32. Next move ✔

312 25 7
                                    

Pov Hayat

Wel donder op naar hem. Mij ben je kwijt.

Dat bleef zowat de hele namiddag in mijn hoofd spoken. Ik wist echt niet dat ik hem zoveel pijn had gedaan.

Nassim had gelijk: ik ben inderdaad een egoïstische trut.

Triest slenter ik door de Rotterdamse wijken. Geen flauw idee waar ik heen moet of uberhaüpt ben. Niet dat dat nu nog van belang is. Ik heb het bij zowat iedereen verkloot.

'Daar ben je!' Ik draai me om en zie Nassim idioot zwaaien vanuit zijn auto.

'Wat is er?'

Hij komt traag naast mij rijden.

'Ik zocht je, we hebben nog wat bij te praten.'

Hij gebaart dat ik moet instappen en na heel wat geaarzel doe ik wat hij zegt.

'Waar rijden we eigenlijk heen?' vraag ik dan om de stilte te doorbreken.

'Een parkje.'

Het was raar om stil te zijn als ik met Nassim ben. Normaal zijn wij 2 samen heel luidruchtig en praten we over de meest domme dingen. Alleen zijn de omstandigheden nu anders.

'Hayat sorry. Het kwam er echt gewoon zo uit!' begint hij wanhopig.

'Nee, nee het was mijn fout, ik was inderdaad egoïstisch.'

We gaan neerzitten op een bankje en kijken droog hoe iedereen langsloopt. Een traan drupt op mijn hand en deze keer was het niet van mij.

'Hayat, kunnen we gewoon niet normaal doen tegen elkaar? Ik vind dit echt vreselijk, alsjeblieft Hayat. Ik weet het, sinds ik hier ben hebben we alleen ruzie gemaakt.' ratelt hij.

'Ik wil je gewoon niet kwijt zusje.' voegt hij er zacht aan toe.

Ik glimlach liefjes naar hem en snel trekt hij me zijn zijn sterke armen. Oh wat had ik dit gemist; lekker safe in de armen van mijn broertje.

'Kom zussie, we gaan ijs halen!'

Als een klein kind spring ik op en lachend wandelen we naar het ijskraam

Pov Hicham

Ik zit samen met Nadir een sigaar te roken. I know, verboden, maar soms doet het even goed.

'Dus, hoe gaat het nu dan?' vraagt Nadir. Ik blaas de rook uit en staar wat naar de lucht.

'Ik weet niet man. Ik hou van haar dat zeker, maar dit is wel raar om te beseffen.'

Begrijpend knikt hij. Ik ben heel blij met iemand als Nadir, hij begrijpt me echt. Ik ken hem dan ook al een tijdje.

'Ga gewoon met haar praten, dat helpt altijd. Praten is de sleutel tot een goede relatie.'

'Ja, zeker wel.'

Hij kijkt me een beetje vreemd aan en ik begin lichtjes te panikeren. 'Nadir? Is alles goed want je kijkt me nu heel eng aan?' vraag ik voorzichtig.

'Ja maar ik keek niet eens naar jou maar naar je wifey daar met Anas?' zegt hij dan.

Woest draai ik me om en zie hen daarstaan. Uit irritatie gooi ik mijn onuitgedoofde sigaret recht hun richting op. Hayat schrikt op en strandt op mij. Als onze blikken elkaar kruisen loopt me meteen op me af.

'Nee. Ga maar naar Anas.'

Ze gooit haar handen in de lucht en draait zich om.

Tot mijn verwachting loopt ze niet terug naar Anas, maar gewoon naar binnen. Kort daarna komt Nassim weer naar buiten. Hij wenkt mij en Anas beiden en hij ziet er niet blij uit. Luister allemaal: Ten eerste Anas: fuck you. Je moet echt opdonderen uit Hayat haar leven. Ten tweede Hicham gedraag je en ga mijn zus troosten.'

Met open mond staar ik hem aan. Dit had ik dus nooit verwacht van hem.

Ik zie haar snikkend aan het raam.

'Waarom ben ik toch zo een trut? Ik wil gewoon mijn Hicham terug!'

Onbewust moet ik glimlachen, wat is het toch een schat.

'Hayat?' zeg ik zachtjes. Ze springt zowat in mijn armen en terwijl ze huilt probeer ik haar te troosten.

'Hicham het spijt me zo zo hard! Alsjeblieft geef me nog een kans!'

'Altijd lieverd, jij gaf me ook kansen, nu is het mijn beurt.'

Ik pak haar op en zet dr neer op de bank.

'Kom wij gaan er samen een leuke middag van maken!'

Ik ga naar de keuken en pak wat snacks voor mij en mijn prinses. Zij zit ondertussen al knus onder een lakentje. Ik zet alles neer op de tafel en ga naast haar zitten.

Pov Anouar

'Dus ik zeg tegen die hoer, geef je nummer en ze deed eerst zogenaamd een beetje moeilijk, maar daarna gaf ze hem zo snel!' zegt Badr terwijl hij al half de slappe lach heeft.

Ik schud mijn hoofd en geef hem een klap tegen zijn schouder.

'Je bent echt niet 100 broertje'

'Nee klopt ik ben namelijk 300.' zegt hij arrogant.

We kijken elkaar droog aan en barsten dan in lachen uit.

'Ey toi fille de pute!'

(Hey jij! Hoerendochter!) roept een jongen opeens naar een meid met hoofddoek. Wat bezielt hem? Voor ik het doorheb storm ik op hem af en geef hem een paar goeie rake klappen.

Badr schiet me meteen te hulp en ik ga op zoek naar het meisje. Na een paar straten doorgelopen te hebben zie ik haar eindelijk huilend op een glijbaan zitten.

'Hallo gaat alles goed?' vraag ik.

Ze kijkt me vreemd aan zovan 'wtf bro?' en ik facepalm mezelf. Ze praat natuurlijk Frans.

'Tout va bien?' probeer ik dan maar met mijn illegaal Frans accent.

'Oui, mais c'est normal, je suis une pute.' ( ja, maar het is normaal, ik ben een hoer) zegt ze somber.

Dat begreep ik eigenlijk niet, hoe kan iemand als zij een hoer zijn? Ze draagt hoofddoek en ze heeft me nog niet eens één keer aangekeken.

Net wanneer ik wat wil zeggen gaat mijn mobiel af. Badr natuurlijk,ik heb hem zomaar achtergelaten.

'Ja Badr, ik ben zo bij je man.' zeg ik haastig.

'Nee doe rustig man, fix die chick maar, ik ga wel met bus naar huis. Doei man.' zegt hij.

'Oh okey, thanks man.' sluit ik af. Als ik me weer omdraai is het meisje van net alweer weg. 'Kutzooi, ik vind je nog wel.' fluister ik tegen mezelf

Kaulo saai hoofdstuk maarja HAHA anywaysss hope u still liked it

Xoxoxo DawSatie

Vriend & Vijand Where stories live. Discover now