A Dance With Dragons

Κάσσιαν

Ήξερε όλους τους μάγους που δολοφόνησε εκείνη τη νύχτα. Ήταν άτομα που γνώριζε όλη του τη ζωή, του είχαν συμπαρασταθεί όταν έχασε τους γονείς του και αργότερα όταν έχασε την αδελφή του. Τα πρόσωπα τους θα έμεναν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη του. Συχνά έλεγε από μέσα τους τα ονόματα τους. Σάρα, Υβέτ, Μαίρη. Δεν ήταν δίκαιο να τους αφήσει να ξεχαστούν. Ρόμπερτ, Λύντια. Όλοι τους ήταν καλά άτομα. Το μόνο σφάλμα που είχαν διαπράξει ήταν πως του είχαν ανοίξει την πόρτα τους εκείνο το μοιραίο βράδυ. Τζόναθαν, Γουίλ, Ελέιν. Είχε επιλέξει σπίτια χωρίς παιδιά. Ποιος ο λόγος να καταστρέψει περισσότερες ζωές; Κατρίνα, Λούσιεν. Εμφανίστηκε στο κατώφλι τους ζητώντας βοήθεια. Αν ήξεραν μόνο τι είδους βοήθεια... Κανείς δεν του είχε κάνει ερωτήσεις. Τον είχαν προσκαλέσει μέσα, υποθέτοντας ότι ζητούσε κάποιον να τον παρηγορήσει για τον ξαφνικό χαμό της αδελφής του. Μαρκ, Έμαλιν, Πίττερ, Ναθάνιελ. Δεν είχαν αμφισβητήσει την περίεργη ώρα. Ο καημένος νεαρός, θα σκέφτηκαν. Έχασε όλη την οικογένεια του και έμεινε ολομόναχος στον κόσμο. Ίσως η θλίψη πείραξε το μυαλό του.

Του είχαν προσφέρει κουβέντες παρηγοριάς και εκείνος τους είχε κόψει τον λαιμό για να μην φωνάξουν και ειδοποιήσουν το υπόλοιπο χωριό. Άτιμος τρόπος να σκοτώσεις κάποιον, ειδικά από τη στιγμή που δεν το περίμενε και είχες μπει στο σπίτι του με κόλπο. Δεν τους ζήτησε να τον συγχωρήσουν καθώς τους παρακολουθούσε να ξεψυχούν, κρατώντας τον λαιμό τους λες και μπορούσαν να εμποδίσουν την ζωή να φύγει από μέσα τους. Δεν του άξιζε η συγχώρεση τους.

Εκείνη τη νύχτα κάτι έσπασε μέσα του. Το μυαλό του είχε μουδιάσει, αποστασιοποιώντας τον από τα πτώματα που ήταν σωριασμένα στο πάτωμα μέσα σε λίμνες από το ίδιο τους το αίμα, λες και ήταν έργο κάποιου άλλου. Θυμόταν πως είχε αναρωτηθεί αν αυτό ήταν το πρώτο σημάδι της τρέλας. Δεν είχε νιώσει μεταμέλεια, θλίψη για τις ζωές που χάθηκαν, ή αηδία με τον εαυτό του για το αποτρόπαιο έγκλημα που είχε διαπράξει. Μονάχα θυμό και απόγνωση επειδή είχε αποτύχει. Ήταν σαν να είχε ακρωτηριάσει ένα κομμάτι της ψυχής του, καταδικάζοντας τον εαυτό του να ζει σε ένα περίεργο ενδιάμεσο. Ανέπνεε αλλά δεν ένιωθε ζωντανός. Αντιλαμβανόταν την ομορφιά γύρω του αλλά δεν μπορούσε να την εκτιμήσει. Έβλεπε τους άλλους να νιώθουν χαρά και απόλαυση αλλά εκείνος δεν μπορούσε να τις βιώσει. Συναισθήματα όπως αυτά είχαν αμβλυνθεί και είχαν θολώσει. Είχε χάσει το σπίτι του και την Σύναξη του. Το όνομα του είχε συρθεί στη λάσπη. Είχε ξεπουλήσει τη ψυχή και την συνείδηση του. Εξαιτίας του είχαν χαθεί δεκαπέντε ζωές, επειδή και ο δικός του κόσμος είχε διαλυθεί.