A Dance With Dragons

Νερίσσα

Για λαός που είχε τη φήμη ότι ξεπουλούσε τις δυνάμεις του για λίγα νομίσματα, η Νερίσσα δυσκολευόταν πολύ να βρει μια μάγισσα πρόθυμη να κάνει το ξόρκι που ήθελε. Για σχεδόν δυο χρόνια, η μόνη λέξη που άκουγε ήταν ''όχι''. Κανένας μάγος ή μάγισσα δεν ήταν πρόθυμοι να προσπαθήσουν να φέρουν πίσω κάποιον από τους νεκρούς. Το ξόρκι ήταν επικίνδυνο, και οι λίγοι που είχαν δελεαστεί από την προσφορά της σύντομα την είχαν απορρίψει, δηλώνοντας ότι δεν ήθελαν μπλεξίματα με τους αρχηγούς των Συνάξεων. Το να φέρεις πίσω μια ζωή που είχε ήδη χαθεί ήταν ενάντια στους νόμους της Φύσης, έλεγαν.

Όμως η Νερίσσα δεν εγκατέλειψε την ελπίδα να ξαναδεί τον αδελφό που της είχαν στερήσει τόσο άδικα. Κάθε απόρριψη ήταν ένα εμπόδιο, αλλά η νεαρή Ντρόγκομιρ δεν τα άφηνε να την πτοήσουν. Σήκωνε ψηλά το κεφάλι και προχωρούσε. Αυτό ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει.

Είχε συρθεί μέχρι το Άρντεντελ επειδή είχε ακούσει για μια μάγισσα με ελάχιστες ηθικές αναστολές και ανύπαρκτη συνείδηση που ίσως μπορούσε να κάνει την τελετή που θα έφερνε πίσω τον Νάριαν. Βέβαια δεν θα χρειαζόταν να τα κάνει όλα αυτά αν ο Ντέβαν και η Ορόρα δεν είχαν χαλάσει την συμφωνία της με την Ραζιγιέ...

Δεν είχε σημασία. Το μόνο που μετρούσε ήταν να βρει έναν τρόπο να βοηθήσει τον αδελφό της. Δεν την ένοιαζε αν θα της έπαιρνε έναν χρόνο ή δέκα, αλλά θα τα κατάφερνε. Ο Νάριαν ήταν πάντα δίπλα της και πάντα την φρόντιζε, τώρα θα το έκανε και αυτή για εκείνον.

Της έλειπε αφάνταστα ο αδελφός της. Ο Νάριαν ήταν πάντα ο συνετός, ενώ εκείνη μπορούσε να τα διαλύσει όλα μέσα σε μια στιγμή πάνω σε ένα ξέσπασμα θυμού. Εκείνος θα ήξερε τι έπρεπε να κάνει και πως να το κάνει, θα την πρόσεχε, ακόμα και όταν η Νερίσσα διαμαρτυρόταν ότι μπορούσε να φροντίσει μόνη της τον εαυτό της και δεν χρειαζόταν κανέναν, αλλά θα ένιωθε ασφάλεια ξέροντας ότι τον είχε δίπλα της.

Πήρε βαθιά ανάσα και προχώρησε.

Το σπίτι της μάγισσας ήταν λίγο πιο έξω από τα όρια της πόλης, αρκετά απομονωμένο ώστε να κρατήσει την εικόνα της μυστηριώδους, σοφής γυναίκας, αλλά και αρκετά κοντά ώστε οι ενδιαφερόμενοι να μπορούν να την προσεγγίσουν εύκολα και να χαλάσουν τα λεφτά τους στα φίλτρα ή σε ό,τι άλλες υπηρεσίες παρείχε

Εξωτερικά το σπίτι φαινόταν αρκετά μεγάλο, και μάλιστα φτιαγμένο από πέτρα, σημάδι πως οι δουλειές της μάγισσας πήγαιναν παραπάνω από καλά. Η Νερίσσα προσπάθησε να θυμηθεί το όνομα που της είχαν πει, Ασαντόρα αν δεν έκανε λάθος. Σίγουρα πατούσε στις προλήψεις και τα ανόητα όνειρα των αμόρφωτων χωρικών για να γεμίζει τις τσέπες της. Ο προθάλαμος του σπιτιού ήταν αποκομμένος από τα υπόλοιπα δωμάτια με μια κλειστή πόρτα, όμως η Νερίσσα μπορούσε να διακρίνει την μυρωδιά του θυμιάματος που ερχόταν από την άλλη πλευρά. Ήταν αρκετά δυνατή -τουλάχιστον για τα υπερευαίσθητα ρουθούνια ενός δράκου- οπότε σίγουρα η ατμόσφαιρα στα μέσα δωμάτια ήταν αποπνιχτική. Ο προθάλαμος δεν είχε πολλά έπιπλα, μονάχα μερικές καρέκλες αραδιασμένες κοντά στους τοίχους και μερικά κηροπήγια που ήταν σβηστά, αφού ο ήλιος ήταν ακόμα στον ουρανό και έριχνε τις ακτίνες του μέσα από τα πεντακάθαρα παράθυρα με τις μακριές κουρτίνες. Δεν χρειαζόταν κάτι παραπάνω, οι άνθρωποι δεν ερχόντουσαν εδώ  για να θαυμάσουν την διακόσμηση.