•Lost Girl• (✔)

~10~

Ik zal in ieder geval niet eenzaam zijn op het eiland...
Na mijn korte 'speech' zegt de jongen die daarnet iedereen bijeen heeft geroepen dat ze terug mogen gaan dansen. Vrijwel meteen staat er weer een kring rond het vuur en danst iedereen door alsof er niets gebeurd is. De jongen komt naar ons toegelopen. "Hallo, mijn naam is Felix. Ik ben zeg maar een beetje de rechterhand van Pan." Ik knik. "Aangenaam." "Ik heb de opdracht gekregen je rond te leiden in het kamp en terwijl zal ik je alles leren wat je moet weten. Je mag natuurlijk ook altijd vragen stellen." Ik zucht opgelucht, eindelijk iemand bij wie ik mijn vragen kwijt kan. Opeens staat Pan heel dicht naast me."Ik zie je straks wel weer, darling. Ik moet eerst nog wat dingen regelen," fluistert hij in mijn oor. Hij knikt nog even vriendschappelijk naar Felix en dan loopt hij weg.

"Dusss..." "Ow ja, de rondleiding," lacht Felix. "Daar zijn de hangmatten voor de Lost Boys. Hier is dus het kampvuur en we doen eigenlijk zowat alles hier behalve slapen en jagen, wat best wel logisch is. Pan heeft een hut een beetje verderop maar ik denk dat hij je die zelf wilt laten zien. Dan de regels. Er zij er twee. Eén is duidelijk: als je het kamp verlaat moet je het Pan laten weten, tenzij hij zelf meegaat natuurlijk. De tweede regel is iets onduidelijker omdat Pan het nooit echt heeft gezegd. Het is ook niet echt een regel, meer een waarschuwing. Maak. Pan. Niet. Kwaad." Dat laatste zei hij heel stil en onheilspellend. "En wat als je hem wel boos hebt gekregen?" vraag ik, opeens heel erg geïnteresseerd. "Dan begint hij spelletjes met je te spelen en maakt hij je het leven zuur." Okay, ondertussen was het me wel duidelijk waarom Hook me in mijn dromen had opgezocht: Pan is wel degelijk gevaarlijk en vals. Toch heb ik het zelf nog maar één keer meegemaakt en zelfs toen was ik niet bang. Ik bedoel, ik was wel bang, maar niet van hèm. Dan komen de vragen. "Hoelang moet ik hier blijven denk je?" "Hangt ervan af, meestal houd Pan je de rest van je leven. Soms, maar dat gebeurt niet vaak, geeft hij je de toestemming om het eiland te verlaten. Dan moet je natuurlijk wel weg wíllen." "Okay, volgende, hoe komt het dat Pan er zo jong uitziet? Iedereen hier trouwens." "Dat is simpel. Het is gewoon de magie van het eiland die je jong houd." "Met hoeveel zijn jullie in totaal?" "Nu, met jou erbij en zonder Pan, zijn we met 23." "Wie was de eerste na Pan?" "Dat was ik." Hij grijnst van oor tot oor. Ik glimlach naar hem. En dan nu het laatste, grootste vraagteken in mijn hoofd. "Waarom ben ik hier?" "Ehm... Ik denk dat Pan je dat beter kan vertellen." "Weet jij het niet dan?" "Jawel, maar, ... Nu heb je kleren nodig, die piratenkleren passen hier niet echt, toch?" Ik knik. Waarom wilde hij het niet vertellen? Ik krijg in ieder geval een antwoord, hoop ik.

Felix staat op en doet teken hem te volgen. Hij loopt naar een plekje waar een tafeltje staar en errond een aantal afgehakte boomstronkjes die dienst doen als stoelen. Op één van de stoelen zit een Lost Boy. Hij heeft een t-shirt in zijn handen en zo te zien is het bijna klaar. Felix kucht even en de jongen kijkt op. "Oh, hallo Felix, Sarah. Net op tijd. Ik moet nog een paar aanpassingen doen aan het shirt en dan is het klaar." Hij brengt nog een paar laatste details aan en legt het dan bij nog een paar andere kleren. Mijn ogen beginnen te glimmen. Het is zo mooi! Het bestaat uit een basic kakigroen shirt, een leren vestje zonder mouwen en een kleine, subtiele bontkraag. De broek is ook van leer en heeft een iets donkerdere tint groen. Daaronder stevige en toch ook best elegante laarsjes. Ook zit er een cape bij, zo een die elke Lost Boy heeft. Ik krijg ook nog een leren riem met een gesp die een beetje lijkt op die van Pan. Er hangt een zwaard en een dolk aan. "O mijn God, het is prachtig! Super bedankt!" roep ik blij. De jongen bloost en wuift mijn bedankje weg. Felix wijst me een plaats waar ik me kan omkleden zonder dat ik bang hoef te zijn dat iemand kijkt. Als ik omgekleed ben hoor ik een kuch achter me...