoj ! Ti e di qe do me kesh prane perher.
Me shtrengoi me fort.
- Po me merr frymen-qesha duke i then kto fjale nderkohe qe ai po me lironte avash avash ..
- Me fal - e tha kte " me fal" si njeriu me i pafajshem ne bote
Iu afrova ja fshiva syt qe i ishin skuqur.
- Eja shkojme te flejme,neser do kthehemi.
- Jo une do rrij dhe pak jashte!
- Qe te pish hashash?
- Nuk eshte puna jote !
-Xhejms?! E ktheva nga vetja - Po shkatarron jeten tende,te lutem hiq dore.
- Hyr fli !
- Eja dhe ti !
Qeshi embelesisht kur ja thash kto fjale ..
- Ke frike?-me pyeti
- Me shume sec mendon ti.
U shtri afer meje dhe e mori gjumi.
- Pse nuk me perqafoi ky sot?
- Xhejms?! - e pyeta me friken se do acarohej pse e zgjova
- He?- pergjumesh fare.
- Ka nje zhurem jashte! Shko kontrolloje tlutem se nuk me ze gjumi . Dhe i ktheva shpinen. Pas disa sekondash,u kthye nga ana ime dhe me perqafoi nderkohe qe un isha me shpin nga ai .
- Ke me frike? Nuk u pergjigja.
Me shtrengoi me fort mas vetes,buzet e tija u ngjiten ne qafen time saqe ja ndjeja frymemarrjen.
- Po me vret,shtyu pak te lutem! Mos harro qe me bertite sot si i cmendur kam frike nga ti jo se ka gje jashte.
- Me fal! -me puthi ne qafe . Mu be mishi kokrra kokrra..
- Gje qe nuk behet! Nuk te fal!- u largova nga ai .
U afrua serish tek une,dhe me shtrengoi aq shume saqe nuk i kisha shance te largohesha me nga ai .
- Nuk do me falesh?
- Jo !
Me puthi serish ne qafe.
-Ateher prap nuk do me falesh !
- Mos tento kot,nuk te fal!
Me ktheu nga vetja,dhe u afrua po mi shikonte buzet sikur ishin ushqim per t'u ngren. Me puthi aq embel saqe nuk doja qe kjo puthje te merrte fund kurr! E vendosi doren rreth belit tim dhe me beri ne ato momente te harroja cdo gje ne bote.
Iu largova puthjes sepse ai nuk kishte ndermend.
- Me ler te marr frym! Nderkoh qe fytyrat tona ishin ngjitur.
- Me fale,nese nuk me ke falur me thuaj qe te puth serish.
- Te kam falur !- i qesha duke u kthyer ne krahun tim per te fjetur.
- Sikur mos tme kishe faluurrr!!- e perseriti disa here.
- Po sikur te bertas serish? Dhe ta perserisim historin .
- Naten Xhejms!- nuk doja ta puthja me sepse do humbisja veten ne ate puthje..
- Mos fli!
- Kemi rruge neser!- e ndalova fjalin e tij.
- Po e degjon dhe ti kte ze? Si ze ujku? U cova direkt nga frika
- Cfare? Ze ujku? - u shtrengova mbas Xhejmsit nga frika qe kisha. Era e tij me beri te flija gjume si me e lumtura ne bote ..