A Dance With Dragons

Κίρα

Ή σε μια αναμέτρηση για τον θρόνο.

''Ακούγεσαι πολύ σίγουρη ότι εγώ θα νικήσω'' παρατήρησε ο Ντέβαν.

''Φυσικά και είμαι σίγουρη'' Παρόλο που μέσα της έτρεμε. Βοηθήστε τον, προσευχήθηκε σε όποιον θεό άκουγε. ''Στο τέλος αυτής της μέρας θα είσαι ο Άρχοντας της Ναβίντιας''

''Και πως σου ακούγεται αυτός ο τίτλος;'' την ρώτησε προσεχτικά. Μια σπίθα αβεβαιότητας άστραφτε μέσα στα χρυσαφένια μάτια του. Η Κίρα είχε περάσει όλη της τη ζωή μισώντας έναν Άρχοντα, ένας άλλος είχε ξεκινήσει την σφαγή της οικογένειας της, και πολλοί είχαν ακολουθήσει τα βήματα του.

Ακούμπησε το ένα της χέρι στον ώμο του και το άλλο πάνω στο στήθος του. Τον κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια, αυτές τις φωτεινές κεχριμπαρένιες λίμνες που την είχαν μαγέψει την πρώτη φορά που είχε εμφανιστεί απρόσκλητος στο δωμάτιο της. ''Ντέβαν Ντρόγκομιρ, δεν με ενδιαφέρει ο τίτλος σου. Το μόνο που με νοιάζει είναι η καρδιά σου'' Αυτή η μεγάλη, αγνή καρδιά που ήταν γεμάτη ζεστασιά και καλοσύνη.

Τι περίεργα παιχνίδια που έπαιζε η μοίρα. Όταν τον πρωτογνώρισε ήταν αποφασισμένη να τον μισήσει. Είχε μεγαλώσει ακούγοντας για τις φρικαλεότητες που είχαν διαπράξει οι Ντρόγκομιρ ενάντια στην οικογένεια της. Πίστευε πως κι εκείνος θα ήταν ένας δολοφόνος, ένα αδίστακτο τέρας σαν κι εκείνα που είχαν εισβάλει στο σπίτι της όταν ήταν έντεκα χρονών και είχαν σκοτώσει τον πατέρα της. Και όσο έβλεπε πως δεν ήταν αυτό που περίμενε τόσο περισσότερο προσπαθούσε αναγκάσει τον εαυτό της να τον μισήσει αλλά ποτέ δεν τα κατάφερε πραγματικά.

Εκείνο το αγόρι που είχε έρθει με σκοπό να πάρει την ζωή της είχε καταλήξει να πάρει την καρδιά της. Της έδειξε μέρη και πράγματα που είχε δει μονάχα μέσα από τις σελίδες των βιβλίων. Της έδωσε μια οικογένεια που δεν είχε τολμήσει να παραδεχθεί ούτε στον εαυτό της ότι ήθελε επειδή πίστευε πως δεν θα μπορούσε ποτέ να την έχει. Της είχε σώσει την ζωή. Ήταν περήφανη που στεκόταν δίπλα του και πίστευε πως αν ο πατέρας και η μητέρα της μπορούσαν να τους δουν από τους ουρανούς θα ήταν χαρούμενοι για εκείνη.

''Μπορείς να κάνεις αυτή τη χώρα ένα καλύτερο μέρος'' του είπε. ''Πιστεύω σε εσένα''

''Αυτό είναι το μόνο που χρειάζομαι''

Η Κίρα τεντώθηκε στις άκρες των ποδιών της και τον φίλησε. Τα χείλη του αγκάλιασαν τα δικά της, βελούδινα απαλά, σαν να ήξεραν ότι ανήκαν μαζί. Τα φιλί ξεκίνησε αργά, σαν να είχαν όλο το χρόνο του κόσμου στη διάθεση τους, αλλά σύντομα έγινε έντονο και έστειλε λευκές σπίθες μέσα στις φλέβες της. Τα χέρια της μπλέχτηκαν μέσα στα μαύρα μαλλιά του και τον τράβηξαν πιο κοντά. Η γεύση του ήταν μεθυστική σαν γλυκό κρασί. Όσο κι αν τον φιλούσε δεν θα την χόρταινε, μονάχα θα την έκανε να θέλει κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο...