•Lost Girl• (✔)

~3~

Langzaam maar zeker zonder dat ik het besef, val ik in een diepe slaap...
Als ik mijn ogen open sta ik op een groot eiland. Voor me bevind zich een diep oerwoud. Het ziet er erg mysterieus uit. Zelf sta ik op een klein strandje. Over een paar meter begint het oerwoud. Ik besluit erheen te gaan en begin te lopen. Opeens heb ik te veel energkie en ik loop een flink stuk vooruit. Als ik geen adem meer heb stop ik en rust even uit. Ik leun voorover en leg mijn handen op mijn knieën. Opeens voel ik een aanwezigheid achter mij. Ik schiet recht. Als ik achter me kijk zie ik niets. Ik draai me weer om en opeens staat er een jongen voor me, op nog geen meter afstand van mij vandaan. Hij kijkt me grijnzend aan. "Eindelijk ben je hier, Sarah, ik wacht al heel lang op je." Ik krijg rillingen van zijn stem. "W..wie ben jij?" Ik probeer dapper te klinken maar mijn stem bibberd heel erg. Hij merkt het en begint alleen nog erger te grijnzen. "Dat zul je snel genoeg ontdekken, darling." Ik trek een vies gezicht. "Noem me geen darling." Dit hzd hij blijkbaar niet verwacht, hij vind het in ieder geval niet leuk want binnen twee seconden heeft hij haar tegen een boom gepind. "Ik noem je zoals ik wil, begrepen darling?"

Met een ruk schrik ik wakker. Het was maar een droom, denk ik bij mezelf. Het leek wel heel echt. Het was alsof ik de jongen eerder gezien had... Ik schrik op uit mijn gepeins door een geluid dat ik niet kan thuisbrengen. Pas nu merk ik de dingen op die rondom mij gebeuren. Mijn moeder ligt languit op de vloer van mijn kamer te snurken. Als ik de vloer rondom mij bestudeer glijdt mijn blik over mijn lichaam. Alles voelt pijnlijk aan en mijn gezicht voelt volledig opgezwollen. Langzaam en voorzichtig sta ik op en zoek mijn spullen bijeen. Ik heb besloten te vertrekken. Mijn moeder laat me koud. Ik verzamel wat kleren en toiletspullen, plunder mijn spaarvarken en haal alles eruit en neem voor de zekerheid mijn paspoort, buskaart en sleutels mee. Beneden neem ik wat eten mee dzt lang goedblijft en een paar flesjes water. Als ik de deur achter me dichttrek zucht ik. Ik ben eigenlijk best wel bang, bang voor de toekomst en bang voor eventuele dingen die mijn moeder zichzelf zou kunnen aandoen. Ook ben ik opgewonden. Ik heb het gevoel dat er een groot avontuur op komst is...