Gjithmone ti.

Kapitulli 20.

'Ora e vdekjes.... " ' Ora e vdekjes ... " ishin zerat qe pushtuan koken time njekohesisht,ngriva i gjithi nuk po mundesha te levizja. Me hyren te dridhurat ne trup,u shtrengova fort mbas krevatit per te mbajtur veten..
- Zoteri jeni mire? - m'u drejtua zeri i doktorit qe para disa sekondash tha oren e vdekjes se nje personi ..
- Zoteri?? - ktheva koken e pash ne sy dhe pyeta direkt.
- Ku eshte vajza e ksaj dhomes? - pyeta me zerin mbytur.
- Ah,Evisena?
- Po,Evisena doktor. Eshte mire ajo?
- Evisenen e kemi derguar ne dhomen ku behen grafite. Ne menyre qe ta dergojme ne Amerike per te pare sesa rrezik ka jeta e saj.
U lehtesova aq shume,e hoqa doren nga koka e krevatit dhe u nisa per tek dhoma ku beheshin grafite,pavarsisht se nuk e dija ku ishin dhomat e grafive.
- Zonje me falni? Ku eshte dhoma e grafive? - pyeta nje grua dhe ajo qe u kthye cuditshem nga une.
- Drejt kthehu majtas.
U largova pa falenderime. Me kishte pushtuar malli per ta perqafuar Evisenen. Sa shume e doja.
Hapa deren pa marre parasysh zerat e doktorave.
"Zoteri ju lutem dilni jashte,nuk kemi mbaruar ende pune me Evisenen"
Evisena ngriti koken me pa mua erdhi me vrap tek une.
E perqafova aq forte,saqe era saj me ngrohu shpirtin.
- Dashuria doktor,shiko c'behet me te rinjte.- komunikonin doktoret me njeri tjetrit duke me pritur mua te leshoja Evisenen.
E leshova Evisenen,e putha ne balle dhe po qendroja afer saj kur beri grafine.
- Pergjigjet i merrni pas 5 minutash.
- Faleminderit doktor.
E ngrita Evisenen nga krevati ku ishte shtrire per grafine,i shtrengova doren forte dhe e perqafova serisht. Kur dolem ne korridor po vinte Klara.
- Evisenaaaa!- u degjua zeri i saj i embel qe mbushi te gjithe korridorin.
- Klaraaa!- dhe vrapuan tek njera tjetren.
Me shume u puthen keto sesa une dhe Evisena. Nejse.
- Me ke erdhe Klar? - e pyeta duke i rregulluat floket.
- Alesio.
- Alesio eshte jashte?
- Po.
I lash bashke dhe dola jashte per te kerkuar Alesion. Futa duart ne xhepa sepse ishte shume ftohte,disa cm larg meje pash disa police. Vendosa kapuçin ne menyre qe mos tme njihnin ula koken dhe kalova drejt korridorit.
Kontrollova korridoret per te pare Alesion ishte mbeshtetur ne makine dhe po rrinte ne telefon. Ne dritare kishte dale Klara qe po me therriste,bertiste saqe e çmendi spitalin.
- Ule zerin,se erdha Klaaarr!!
Nuk shkova dot te takoja Alesion per t'i treguar per aventurat e sotme sepse Klara nuk pushoi se therrituri.
- Kur te kthehemi do flasim bashke-i thash nga larg.
- Shihemi mik.
Shkallet e spitalit me ishin bere monotoni ngjit,zbrit.
Kur hyra po i benin Evisenes serum,me pa dhe qeshi.
U mbeshteta tek dera,dhe po shikoja Evisenen.
Si mundet qe nje femer kaq e bukur te duroje kaq shume ne jete? Isha krenar per te,dhe kisha ren ne dashuri kok e kemb. - mendova me vete.
Infermeria shpesh here kthente syt nga une,Evisena e pa disa here dhe beri shenja xhelozie. Kur kaloi tek dera me kaloi ngjitur fare.
- Kujdes doktoresh. - i tha Evisena infermieres plot ironi.
Une vetem qesha,nuk bera asnje xhest tjeter.
- Kur ka then doktori qe do ikim xheloze? - dhe e putha ne hunde.
- Nuk e di,tani besoj..
Ne momentin qe po flisnim hyri doktori.
- Ju nderpres?
- Jo ejani.
- Behuni gati,sepse do niseni. Rezultatet e grafis kan dale me % rrezikshmerie 0.01 , qe do te thote nuk ka rrezik jete. Do shkoni ne Amerik per rikontroll me te detajuar dhe per operimin, pasi keto demtime shkaktojne semundje te medha. Kshuqe,behuni gati.
U qetesova aq shume,dhe Evisena po ashtu i menduam keto dite ne Amerik si pushime e jo si frike per operacionin e Evisenes. Isha i bindur qe gjithcka do shkonte mire.

Lexim te kendshem me thoni idet per t'i perfshir ne ndonje pjese te kapitullit.
Xoxo❤