Vriend & Vijand

37. Offers brengen ✔

Pov Anas:

Ik zie haar in de keuken soep maken voor die klootzak. Ik snap echt nog steeds niet wat ze ziet in hem, maargoed. Ik weet dat ze naar Abdullah wil en aangezien Hicham niet meekan, ben ik toch wel de meest geschikte kandidaat om te gaan nietwaar? Ik ga het subtiel proberen aan te brengen.

'Hey Hayat.'

'Hoi.'

'Uhm ik hoorde toevallig dat je van plan was om iemand een bezoekje te brengen.'

'Klopt ja.'

'Vind je het een probleem als ik je vergezel?'

Ze draait zich om en wijst met de soeplepel naar mij. 'Nu hoef je echt niet schijnheilig te doen! Denk je dat ik niet weet dat jij Hicham hebt vergiftigd.'

Van verbazing valt mijn mond open: zonder enige vorm van bewijs gaat ze MIJ beschuldigen. Oké, het klopt dat ik Hicham echt totaal niet mag, maar ik ben niet zo zielig om iemand te vergiftigen.

'Wat is dat voor onzinnige praat?' reageer ik onthutst.

'Oh ja! Meneer weet weer van niets natuurlijk. Denk je dat ik blind ben? Ik zie toch ook hoe je je gedraagt tegenover hem?'

'Meen je dit echt? Alsof hij een heilige engel was! Hij daagde mij constant uit en irriteerde mee heel de tijd. Hoe wil je dat goedpraten dan?'

Met vuurrode wangen werpt ze de lepel recht in mijn gezicht. Nu word ik ook echt razend en pak haar bij haar arm beet. 

'Luister lieve meid, ik geef echt heel veel om je, maar je moet echt niet te stoer doen tegen mij. Ik heb nog nooit een vrouw geslagen, laat dat alsjeblieft ook zo blijven.' sis ik woest.

'Sla dan als je durft.'

Ik moet mezelf echt beheersen voor ik dingen ga doen waarvan ik spijt ga krijgen. Ik maak mijn greep losser en gooi haar dan tegen de muur.

'Houd je koest schat. Trouwens of je nu wil of niet, morgen ga ik mee met jou.'

Ik zend haar nog een luchtkus en loop met grote passen de keuken uit. Damn, vrouwen zijn zo'n hoofdpijn...

Pov Badr:

Afgelopen daagjes heb ik natuurlijk niet stilgezeten: heel wat telefoontjes heb ik gepleegd, plannen heb ik zitten beramen enzovoorts. Het vervelende is dat ik niets kan ondernemen zonder de hulp van anderen. Ik ben dus verplicht om de mensen in dit huis mee te betrekken bij deze shit.

Anouar vindt ik niet zo erg, maar bijvoorbeeld die Hayat. Ze is aardig en zorgzaam alleen kan ze echt een grote bitch zijn. Ik veeg de notities op mijn whiteboard af en ruim de troep een beetje op. Ongelooflijk dat ik hier verzeild ben geraakt. Ik zucht diep en buig voorover om een gevallen blad op te rapen.

Dan merk ik een losse plank op waaraan ik uit nieuwsgierigheid aan begin te trekken. Hij komt los! Een zwart doosje met een slot aan.

Veel tijd om het te kraken had ik niet, dat betekent dat ik het gewoon ga openbreken.

'Wat ben jij aan het doen?' hoor ik een hoge stem vragen.

Ik vloek binnensmonds: die trut moet net nu binnenkomen.

'Ook hallo Hayat?' zeg ik met een fake glimlach. Ze komt zonder toestemming de kamer binnen en legt een dienblad met soep, brood en wat dadels op het nachtkastje neer.

'Goed, ik dacht dat je misschien nog te moe was om beneden met ons te komen eten. Blijkbaar is dat dus niet zo.'

Ik zweer het hé, als er één grote bemoeial bestaat, is zij het wel.

'Ik wil je nog om een gunst vragen.' verandert ze abrupt van onderwerp.

'Wil je morgen mee naar je oom?'

'Wat ga je daar doen dan?' vraag ik geïnteresseerd.

'Ik wil weten wat e gebeurde die dag dat jullie werden neergeschoten. Gewoon wie er achter zit en waarom diegene dat deed. Jouw oom is mijn hoofdverdachte.'

Eerlijk gezegd zat er een kern van waarheid in het feit dat ze Abdullah verdacht. Anderzijds is het wel mijn oom die voor mij al die jaren gezorgd heeft. Als ik dit wijf zou helpen, ben ik gewoon een familieverrader.

'Goed, ik ga mee. Gaat Anouar ook mee?'

Als hij gaat, ga ik sowieso.

'Hij wil wel, maar hij is nog te zwak. Ik kan hem niet laten gaan; teveel risico.'

Ik knik als teken dat ik het begrijp.

'Goed, we vertrekken ongeveer om 18u morgen, dan zijn we op tijd in Brussel. Ciao en smakelijk!'

Pov Soumia (vriendin Hayat!)

Hoi. Hoogstwaarschijnlijk waren jullie mij al bijna vergeten. In deze maand is er echt al veel gebeurd. Eerlijk gezegd was het al veel eerder misgelopen namelijk tijdens onze laatste examens. Nu denken jullie 'Wtf praat deze chick?'

Ik ga er niet teveel doekjes om winden.

Ik ben zwanger.

Geen tijd om het uit te leggen, want ik kan het niet meer. Elke dag vriendelijk zijn tegen mijn ouders terwijl ik een moordend geheim met me meedraag. Ik kan het kind niet laten weghalen; daar is mijn hart te zacht voor.

De enige oplossing is om samen met mijn kind te gaan. Weg van dit huis, ik ga weglopen. Of ik het kan?

Ik weet niet.

Wat ik wel hoop is dat HIJ die mij dit heeft aangedaan zal boeten voor zijn daden.

Ik hoop dat HIJ sterft en niet eens een langzame dood, echt een lange en pijnlijke.

Ik check nog even of ik alles mee heb en glip zachtjes de trap af. Zonder veel lawaai te maken sluit ik de deur en vertrek.

Ik zou de bus nemen naar Brussel denk ik. En vanuit daar weet ik het nog niet.

Ik leg mijn handen op mijn nog niet zo bolle buikje. 'Mama is bij je schat!' fluister ik tegen het wezentje.

Het geluid van mijn trolley die rolt is ook het enige wat ik in deze koude nacht hoor. De rillingen lopen over mijn rug en ik sla mijn jas steviger om me heen. Volgens de app van De Lijn zou de bus erover een kwartier moeten zijn. Om mezelf warm te houden loop ik de hele tijd rondjes. Na een tijd word ik er duizelig van en ga dus maar zitten.

Baby 💕:

Weglopen is de oplossing niet kleine hoer. Je bent nog niet van me af xxx

Fuck, he knows.

Yeah DawSatie back in the house girllss. Heb Wattpad echt gemist sjees

Enjoy the chapter

Xoxoxo DawSatie