A Dance With Dragons

Κίρα

''Νομίζω πως το ακούω'' είπε ο Ντέβαν, με το κεφάλι του να ακουμπάει πάνω στη κοιλιά της. Η Κίρα χάιδεψε τα μαύρα μαλλιά του και χαμογέλασε. Το παιδί που μεγάλωνε εδώ και πέντε φεγγάρια μέσα της είχε πρόσφατα αρχίσει να κινείτε, μικρές κινήσεις σαν το φτερούγισμα ενός πουλιού.

''Δεν μπορώ να περιμένω μέχρι να το κρατήσω στην αγκαλιά μου'' του είπε. ''Νομίζω πως είναι κορίτσι''

Ο Ντέβαν σήκωσε το βλέμμα του για να την κοιτάξει. ''Πως κι έτσι;''

Σήκωσε τους ώμους της. ''Απλά έχω ένα προαίσθημα''

Ο Ντέβαν ανασηκώθηκε και κάθισε δίπλα της στο κρεβάτι. ''Έχεις διαλέξει όνομα;''

''Έλια, Αλίνα... ίσως Σελίν. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα''

''Κι αν είναι αγόρι;'' τόλμησε να πει διστακτικά κάνοντας την να του ρίξει ένα δήθεν απειλητικό βλέμμα.

''Δεν είναι. Αλλά σε περίπτωση που τύχει να είναι γιος μπορείς να διαλέξεις εσύ το όνομα''

Της χαμογέλασε και τύλιξε το χέρι του γύρω από τους ώμους της, τραβώντας την στην αγκαλιά του. Η Κίρα βολεύτηκε καλύτερα και ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του. Αμέσως ένιωσε το σώμα της να χαλαρώνει. Οι τελευταίοι μήνες είχαν περάσει σαν όνειρο. Ο Ντέβαν περνούσε σχεδόν κάθε βράδυ μαζί της αν και συχνά έπρεπε να επιστρέφει στο σπίτι του για να φροντίσει τα θέματα που η νέα κατάσταση είχε δημιουργήσει στον Οίκο του. Ο φόβος ότι κάποιος θα προσπαθούσε να την σκοτώσει είχε χαθεί. Και το πιο σημαντικό απ' όλα, θα γινόταν μητέρα. Τύλιξε τα χέρια της γύρω από τη φουσκωμένη καμπύλη της κοιλιάς της σαν να προσπαθούσε να αγκαλιάσει την μικρή ζωούλα που μεγάλωνε μέσα της. Ακόμα δεν το είχε κρατήσει στην αγκαλιά της και ήδη το λάτρευε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.

''Η Ορόρα υποσχέθηκε να μου μάθει ιππασία'' είπε στον Ντέβαν, τραβώντας την προσοχή του.

''Μπορώ να σε μάθω εγώ'' της είπε θάβοντας το πρόσωπο του στα μαλλιά της και αναπνέοντας το γλυκό της άρωμα.

''Έπρεπε να το είχες προτείνει νωρίτερα'' τον πείραξε ''Τώρα έχω ήδη δεχτεί την πρόταση της αδελφής σου''

Μέσα σε αυτούς τους μήνες είχε αναπτύξει μια βαθιά συμπάθια για την δίδυμη αδελφή του Ντέβαν. Στην αρχή η Ορόρα της κρατούσε συντροφιά τις μέρες που έλειπε ο Ντέβαν για να την προσέχει, παρά τις αντιρρήσεις της Κίρα πως μπορούσε να φροντίσει μόνη της τον εαυτό της, αλλά τελικά οι δυο κοπέλες είχαν καταλήξει να γίνουν φίλες. Υπήρχε κάτι στον τρόπο που έλεγε ό,τι ήθελε, έκανε ό,τι ήθελε χωρίς να ζητάει άδεια από κανέναν, που η Κίρα θαύμαζε.