Karina Palencio is in-love with her brother's bestfriend and Math Teacher in High School, Zereff Evan Guillermo
Mahal niya ito mula pagkabata pa lang hanggang sa naging guro niya ito. Nagtapat siya dito ng damdamin bago ito umalis patungong ibang ba...
I feel pierced. Like someone stab me hard at the heart from the back.
And I feel betrayed. As though all around me is nothing but an endless scheme.
It's all because I saw you. I saw you with other man. You look as if so happy and in love.
Then I heared you call him on the sacred endearment of us.
I literally felt my whole being shattered and crushed.
Why? Why is this happening to us? I just wanted to saw you and tell you my side.
We need clarity Baby.
Why the hell your face seem apathetic and disgraced about me?
I can't take it Baby.
I can't take it if I am going to lose like this.
"Zereff..." Pukaw ni Margarette sa akin.
At doon ko lang napagtantong may ilang minuto na pala akong nakatayo sa kinatatayuan ko habang wala sa sariling nakatitig sa pinasukan ni Karina na pinto.
Gusto kong magwala at manakit. Sobrang sakit ng dibdib ko at halos hindi na ko makahinga sa sikip.
"S-She's angry with me Marga." Naibulalas ko na lamang.
Bumakas ang pagkabahala at pagkakasala sa mukha nito. "I-I'm sorry Zereff. Kasalanan ko 'to. Kung hindi ko lang-"
"That doesn't matter now." Putol ko sa ano mang sasabihin nito. Dahil wala naman ng saysay kahit magsisi pa ito. Nangyari na ang dapat na mangyari. Maaaring isa lamang itong instrumento para mabunyag ang sikretong pinilit kong itago kay Karina sa takot na mawala ito sa akin. At ngayon ay tila nawawala na ito sakin.
"I am still angry with you. Pero nauunawan ko kung bakit mo nagawa iyon. Tena sa loob. Naghihintay na si Lemniscate sa atin." Wika ko na inaya na ito.
Napalingon kami sa kapatid ko na nakatayo pa din sa lugar na pinag-ganapan ng away namin dalawa. Mapang-uyam itong nakatingin sa aming dalawa ni Margarette. Hindi ko ito kinibo at tangka ng lalagpasan lamang ito nang magsalita ito.
"Hindi mo man lang ba ko ipapakilala sa asawa mo Kuya?" sarkastikong tanong nito pagkuwan.
Napahinga ako ng marahas sa pang-uuyam nito. Bumangon muli ang iritasyong pansamantala kong nakalimutan nang magsumamo ako kay Karina na mag-usap kanina.
"Shut up Morz. Wala kang alam." Nagtatagis ang bagang na wika ko dito at tuluyan ng nilagpasan ito. Ngunit humabol pa muli ito ng salita na kinapanlamig ng buong katawan ko at kinatulos ng mga paa ko sa kinatatayuan ko.
"Karina is mine now Kuya. Kami na ngayon. At hindi ko hahayaang bumalik siyang muli sayo." Ani nitong nauna na sa aking pumasok ng pamamahay namin.
No. No... That's not true. Tila baliw na palag ng damdamin ko.
Nagngalit ang mga bagang ko at halos hindi ko na madama ang palad ko sa tindi ng pagkakakuyom ko sa sariling kamao ko.
Karina is still mine. She'll always be mine no matter what. And even fate can't do anything about that.
"Z-Zereff please... Huminahon ka. Hindi masosulusyunan ng galit mo ang problema. Magpahinga na muna tayo pare-pareho. Bukas may check-up pa si Lemni." Pakikiusap sakin ni Margarette.
Napahinga na lamang ako ng marahas. Sa tingin ko nga ay kailangan ko na nga ng pahinga. Dahil bukod sa pagod ko sa biyahe, bigla din akong nahapo sa sakit na nararamdaman sa pagkaalala sa walang emosyong mukha ni Karina.
Kailangan kong masulosyunan ang problemang ito, dahil hindi ko kakayanin kung tuluyang mawala sa akin ang dalaga.
- 💔 -
She look like an angel lying on the wrong bed while sleeping.
Wrong bed because whenever I'm coming home, we sleep together on my bed. Kissing and cuddling until our stomach ache in hunger.
I could enter her room freely because we're official and legal. That is one of my privelages I have as long as we won't do that 'thing' in their house.
"Baby please wake up. Bago kita ma-harass dito..." Anas ko sa tainga nito at tinusok ang isang pisngi nito. Mahina itong humagikgik na para bang may nakatutuwa sa napapanaginip.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Tumalon ang puso ko at hindi ko naiwasang mahinang matawa sa ginawa nitong reaksyon.
Sobrang cute lang talaga kasi nito.
Baby I miss you so much....
Hindi ko tuloy napigilang dampian ng magaang halik ang labi nito.
And when our lips touched, I can't almost stop myself at the urge of devouring her.
"Baby..." Ingit at anas nito bigla habang nakapikit pa din.
Muli, tumalon ang puso ko sa pagkaka-anas nito.
Sa nakalipas na anim na buwang hindi ko ito nakausap, ngayon ko lamang muli nadinig ang tawag nito sa akin sa napakalambing na tinig. Ngayon lamang dahil ang tinawag naman nitong Baby ay si Morriz at hindi ako. Ngunit alam kong pinasasakitan lamang ako ni Karina kaya niya ginawa ang ganoon. Alam ko iyon, kahit nakakadama na ko ng konting pagdududa sa sarili ko. Dahil maaaring nahulog na din ang loob nito kay Morriz. Hindi naman imposible iyon dahil mas madalas na wala ako sa tabi nito at idagdag pa ang kapatid ko lagi ang nakakasama nito.
Idagdag pang madami akong inilihim at tinago dito kahit pa kinailangan ko lamang gawin iyon. Hindi pa rin mawawala ang katotohanang nagtago ako dito at nasaktan ko ito ng husto.
Napahugot ako ng mabigat na hininga sa mga sari saring isipin.
No. No. No. Maaayos namin ito. Mahal ako ni Karina. Mahal namin ang isa't isa. Malalagpasan namin ito. Tahimik na pangungumbinsi ko sa sarili ko.
Hindi ko kasi alam kung makakaya ko ba kapag nalaman kong hindi na ako ang mahal nito. Dahil ikamamatay ko iyon.
Umayos ako ng pagkakahiga sa tabi nito at hinapit ito palapit sa katawan ko. Saka ko pinagmasdan ang maganda nitong mukhang kinasabikan kong makita ng lubos. Sinunuri ang bawat parte ng mukha nito na kabisadong kabisado ko.
And God, kulang ang salitang pagtitimpi sa pagtitiis na ginawa ko huwag ko lamang hawakan ang bawat parte ng maamong mukha nito. Nararapat na malamang akong gantipalaan sa labis kong pagtitikis sa sariling pagnanais.
Muli akong napabuntong hininga, ngunit sa pagkakataong ito, sa nararamdaman ng pagnanasa.
Pinagkasiya ko na lamang ang sarili ko na pagmasdan ito. Sinasamantala ang pagkakataon, dahil batid ko, na pag gising nito, siguradong masama pa din ang magiging pakitungo nito sa akin.
At titiisin at kakayanin ko ang gagawin nitong pakitungo sakin. Kahit hindi ko alam kung kailan ba ito magiging handang pakinggan ang mga dahilan at paliwanag ko.
