•Lost Girl• (✔)

~6~

Ik trek me er niet veel van aan en ga aan de rand van het dek staan...
Als ik 10 minuten naar de zee heb staan kijken tikt er iemand op mijn schouder. Met een ruk draai ik me om en ik staar recht in de ogen van Hook. Hij houdt een set kledij op die ik mag aantrekken (ongeveer hetzelfde als op de foto). "Daar kun je je omkleden," zegt hij terwijl hij naar een kleine houten cabine wijst. "Als je je kleren niet meer wilt kun je ze gewoon overboord gooien." Ik glimlach en begeef me naar de cabine. Als ik ben omgekleed gooi ik mijn kleren overboord en ga naast Hook staan, die over de ballustrade geleund staat. Hij staart met een moeilijk gezicht naar het eiland.

"Wat is er?" vraag ik. "Ik vind het gewoon vreemd dat hij jou heeft meegenomen, niets persoonlijks, maar hij neemt nooit meisjes mee." Ik knik begrijpelijk. "Wie is 'hij' eigenlijk?" "Zijn naam is Pan. Peter Pan. Hij is een beetje de koning van dit eiland." Ik knik nogmaals. Dan klinkt er een belsignaal en trekt Hook me mee naar de eetzaal, waar we met heel de bemanning eten. Ik denk dat het avondeten is aangezien ik best moe ben. Na het eten trek ik me dan ook terug in mijn kooi nadat ik iedereen welterusten gewenst heb. Ik draai me op mijn zij en val in een diep, gek genoeg droomloze slaap.

~•~

De volgende ochtend word ik wakker door rumoer op het dek. Ik doe snel mijn laarzen aan en ga ernaartoe. Iedereen staat in een halve cirkel rond Hook en drie jongens. Elk hebben ze een donkere mantel aan, daaronder donkere kleren en een grote capuchon bedekt de helft van hun gezicht. Ik zie aan het gezicht van Hook dat hij het gesprek niet prettig vindt. Opeens krijgt één van de jongens mij in de gaten. Hij wijst naar me en alle vier kijken ze mijn richting uit, de drie jongens grijnzend en Hook bezorgd. Hij gebaard naar twee van zijn mannen dat ze voor mij moeten plaatsnemen. Dat doen ze en voor ik het weet staan er twee kleerkasten voor mijn neus en is alle aandacht weer naar het midden gericht.

Dan voel ik een hand op mijn schouder. Ik schrik maar nog voor ik kan gaan schreeuwen legt iemand een hand over mijn mond. De persoon trekt me heel stilletjes naar achteren en als ik me wil omdraaien houd hij me tegen. Ik vang wel een glimp op van de kledij van de jongen. Het is dezelfde die ik de drie jongens bij Hook zag dragen. Er zijn er dus meer! Omdat iedereen zo gefocust is op wat er in het midden gebeurt, merkt niemand op dat ik ontvoerd word. Dit hoorde vast allemaal bij het plan. Ik zie dat we naar twee grote en brede jongens lopen. Achter hen ligt een touwladder die naar een roeiboot leidt. De jongen achter me fluistert in mijn oor: "Hou je gedeist begrepen? Als je één kik geeft, ga je eraan!" Ik doe wat hij zegt en klim in de roeiboot. De jongen komt achter me aan.

Niet veel later volgt de rest en moet ik gaan liggen zodanig dat Hook me niet zou zien. We zijn nog geen vijf tellen aan het varen of ik hoor zijn woedende stem al vanaf het schip komen. Pas nu besef ik dat ik hem, gedwongen weliswaar, heb achtergelaten. Hij was zo aardig voor me. Waarom moeten die rotjongens me daar per sé weghalen? Ik mag weer recht gaan zitten en zie dat we op een klein strandje afvaren. Een strandje dat me heel erg bekend voorkomt...