A Dance With Dragons

Νερίσσα

Δεν περίμενε να νιώθει τόση νευρικότητα επειδή θα γύριζε στο σπίτι της. Είχε περάσει δεκαεφτά χρόνια από τη ζωή της σε αυτό το μέρος. Γιατί ξαφνικά την τρόμαζε;

Είχε πλησιάσει το κάστρο με την ανθρώπινη μορφή της και με την κουκούλα του μανδύα της σηκωμένη ώστε να κρύβει τα χρυσά μαλλιά της και το πρόσωπο της. Σχεδόν κανείς δεν της έριξε δεύτερη ματιά. Ποιος θα το περίμενε ότι κάτω από τον ταλαιπωρημένο μανδύα, τα ταξιδιωτικά ρούχα και τις ψηλές δερμάτινες μπότες κρυβόταν η αρχόντισσα Νερίσσα Ντρόγκομιρ που πάντα τριγυρνούσε φορώντας τα πιο εξαίσια μεταξωτά φορέματα και τα εντυπωσιακά κοσμήματα. Υπήρχαν μερικοί που την αναγνώρισαν, υπηρέτες και φρουροί που γνώριζε σε όλη της τη ζωή και δεν γινόταν να μην το κάνουν, αλλά ένα σκληρό βλέμμα της τους έδινε να καταλάβουν ότι ήταν προς το συμφέρων τους να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό και να συνεχίσουν τις δουλειές τους.

Επικρατούσε αναταραχή στο κάστρο, μπορούσε να το καταλάβει από τον τρόπο που όλοι έτρεχαν πάνω- κάτω και από την βιασύνη στις κινήσεις τους. Προς στιγμή αναρωτήθηκε τι μπορεί να συνέβαινε αλλά γρήγορα αποφάσισε ότι δεν την ενδιέφερε. Ό,τι κι αν ήταν κρατούσε την προσοχή μακριά από εκείνη και αυτό ήταν το μόνο που την απασχολούσε.

Διέσχισε το μπροστινό προαύλιο και κοίταξε το κάστρο από μαύρη πέτρα και μάρμαρο πού υψωνόταν περήφανο μπροστά της. Αναρωτήθηκε αν ο Άρχοντας Αίρυς είχε σφραγίσει το δωμάτιο της όταν έφυγε. Προσπάθησε να φέρει μια χαρούμενη ανάμνηση από αυτό το μέρος στο μυαλό της, ήξερε ότι υπήρχαν, αλλά τον τελευταίο καιρό κάθε φορά που προσπαθούσε να το κάνει ήταν λες και όλες είχαν σβηστεί, παραμερισμένες σε κάποια μικρή γωνιά της μνήμης της, διωγμένες από τις άσχημες εμπειρίες των τελευταίων χρόνων. Σε αυτό το κάστρο οι θείοι της είχαν προσπαθήσει να πείσουν την μητέρα της να εγκαταλείψει τον πατέρα της επειδή στα μάτια τους δεν ήταν αρκετά καλός για μια Ντρόγκομιρ. Σε αυτό το μέρος ο Νάριαν υπόμενε χρόνια ταπεινώσεων επειδή δεν ήταν ένας από τους πολύτιμους Μεταμορφιστές τους. Σε εκείνη την αίθουσα του θρόνου την είχαν δικάσει σαν να ήταν εγκληματίας επειδή είχε σταματήσει τον Κλάους, κάτι που ήταν δική τους ευθύνη.

Εκείνοι ήταν οι εγκληματίες.

Αντί να μπει μέσα στο κάστρο έστριψε στα δεξιά και κατευθύνθηκε προς τους ανατολικούς κήπους. Ένιωθε τα πέτρινα μάτια των αγαλμάτων των δράκων που βρισκόντουσαν παντού καρφωμένα πάνω της, λες και γνώριζαν τι ετοιμαζόταν να κάνει και δεν το ενέκριναν. Κατέπνιξε ένα μικρό ρίγος που την διαπέρασε και συνέχισε την πορεία της.