•Lost Girl• (✔)

~14~

Dit is allemaal mijn schuld...
Pan kijkt me raar aan. "Is er iets?" vraagt hij. "Met mij? Nee hoor, alles is onder controle." Ik plak een nepglimlach op mijn gezicht. Ik zie aan zijn gezicht dat hij me nog niet helemaal gelooft, maar hij vraagt niet verder. "Zullen we dan maar naar beneden gaan?" Ik knik en we lopen samen naar het terrasje voor zijn hut. Ik zucht, niet alleen omdat ik me zorgen maak, ook gewoon omdat ik het eigenlijk heerlijk vind om te vliegen. Het geeft je een heerlijk vrij gevoel en ik hoop dat ik door het vliegen een stukje van het schuldgevoel kan kwijtgeraken.

Pan trekt zijn wenkbrauw op en kijkt me weer vreemd aan. "Zeker dat alles oké is?" "Ja hoor, ik vind het gewoon heerlijk om te kunnen vliegen. Vroeger droomde ik er altijd van en nu doe ik het gewoon echt." Niet helemaal gelogen. Pan glimlacht. Wauw mensen, hij kan gewoon glimlachen! Ja ja, ik wist het wel! "Zo is Neverland nu eenmaal, al je dromen komen uit. Kijk naar ons, we droomden van elkaar, dat we elkaar zouden zien en nu ben je hier gewoon echt." Hij komt langzaam naar voren en wilt me kussen, maar ik denk er anders over en vlieg snel weg. Niet dat ik er nog niet klaar voor ben, zeker niet, ik wil hem nog even treiteren en ik kan het gewoon niet met het schuldgevoel dat nog altijd hevig op mijn borst drukt.

"Ah-ah, nog niet Pan. Nog even wachten." Hij trekt een pruillip en komt achter me aan. Met een verleidelijke stem fluistert hij in mijn oor: "Je kunt me niet voor eeuwig kunnen blijven ontlopen, darling. Ik zal je nog wel krijgen, wacht maar af." Een huivering trekt over mijn rug en kippenvel verspreidt zich over mijn armen. Dan vliegt hij supersnel weg en laat mij alleen achter. "Hé, dat is niet eerlijk! Jij hebt een voor...sprong..." In het midden van mijn zin vertraag ik. In de verte zie ik Hooks schip. Er ligt een sloep naast waar Hook, Sam en de andere man instappen. Nu al? "Pan? Pan! Waar zit je? Ze zijn er!" Opeens vliegt Pan weer naast me. Hij ziet wat ik zie.

"We moeten snel terug naar het kamp om Sam op te vangen. Je doet vanaf nu exact wat ik zeg, begrepen?" Ik knik. Als we bij het kamp aankomen weet ik heel Pans plan. Hij heeft het me onderweg uitgelegd. Als we op de grond komen zal Sam net aankomen volgens hem. Ik moet hem, met Pan naast me opwachten. Pan zegt dan, als Sam binnen gehoorsafstand is, dat hij iets moet gaan regelen. Hij zal dan weggaan, maar niet helemaal. Hij blijft eigenlijk gewoon in de buurt en zal zich verstoppen in de bosjes rond het kamp. De rest zal afhangen van mijn acteerkunsten en van wat Sam zegt.

We hebben onze plaatsen net ingenomen als Sam fluitend het kamp binnen komt, om zijn zenuwen te verbergen, volgens mij. Als hij ons in de gaten krijgt, stapt hij op ons af. Tijd voor deel één van het plan. "Ik moet even weg, darling. Ik kom zo snel mogelijk terug goed?" Ik knik en hij verdwijnt. "Hey Sarah, waar moest Pan naartoe?" vraagt Sam zonder blikken of blozen. Ik moet toegeven, hij is goed. "Ik weet het niet, hij moest nog iets regelen volgens mij." Nu krijgt Sam het lastig. Wat moet hij zeggen nu ik Pan eerder heb gesproken dan hij? Hij is blijkbaar op alles voorzien want hij zegt zonder aarzelen: "Oh ja, bijna vergeten. Onderweg naar het kamp heb ik Hook gezien op het strand, hij vroeg of je misschien even langs kon komen. Hij wilde weten hoe je met je is en zo." Man, hij is echt goed. "Oké, ik zal even langs gaan. Bedankt Sam." Hij tovert een grote lach op zijn gezicht. "Graag gedaan." Dan draai ik me om en verdwijn in dezelfde bosjes als Pan.

Als ik hem zie moet ik lachen. "En, hoe ging het?" "Uitstekend. Dat Sam zo goed kon acteren wist ik niet, hij was echt goed!" "Oké, tijd voor deel twee. We gaan samen naar het strand. We moeten vliegen, maar wel tussen de bomen in plaats van in de lucht. In de lucht valllen we iets te veel op en tussen de bomen ziet niemand ons." Samen stijgen we op en Pan vervolgt zijn plan. "Als we aankomen ga jij eerst alleen. We zullen een stukje voordat het oerwoud eindigt stoppen zodanig dat jij kunt verder vliegen. Kun je op je vingers fluiten?" "Ja, waarom?" "Van zodra Hook iets doet dat je niet aanstaat fluit je op je vingers, oké?" "Begrepen." "Goed, we zijn er. Succes, en vergeet niet te fluiten hè?" Ik schud met mijn hoofd en geef hem een knuffel. Eerst schrikt hij maar daarna sluit hij zijn armen om me heen. "Wees voorzichtig ja?" fluistert hij in mijn oor. "Komt goed," fluister ik terug en ik laat hem los. Ik schenk hem nog een glimlach en stijg dan op.

Het is maar 10 seconden vliegen naar het strand en als snel zie ik Hook staan. Hij grijnst naar me als hij me ziet. Ik land op iets van vijf meter afstand en hij komt naar me toegelopen. "Ah Srarah, wat is het fijn om jou weer te zien. Die nieuwe kleren staan je goed. Alles oké met Pan? Nog geen problemen gehad met die bloody demon?" Ik glimlach onwillekeurig bij zijn al dan niet gemeende waterval aan woorden. "Het gaat goed met me Hook, bedankt. En nee, ik heb nog geen problemen gehad met Pan en ik denk niet dat die nog zullen komen." Hooks gezichtsuitdrukking veranderd in verbaasd. "Hoezo niet?" "Ik ben verliefd op hem Hook, en hij is verliefd op mij." "Ach zo, wel, in dat geval..." Hij springt naar voren en grijpt me vast. Ik fluit hard en schel op mijn vingers. Meteen verschijnt Pan vanuit de bosjes.

Dan gaat het mis. Hook haalt een revolver tevoorschijn en zet die tegen mijn hoofd. "Waag het niet om dichterbij te komen of om magie te gebruiken, anders knal ik een kogel door haar mooie hoofdje." O nee, foute boel...

~•~•~•~•~•~•~•~•~• •~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Hallloooo,

Ik heb een nieuwe cover!!! Ik ben er zo blij mee! Wat vinden jullie er van? Trouwens, bedankt voor al de reads, ik ben echt megablij niet normaal. Allee, byeee

Xxxx Silkyway