Lamyae&Jaouad (VOLTOOID)

hoofdstuk 48💫

Bijna ramadan😍 Wie de moeder heeft al chebekia gemaakt😂❤

Perspectief lamyae

"Is ze al wakker of niet" de vage stemmen werden steeds duidelijker. Langzaam gaan me ogen open. Steken gaan we door me hoofd. Ik probeer op te staan. Langzamerhand begin ik ye bessefen wat er is gebeurd. Nouffel is voor me ogen neer geschoten. Ya allah laat hem nog leven.

Tranen verlaten me ogen. Ik zit aan een stoel vastgebonden. Ik heb overal pijn. Mar het meestte pinn bevind zich in mijn hart. Het idee dat nouffel is geschoten. Ik heb geen idee of hij überhaupt nog leeft? Geschrokken slaak ik een kreet als de deut open gaat.

De persoon die er staat geeft me rilingen over heel me lichaam. Ik heb geen controle over me zelf. Zachtjes begon ik te huilen. Degene die mijn leven heeft verpest. Mijn eer heeft afgenomen. Ik begon het leven weer op te pakken en het positieve ervan in te zien. Het word weer vetpest...Door dezelfde persoon.

"N..nasser" een enge grijns bevond zich op zijn gezicht. "Ik heb je gemist mijn engeltje" Walgend keek ik hem aan. Hij liep op me af en maakte het touw los. In een ruk trok hij me van de stoel waarna hij me tegen zich aandrukte.

"Ik heb "dingen" tussen ons gemist. Hij beet in me nek. Mijn hart klopte in mijn keel. Langzaam begonnen mijn tranen te lopen. "L..laat me los" zijn grijns verdween niet. "Nooit".

Perspectief nouffel

"Sta op en meekomen" voorzichtig stond ik op. Alles deed pijn. Het leek alsof mijn botten verdwenen waren en ik op elk moment in elkaar kon zakken. Mijn lichaam is bedekt met blauwr plekken. Schrammen. Littekens. Bloed. Ze hebben me hier zwaar aangepakt.

De bewaker pakte me ruw bij men bovenarm waarna er een klein pijnkreuntje mijn moed verliet. Hij trok me ruw mee. We hebben veel gelopen. Door donkere gangen. Het rook hier muf en vies. Naar oude planken. Mijn gedachtes dwaalden weer af naar lamyae. Ik maak me zorgen. Ze hebben mij eerst gepakt en toen haar in de val gelokt.

Hij opende een deur. Mijn ogen werden groot. Ruw werd ik in het kamertje geduwd. Ik kwam neer op mijn knieën. Weer ging er een pijnscheut door me heen. Ik was blij. Niks interesseerde me. Behalve dat lamyae hier op een stoel zat vastgebonden. De bewaket gooide nog een steen waarna hij de kamer verliet.

Gelijk sprong lamyae van de stoel en kwam mijn kant op. Haar handen waren vastgebonden. Vanuit onder het touw ondtsnapte ze aan de stoel. Haar mond zat met tape beplakt. Met veel moeite stond ik op. Ik dreed me met de rug naar haar toe om waarna zijn bukt. Zachtjes pulkte ik aan het tape.

Na een paar minuten rukte ik het eraf. Huilend keek ze me aan. "N..nouffel" een traan verliet mijn oog. "J..je leeft" ik knikte met een gebroken glimlach. Ik drukte een kus op haar wang. "Als het kon had ik je doodgeknuffeld" ze knikte. "Ik ook". Ik ging zitten tegen de koude muur. Er staken stenen uit die in me rug prikte.

"W...waarom willen ze ons" ik haalde mijn schouder op en neer. Ik zag dat ze wou zitten. "Stop!" Geschrokken keek ze me aan. "Kom op me schoot de vloer is hard en koud" ze schudde abrupt haar hoofd. "Daarom moet ik juist niet op je schoot" ze ging liggen op der zij. Haar handen waren op der rug gebonden.

Ik weet niet hoelaat het is. Hoelang we hier zijn en of we al vermist zijn opgegeven. Ik zuchtte diep. "Inshallah elkhair" fluisterde ik. Ik sloot me ogen en begon aan het avond gebed.

Met me been ging ik onder der hoofd. Nu heeft ze in ieder geval een zacht hoofd kussen. Ik drukte een kus op der slaap en wenste haar een goede nachtrust. Al is dat naar mijn idee onmogelijk hier...

Wie heeft er zin in ramadan?❤

💫