A Dance With Dragons

Νερίσσα

Χίλια συγνώμη για την τεράστια καθυστέρηση. Την προηγούμενη εβδομάδα δεν προλάβαινα να γράψω και αυτή την εβδομάδα αντιμετώπιζα ένα μικρό πρόβλημα στο wattpad που δεν με άφηνε να προσθέσω νέα κεφάλαια, αλλά ευτυχώς φτιάχτηκε. Και πάλι συγνώμη.

Το δεύτερο βράδυ είχαν βρει ένα πανδοχείο για να διανυκτερεύσουν. Η Νερίσσα αμφέβαλλε ότι η διάθεση του αδελφού της θα βελτιωνόταν αν εξακολουθούσε να κοιμάται πάνω στο κρύο χώμα. Όχι πως ο Νάριαν είχε παραπονεθεί. Ήταν σιωπηλός και αυτό την ανησυχούσε.

Ο Νάριαν ήταν το είδος του ανθρώπου που πάντα προσπαθούσε να σπάσει τον πάγο και να ζεστάνει την ατμόσφαιρα. Υπό κανονικές συνθήκες θα ρωτούσε τον Κάσσιαν για την ζωή του και για την σύναξη του, ή θα επιδείκνυε τις γνώσεις του κάνοντας παρατηρήσεις για το Ξέφωτο των Ρόδων και την ιστορία του, για τον πόλεμο ανάμεσα στις Συνάξεις και την μάχη που είχε γίνει εκεί πριν από αιώνες, κερδίζοντας εκνευρισμένες ματιές από την Νερίσσα.

Αλλά αυτές δεν ήταν κανονικές συνθήκες. Ο τσακισμένος άντρας που περπατούσε δίπλα τους δεν θύμιζε σε τίποτα εκείνον τον Νάριαν. Μιλούσε μόνο όταν του απηύθυναν τον λόγο και οι απαντήσεις του ήταν συνήθως μονολεκτικές. Οι ώμοι του ήταν σκυφτοί λες και όλο το βάρος του κόσμου τον είχε συνθλίψει. Όλα τα χρόνια που είχε ζήσει με τους Ντρόγκομιρ, όλη η σκληρότητα και η περιφρόνηση τους δεν τον είχαν λυγίσει και το είχε κάνει ο θάνατος μιας μάγισσας.

Δεν το περίμενε ότι ο θάνατος της θα του στοίχιζε τόσο. Γνώριζε για την σχέση του με την μάγισσα, μια σχέση που κρατούσε αρκετούς μήνες, αλλά πίστευε πως ήταν μια απλή περιπέτεια του αδελφού της χωρίς πραγματική σημασία. Ευχήθηκε να είχε μπροστά της τον Κλάους για να τον σκοτώσει ξανά. Ακόμα και μέσα από τον τάφο είχε την δύναμη να πονέσει τον Νάριαν, λες και δεν είχε κάνει αρκετό κακό όσο ζούσε.

Η καρδιά της πονούσε για τον αδελφό της. Δεν τον είχε ξαναδεί έτσι, ούτε καν όταν είχαν χάσει την μητέρα τους. Θυμήθηκε την μέρα που την έθαψαν στις κρύπτες, πως είχε σταθεί δίπλα της και της κρατούσε το χέρι όσο εκείνη έκλαιγε. Είχαν χάσει τον πατέρα τους λίγους μήνες πριν και τώρα ήταν αναγκασμένοι να μείνουν με τον Άρχοντα Αίρυς και τον θείο Γκρέγκορ που ήταν στην καλύτερη περίπτωση αδιάφοροι, και με τον Κλάους, τον Κάσρελ και τον Έντγκαρ που δεν έχαναν ευκαιρία να εξευτελίσουν τον Νάριαν. Η Νερίσσα είχε νιώσει πως είχε έρθει το τέλος του κόσμου. Ο Νάριαν δεν είχε κλάψει. Ο ένας από τους δυο τους έπρεπε να μείνει δυνατός για να στηρίξει τον άλλον και αφού αυτός ήταν ο μεγαλύτερος το βάρος έπεφτε σε εκείνον.