Lamyae&Jaouad (VOLTOOID)

hoofdstuk 62💫

perspectief Lamyae

''Jaouad word wakker!' tranen stroomden over zijn wangen terwijl hij wild om zich heen sloeg. Mama kwam binnen met een glas water en strooide het voorzichtig op zijn gezicht. Meteen schoot hij overeind. Zijn ademhaling ging flink tekeer. Paniekerig keek hij ons aan waarna hij zijn moeder om de hals vloog. Zachte snikken verlieten zijn mond. Met moeite wist ik mijn tranen in te houden, want hem zo zien was ook een van mijn zwaktes. 

Niet lang daarna verliet yemma de kamer, mij achterlatend. Hij plofte op het bed en ging door zijn haar. Ik pakte zijn hand en streelde die. ''Wat scheelt er habibi. Je kan me alles vertellen'' zonder antwoord te geven trok hij me op zijn schoot. Mijn hoofd liet ik rusten op zijn borst, waarna ik geconcentreerd luisterde naar zijn hartkloppingen. ''Nare droom'' ik keek op. ''Over wat'' een klein zuchtje verliet zijn mond. ''Ik wil er niet over praten wollah. Het leek zo echt''. Ik streek over zijn wang en knikte medelijdend. ''Het is al goed. Het was een droom''. 

De volgende dag...

''Niet zo irritant doen'' ik rolde met me ogen en keek hoe jaouad touwtje probeerde te springen. ''Nouffel!'' geschrokken sprong ik van de bank. Oumaima kwam paniekerig de woonkamer in. ''Wat is er?!'' 'machteloos liet ze zich op de bank vallen. ''H..hij...een hond rent achter hem aan!'' raar keek ik haar aan. ''Een hond?"' ''Ja! Hier in het prakje achter'' jaouad begon te lachen waarna ik snel slippers aan deed. Ik opende de deur en rende naar buiten. Jaouad volgde waarna we met hoge tempo naar het prak liepen.

Daar aangekomen zagen we inderdaad een hijgende nouffel rondrennen. Een klein hondje volgde. Jaouad en ik konden niet meer. ''Jaouad pak is die hond!'' In een beweging greep jaouad naar de hond waarna hij boven op hem kwam liggen. Het baasje kwam ons kant op en bedankte. ''Lamyae!'' geschrokken keek ik naar achter. Sara aan het steppen? Ik liep haar kant op en drukte een kus op der wang. ''Ik heb step gekocht!''. Oke. Lamyae hou je in. ''Waarom?'' ''Vorige keer ik had haast. En het eerste wat ik zag, was een meisje op een step. Dus ik ''leende'' die even. En een paar dagen later wou ik terug steppen, maar...Ik ging op me bek'' ''AHAHAHAHAHAHAHAHAHAH'' ik greep naar mijn buik en lachte. Ze rolde met haar ogen en stepte verder. Oke.

Perspectief sara

''Ewa chicka'' ik keek achterom en keek in de ogen van charaf. ''Wat moet je'' hij pakte een plukje haar en deed die achter me oor. Sinds die kus walg ik van hem. ''Ik heb je gemist hayati''. ''Charaf wat wil je van mij'' zijn blik werd intenser. ''Jou. Ik ben verliefd op jou oke? Ik ga wachten op je. Of jij of niemand''. Ik zuchtte. ''El Mekteb'' hij knikte. ''Dat ben jij'' ''Sara?!'' geschrokken keek ik om. Jaouad kwam woedend op me aflopen en greep ruw naar me arm. ''Wie is dit?'' charaf keek me met een geschrokken blik aan. ''Luister broer.Of je neemt afstand van haar of je zult je leven haten. Is een beetje on respectvol om andermans vriendin af te pakken'' charaf keek me met grote ogen aan. ''I..Ik wist het niet. Maar..sorry wollah. Ik neem afstand'' hij gunde me nog een blik waarna hij wegliep. Jaouad kreeg een brede glimlach op zijn gezicht. ''Waarom bemoei jij je altijf met mij leven?! Heb ik er iets van gezegd toen jij met Lamyae kreeg?! Stop met de oude spelen Jaouad. Ik ben je zat?!'' snikkend rende ik weg.

Pas later besefte ik dat mijn step daar nog lag. Shit.

Dit boek begint echt saai te worden!

💫