Lamyae&Jaouad (VOLTOOID)

hoofdstuk 56💫

perspectief Jaouad

''Nu heeft iedereen een ander beeld op mij! Wie is Jaouad? Dat is de broer van dat hoertje?!'' haar ogen vulde zich met tranen. ''W..wollah ik heb niks gedaan! Er was een jongen die mij lastig viel! Toen schoot hij te hulp!'' Mijn handen jeukte. ''Jaouad je moet me geloven. Wollah hoe kan je zo iets denken van je eigen zusje?!'' Plotseling voelde ik mijn wangen branden. Geschrokken keek ik haar aan. Zonder na te denken greep ik naar haar haar en verkocht haar een harde klap op de wang. Ze viel huilend op de grond waarna ik meteen weg liep. 

Hard sloeg ik de deur dicht. Gelijk kwam ze naar me toe een keek naar me wang. ''Wat is er gebeurd?" zachtjes liet ze haar hand op me wang rusten die ze vervolgens streelde. ''Sara gaat met jongen om zonder dat ik het weet! Een vriend heeft haart gezien. Zij was de enige van wie ik dit nooit gedacht had lamyae. Nu sta ik bekend als de broer van dat hoertje. Wollah ze maakt me m3aseb!'' ze bleef me aankijken. ''Je zusje is geen hoer jaouad. Heb je haar laten uitpraten? Dit is precies ook bij mij gebeurd. Jullie hebben het verhaal niet van mijn kant gehoord. Ja...en toen was ik een hoer...in jou ogen'' ik zuchtte diep en keek haar aan. ''Praat met haar jaouad. Je zusje heeft een hoog zelfrespect'' ik drukte een kus in haar hals en nam der in mijn armen. ''Het was de woede die me had. Hoe kon ik haar hoer noemen? Ik heb me eigen zusje geslagen?'' ze haalde haar hoofd uit me nek en keek me aan. Ik kan verdrinken in die ogen. ''Het was de woede die je had. Yallah straks maak je het goed'' ik knikte en dacht na...

''Baby?!'' geen antwoord. Ik zuchtte en liep naar nourdine. ''Heb je lamyae gezien wella?''  Hij knikte nee en richtte zich op de ps4. Ik rende de trap op en verstopte de envelop achter me rug. Ik liep de tuin in en zag haar daar liggen in de stoel. Ik lachte zachtjes en liep er naartoe. ''Amoura'' ze deed haar zonnebril af en keek me aan. ''Hmm'' ''Kom ik moet je wat laten zien'' ze hees zich omhoog en kwam voor me staan. Ik schraapte mijn keel en begon. ''Wollah Lamyae ik hoop dat ik ooit kan duidelijk maken wat voor gevoelens je bij me losmaakt. Je bent zo een enorme schoonheid, zacht en lief. We hebben veel meegemaakt, goeie dingen als slechte dingen. Ik ben oprecht heel erg blij dat je me hebt kunnen vergeven voor mijn domme gedrag. Het spijt me echt, nogmaals. Mohim ik ga niet de titanic spelen hier, ik wil je dit cadeautje aanbieden. Ik hoop dat je blij bent'' ik haalde adem.

perspectief lamyae

Met volle ogen en trillende vingers nam ik het aan. Het was een grote gouden envelop met een roze strik. Zachtjes maakte ik het open. Het waren twee stukken papier. Mijn ogen gleden over de letters. Mijn hart stopte even met kloppen. Qatar? ''J..jaouad wat is dit?'' hij keek me aan. ''V..vind je het leuk?" ''G..gaan we naar Qatar?'' hij knikte langzaam ja. Meteen rende ik op hem af waarna ik in zijn armen sprong. Mijn benen klemde ik strak om zijn middel en mijn gezicht begroef ik in zijn nek. ''H..hoe weet je dat dit mijn droomland was?'' zijn blik werd meteen smoothe. Hij beet op zijn lip. ''Bronnen'' ik schoot in de lach en drukte een lange kus op zijn mond. ''Hag i ne hippen terug" zei ik. Hij bleef bijten op mijn lip. Ik rukte me lippen terug en keek hem nog steeds blij aan.

Lui zat ik op de schommelstoel. Ik verveel me. Sara is na de ruzie weggelopen. Oumaima is met Nouffel uit eten. Chaimae is met yousra in het weehuis. Nourdine is zaken aan het regelen. Amir is aan het werk. Jaouad is boven. Ik pakte me telefoon en scrolde door instagram. Het leek alsof er een horde paarden de trap af renden. Kort erna verscheen Jaouad in de tuindeur. ''Ewa zina'' ik rolde Highclass met men ogen en keek verder. Hij liep naar me toe en drkte een kus op mijn wang. Hij tilde me hoofd op en schoof zijn been eronder. Lekkere hoofdkussen. ''Wat kijk je?" ik reageerde niet op zijn vraag en keek verder. Tijd op hem te irriteren. Hij griste mijn telefoon uit mijn hand waarna er een foto verscheen. Van een jongen. Lekker handig op dit moment. 

''Wie is dit?!'' ik hield me schouders op. Hij keek me aan met pure woede in zijn ogen. ''Wie is dit ik vraag het nog 1 keer?!'' ik zuchtte hard en keek hem boos aan. ''Ik weet het niet Jaouad waarom maak jij altijd van de kleinste dingen een probleem. Ga je me nu ook hoer noemen? Omdat je verblind bent door woede?!'' ik bleef hem aankijken terwijl de temperatuur van mijn lichaam steeg. Hij sloeg mijn telefoon tegen de grond en verliet de tuin. Vanaf hier kon ik zijn kamerdeur horen dichtklappen. Ik plofte op de schommelstoel en ging wild door me haar. Ik raapte me telefoon op en merkte al snel op dat het geen telefoon meer is maar een onderdeel van een prullenbak. Juist. Die kan weg. Ik kan het niet. We hebben 2 dagen een relatie en ik ben er achter gekomen dat ik niet tegen ruzie van ons beide kan. Al helemaal niet als hij zijn stem verheft. 

Weer een xxl deel! 💫

 💫