Vriend & Vijand

31. Waarheid? ✔

Pov Nassim

De spanning hangt zwaar in de lucht. Dat merk je meteen.

Ik moet echt leren mijn mond te houden, hoewel het wel waar was wat ik zei. Ik hou ontzettend veel van mijn zus, maar ze is zo koppig en ze doet daardoor heel domme acties.

Dat praat wat ik net deed,uiteraard niet goed.

'Dus? Wat is MSS?' herhaalt die Hicham weer.

'Misschien moeten we allemaal even eerst rond de tafel gaan zitten.' oppert Kaoutar.

Iedereen stemt in en we gaan in een kring rond de tafel zitten.

'Oké, ik wil ten eerste dat jullie me niet gaan haten hierna.' begint Hayat.

Wow? Gaat ze het hen zomaar vertellen?

'Waarom zouden we?' vraagt Anas.

'Daarom. In ieder geval en ten tweede niemand, maar dan ook echt niemand mag wat hier verteld wordt doorvertellen. Begrepen?'

Ze knikken allemaal braafjes. Volgens mij hebben ze eindelijk door dat dit een serieuze zaak is.

'Oké, ik kwam eigenlijk hierheen om een bepaalde reden, niet zomaar voor een vakantie. Al bijna heel mijn leven train ik om geheim agente te worden bij de dienst MSS, de Moroccan Secret Service. Elk land heeft zijn eigen MSS team.

In ieder geval, ik studeerde dus af een paar weken geleden en ik kreeg al meteen een missie; jullie drugsbende aangeven en jullie allemaal oppakken.

Geschrokken stoot Mohamed een glas om.

'Je bent dus een verrader?'

Snel schudt ze met haar hoofd. 'Laat me nu uitpraten!' zegt ze smekend. 'Ik leerde jullie allemaal kennen, stuk voor stuk. Anouar kende ik al en ik had het gevoel dat ik weer een band met hem begon op te bouwen. Ik kon het niet, ik kon jullie echt niet aangeven. Daarom probeerde ik alles zolang mogelijk uit te stellen. Alleen van uitstel komt geen afstel.'

Ongelovig staart zowat heel de tafel haar aan. Inclusief ik, aangezien ik verwacht had dat ze zou liegen. Maar blijkbaar betekenen deze mensen meer voor haar dan ik gedacht had.

'Ga je ons nu dan aangeven? Is dat waarom je broer gekomen is?' vraagt Omar. Hoewel hij duidelijk geschrokken is, probeert hij nog steeds heel koel over te komen.

'Natuurlijk niet! En Nassim geeft jullie ook niet aan, geloof me.'

Dit stelt hen duidelijk gerust. Een zachte hand voel ik op mijn schouder rusten. Als ik opkijk,vind ik die mooie bruine kijkers van Hafssa.

'Ik zou je graag spreken. Privé.' Ik sta haastig op en volg haar naar de gang.

Pov Badr

Ewa mensen, hier ben ik weer. Hopelijk hebben jullie mij een beetje gemist. Ik en Anouar zijn onderweg naar onze ooms. Voor jullie gaan vooroordelen en denken dat ik hem ga uitleveren; nope.

Okey dat wilde ik eerst doen, maar ik ben van gedachte veranderd. Zeker nadat hij zijn beste vriendin heeft laten vallen voor mij. Ergens ben ik zelfs blij dat hij er is, nu heb ik een soortvan vriend.

'Waar denk je aan man? Een meid?' vraagt hij grinnikend.

Echt een mongool.

'Je weet toch dat ik single for life ben.'

Hij knikt goedkeurend en focust weer op de weg.

'En jij dan, iets met Hayat ofzo?'

Verbaasd kijkt hij me aan.

'Vriend, Hayat is gewoon m'n best friend, of ja was. In ieder geval er is echt niets tussen ons en dat zal nooit gebeuren.'

Hij lijkt echt serieus dus ik neem aan dat het waar is.

Ik zwaai nog snel even naar Anouar en stap dan zelfverzekerd het pand binnen. Iedereen weet wie ik ben en dat is heerlijk.

'Ewa Badr, mijn favoriete neefje! Kom binnen man.'

Ik neem plaats op de stoel tegenover zijn bureau en begin te praten: 'Ik kwam dus om te zeggen dat ik Anouar heb overhaald om mee te doen met de overval.'

Mijn oom fronst zijn wenkbrauwen en gaat met zijn hand langs zijn baard.

'Dat is goed nieuws. Maar ben je zeker dat het geen val is?'

'100% zeker, hij is nog steeds mijn broer hoor.'

Hij knikt maar en staat op.

'Mooi dan, voer het zo snel mogelijk uit ja?' zegt hij streng.

'Komt voor elkaar baas.' grap ik.

Ik schud zijn hand en verlaat snel het pand weer. Ik wil Anouar niet te lang laten wachten in de auto.

'Ewa ben er weer.' Ik klik mijn gordel vast ( ja mensen, ik denk ook aan mijn veiligheid) en Anouar start de auto.

'Gaan we stad in? Kunnen we ergens eten ofzo?' stel ik voor.

'Ja isgoed, zeg wel hoe ik moet rijden enzo.'

And that people, is hoe een gezellige namiddag met mijn broer begon.

Pov Anas

Er hangt echt een heel irritante sfeer in de kamer. Begrijpelijk, want ja dit had denk ik niemand zien aankomen. Anderzijds verklaart dat ook haar gekke vechtskills.

Hicham heeft rode ogen. Van het huilen neem ik aan. Ik zou niet weten waarom hij zou huilen.

'Was wat wij waren ook nep?'

Jezus wat een emo-kind. Hij kijkt teveel Amerikaanse films deze Hicham. Hayat kijkt verschrikt op en ik zie meteen de pijn in haar ogen.

'Natuurlijk niet Hicham!' Ze staat op en pakt zijn hand vast.

'Hicham ik geef echt om je, je moet me geloven!' smeekt ze hem.

Bah, ik word hier misselijk van.

Die drama pff.

Al snel vallen ze elkaar in de armen en snikkend houden ze elkaar vast. Ik kan het niet meer aanzien en loop de kamer uit.

Wat heeft Hicham dan dat ik niet heb? Ik ga naar boven start Netflix op en settle me in mijn bed.

'Anas?' hoor ik een zachte stem vragen.

'Ga naar Hicham, lekker klef doen.' zeg ik nors.

Ergens voel ik me schuldig dat ik zo doe maar anderzijds verdient ze het wel.

'Ik wilde sorry zeggen. Omdat ik echt niet met je wil spelen Anas, ik wil heus vrienden met je blijven...'

'Ach houd je mond tering wijf. Ik hoef je excuses niet eens te horen, rot op naar je mannetje. Ik heb zoveel voor je over , maar toch kies je hem? Wel donder dan op naar hem. Mij ben je kwijt.'

Zo. Dat was wat er in mij zat en dat er dringens uit moest. Alweer stromen de tranen over haar wangen en ze verdwijnt zo snel als ze gekomen was.

Gefrustreerd haal ik mijn hand door mijn haar. Machteloos, zo voel ik me.

Shit men, whuuut. Wat gebeurd hier allemaal?

Xoxoxo DawSatie