A Dance With Dragons

Κίρα

Μετά την επίσκεψη στο αναρρωτήριο είχε επιστρέψει εσπευσμένα στο δωμάτιο της. Ο Ντέβαν κοιμόταν ακόμα, έχοντας πετάξει τα σκεπάσματα από πάνω του στον ύπνο του, που τώρα σχημάτιζαν ένα κουβάρι στο σημείο όπου θα έπρεπε να ήταν ξαπλωμένη δίπλα του.

Ο Ντέβαν ήταν ένας όμορφος άντρας αλλά όταν κοιμόταν το πρόσωπο του μεταμορφωνόταν. Όλη η ένταση -που συνήθως του προκαλούσε η οικογένεια του- χανόταν από τις γραμμές του προσώπου του και τα χαρακτηριστικά του έπαιρναν μια πιο γλυκιά όψη, πιο αθώα, σαν να ήταν ένας έφηβος δίχως έγνοιες στον κόσμο και όχι ένας άντρας που είχε κάνει ήδη οικογένεια. Η Κίρα ήθελε να πάει κοντά του, να αγγίξει απαλά την γραμμή των ζυγωματικών του και τα καλοσχηματισμένα χείλη του. Η επιθυμία ήταν τόσο έντονη που το σώμα της πονούσε. Αλλά δεν υπήρχε χρόνος.

Γονάτισε μπροστά στο μπαούλο με τα πράγματα της και άνοιξε το καπάκι. Αν πράγματι ήταν η Ναζλί αυτή που κρυβόταν πίσω από το καταραμένο κολιέ τότε υπήρχε μια πολύ μεγάλη πιθανότητα η Σαφίγια να έτρεχε για να την προειδοποιήσει αυτή τη στιγμή. Το ζαφείρι έκαιγε μέσα στην παλάμη της σαν να κρατούσε ένα κάρβουνο. Το πέταξε στο πάτωμα δίπλα της και άρχισε να ψάχνει βιαστικά μέσα στο μπαούλο, πετώντας ρούχα και μικροαντικείμενα έξω. Τράβηξε το μαχαίρι με το σκαλιστό δέντρο στη λαβή που της είχε χαρίσει ο Ντέβαν μέσα από τις στρώσεις των υφασμάτων. Το κράτησε γερά με το δεξί της χέρι και κατέβασε με δύναμη τη λαβή πάνω στο κούμπωμα του κολιέ.

Ο θόρυβος έκανε τον Ντέβαν να ανασαλέψει, αλλά δεν ξύπνησε. Θα πρέπει να ήταν πολύ πιο καταβεβλημένος απ' ότι επέτρεπε να φανεί. Μίσος φούντωσε μέσα της για την πριγκίπισσα. Μια μικρή φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού της της έλεγε να μη βγάζει βιαστικά συμπεράσματα πριν βρει αποδείξεις για την εμπλοκή της Ναζλί. Αλλά εκείνη τη στιγμή η Κίρα χρειαζόταν ένα πρόσωπο για να μισεί και το δικό της της έκανε μια χαρά.

Πέρασε το μαχαίρι στη ζώνη της φροντίζοντας να κρύβεται όσο το δυνατόν καλύτερα μέσα στο ύφασμα της φούστας της, πήρε το κολιέ, και σηκώθηκε όρθια ξεχνώντας το ανοιχτό μπαούλο και τα πεταμένα πράγματα στο πάτωμα.

Μικροί, απαλοί ήχοι ακούστηκαν στο δωμάτιο. Ο Ραίγκαρ είχε ξυπνήσει και κουνούσε τα χέρια και τα πόδια του προσπαθώντας να πετάξει από πάνω του την λεπτή κουβέρτα που τον σκέπαζε. Η Κίρα κάθισε στο κρεβάτι και ακούμπησε τα χέρια της στην άκρη του καλαθιού, περιμένοντας να δει αν το μωρό θα έκλαιγε. Μπορεί να είχε πεινάσει ή να ήθελε να τον κρατήσει στην αγκαλιά της για να αποκοιμηθεί. Αλλά ο Ραίγκαρ δεν έκλαψε, σαν να καταλάβαινε πως έπρεπε να κάνει ησυχία για να βοηθήσει την μητέρα του.