•Lost Girl• (✔)

~24~

Dit wordt een lange dag...
De jongens hebben me uitgelegd hoe we het gaan doen. We gaan een constructie van dikke bamboetakken en lianen maken. De lianen sjorren we op een bepaalde manier rond de takken zodat, volgens de jongens, zelfs een nijlpaard er niet uit zou kunnen ontsnappen. Ik besluit Jack, een jongen met stroblond haar en blauwe ogen, te vragen naar de Bron en wat die precies inhoudt. Hij vertelt dat de Bron een grote poel is op de top van de Dead Man's Peak, een berg hier op Neverland. De poel ligt in een grot en rondom de ingang staat het vol Droomschade. Dat wilt zeggen dat je enkel binnen kunt als je magie hebt.

De poel bevat alle kracht van Neverland en is dus de enige remedie tegen Droomschade. Na zijn uitleg bedank ik hem en ik concentreer me weer volledig op de paal die ik aan het vastsjorren ben. Opeens voel ik twee armen rond mijn middel. Ik slaak een gil als de twee armen me oppakken en over de schouder van de eigenaar leggen. Ik weet natuurlijk allang dat het Peter is. Ik trommel met mijn vuisten op zijn rug maar hij merkt het nauwelijks.

"Hello, darling. Heb je me niet te erg gemist?" hoor ik zijn stem ergens achter me zeggen. Ik hoor gewoon dat hij aan het grijnzen is. "Zet me neer Pan, dit is echt niet grappig." "O, ik vind van wel hoor, maar ik zal je neerzetten." Zonder enige waarschuwing laat hij me los en ik verwacht op de harde grond terecht te komen, alleen blijft die klap wel heel lang weg. Ik doe mijn ogen, die ik had dichtgeknepen, weer open en zie dat ik in Peters stevige armen lig. "Hey," fluistert hij. "Hey." "Ehm, jongens, kunnen jullie dat kleffe gedoe houden voor in de hut? Er moet nog veel te veel gebeuren," zegt Felix met een grote grijns.

Peter grinnikt en zet me op de grond. "Inderdaad, je hebt gelijk. Hoe staat het met de kooi?" vraagt hij aan Jelle. "We zijn erg opgeschoten en ik denk dat, als we nog even met z'n allen doorwerken, hij binnen een uurtje kan klaar zijn." Peter knikt. "Goed, is het goed als Sarah en ik even naar Dead Man's Peak gaan? Ik wil haar de Bron laten zien." "Geen probleem, als jullie over ongeveer een uurtje terug kunnen zijn zou dat perfect zijn. Als de kooi dan nog niet klaar is zouden jullie nog even kunnen helpen en dan gaat het sneller." "Perfect," zegt Peter en hij neemt mijn hand vast. "Zullen we?" Ik knik en zwaai even kort naar de jongens alvorens de lucht in te gaan. Hand in hand, we doen precies niets anders, vliegen we naar de zogeten Dead Man's Peak. We landen en Peter draait zich naar me toe. "Oké, Sarah, ik wil even een paar dingen met je afspreken. Punt 1: raak nooit Droomschade aan. Punt 2: blijf dicht bij me. Ik wil niet dat jou iets overkomt, deal?" "Oké, maar waarom is die Droomschade nog zo gevaarlijk? Er is toch een medicijn?" "Ja, maar alle magie komt met een prijs, dus ik gebruik het liever alleen als het strikt noodzakelijk is, snapje?" Ik knik. "Ik begrijp het." "Kom, het is echt gaaf." Ik volg hem en we komen bij een dichte doornstruik vol Droomschade. Als ik niet beter wist, zou ik zeggen dat hier helemaal geen grot is. Maar als ik beter kijk zie ik inderdaad een paar kleine openingen waarachter een ruimte te zien is en geen rotswand. Peter maakt een handgebaar en de struiken gaan opzij.

Mijn mond valt open. Voor me bevindt zich een kleine grot, niet veel groter dan Peters hut. Langs de wanden loopt water naar beneden in kleine kanaaltjes. Die kanaaltjes leiden allemaal naar het midden waar er een kleine poel in de grond zit. Rondom het water zweven allemaal groene fonkelingen. In een hoekje, ergens helemaal achteraan, zweven ook wat zwarte sprankeltjes. Peter kijkt er zorgelijk naar. "Wat is er?" vraag ik. "Wel, die fonkelingen stellen de magie voor. Hoe meer fonkelingen, hoe meer magie en hoe meer magie, hoe meer macht. Die zwarte fonkelingen stellen de magie van Sam voor en er zijn er meer dan vanochtend. Dat wilt zeggen dat hij er nog meer mee bezig is dan ik dacht."

Ik slik. Sam wordt machtiger en machtiger. Dat is echt niet goed. Als Sam een betere spreuk vindt kan dat betekenen dat hij alle Lost Boys met zich mee kan krijgen. En mij dus ook...
Alhoewel, ik heb geen enkele twijfel ten opzichte van Peter. Ik vertrouw hem met mijn leven. Zelfs na wat hij heeft gedaan vertrouw ik hem. Dat wilt zeggen dat ik hem nooit, maar dan ook nooit in de steek zal laten.

Ik wordt opgeschrikt door een geluid. Peter heeft het ook gehoord en komt voor me staan. We zien de Droomschadestruiken bewegen en Peter trekt me mee achter een rots. Nog voor we goed en wel zitten, zien we Sam en Alex binnenkomen. De verrader, denk ik bij mezelf. "Alex, ik heb een bijzondere taak voor jou. Jij moet klaarstaan met een flesje van dit spul als we Sarah gevangen nemen. Ik weet nog niet wat het met haar kan doen, maar dan kan ze in ieder geval al niet van Neverland af, begrepen?" Alex knikt. "Helemaal. Ik zal doen wat je vraagt."

"Goed, ga maar al, ik moet nog even iets doen." Alex knikt nogmaals en verlaat de grot. Terwijl Sam het flesje vult, mompelt hij in zichzelf: "Je zult boeten Peter, voor alles wat je Wendy en mij hebt aangedaan." Dan is zijn fles vol en loopt hij de grot uit. Ik kijk opzij en zie dat Peter volledig verstart is. "Wendy huh, die naam heb ik al eens horen vallen. Wat is er gebeurd?" Peter kijkt me aan. "Ik weet het eerlijk gezegd niet zo goed. Ik weet alleen dat we heel erge ruzie kregen en dat we allebei, althans daar ging ik van uit, wilden dat ze wegging van het eiland. Ik wist niet dat er problemen van gingen komen en ze zag er niet echt uit alsof ze het niet eens was met mijn beslissing." Ik word even stil. Hoe gaan we dit oplossen...