Sana (COMPLETED)

FOURTEEN

Saina Ariz POV

Pinipigilan kong huwag umiyak, para naman akong duwag kung iiyak ako sa harapan nila. Dahan dahan ako bumaba. Gusto kong malaman lahat lahat. Kung bakit nandito si Lianeiry, kung bakit ganon nalang kasaya si Papa. Of course pati din si Mama masaya din. Sa mata palang nila mahahalata na.

Kala ko okay na, kala ko eto na yung pinakamasayang Christmas ko. Pero parang hindi pala.

"A-anak!" gulat na sabi ni Mama.

Ganon din si papa. Tumingin sakin. Tingnan ko sila ng matamblay tiningnan ko sila na parang sinasabi ko sa kanila na ano to. Anong kagaguhan 'to? Nakita ko si Mama hawak yung cellphone niya diko alam kung sino yung katext niya.

Ngumiti ako ng pilit. "Ma, Pa, Ano to? Anong kagaguhan to? Bakit ? Bakit nandito siya? Bakit kilala niyo siya?" sunod na sunod kong tanong.

Nagtinginan sila Papa at Mama. Pero sa huli si mama yung nagsalita.

"Ariz, let me explain first, " sabi ni Mama.

"Ngayon, Ma! Sabihin mo lahat lahat!?" pasigaw kong sagot

"Calm down, Ariz." Huminga ulit muna si Mama tsaka pinagpatuloy yung sasabihin "Ariz, Si Lianeiry, half sister mo. Her real name, Lianeiry Marzia Videz Palmos. Namatay yung Mama niya nung pinanganak si Lianeiry."

Hindi ko alam kung paano ko 'yon magpoproseso sa isip ko. Sinabi ni Mama kung paano. Kung paano nangyari. Tinanggap ni Mama kahit pagkakamali iyon. Mas matanda siya kesa sa akin. Nauuna siyang pinanganak.

"Hi my de---," bago pa niya sasabihin yung sasabihin niya sakin biglang pumasok si Kuya, at si Zander.

Zander bakit? Bakit nandito ka?

"Marzia!" galit na sabi ni Kuya.

"Oh! Brother andiyan ka na pala" nakangiting sabi niya.

Ang tanga ko naman! Wala akong alam ni isa. Im sure pati mga kaibigan ko alam to. Ginawa nila akong tanga. Na para bang di ako nag e-exists sa mundong ito.

Tumingin ako sa likod ko dahil nandoon din sila. Yung mga kaibigan ko.

"Alam niyo din? Kilala niyo din?" Tanong ko pero umiwas sila ng tingin sakin "Sumagot naman kayo!" Diko na napigilang hindi humiyaw.

"Im sorry" sabay sabay nilang sabi parang pinagplanuhan na nila to.

Tumingin ako sa kanila. Si Mama umiiyak si Papa parang wala sa sarili niya pero si Lianeiry nakangiti lang parang ang saya saya ng pinapanood niya, Si Kuya galit siya. Galit kay Lianeiry. Si Zander diko alam diko alam kung bakit andito siya.

"Ikaw, Zander? Alam mo din ba?" walang ganang tanong ko.

"Sorry," bigkas niya.

Sorry? Alam mo din pala.  Diko na napigilan tong luha ko. Tuluyang bumuhos na.

"Pinagmukha niyo kong tanga sa harapan niyo. Wala akong kaalam alam. Parang hindi ako nag eexists sa paningin niyo!" galit na sabi ko.

Hahawakan sana ako ni Mama pero umiwas ako. Tiningnan ko silang lahat tsaka ako dali daling tumakbo papunta sa labas. Bago pa ako makapunta sa labas narinig ko yung sigaw nila. Tinatawag nila ako .

Hindi ko sila pinansin. Nagmakalabas ako at nasa kanto na ako. Naghanap kagad ako ng taxi na pagsasakyan ko. Pinunasan ko yung luha ko. Diko pinansin yung cellphone ko na kanina pa nag v-vibrate.

Nangmakakuha na ako ng taxi. Diko alam kung saan ako pupunta. Di ako pwedeng pumunta kila Fayeleen. Alam kong pupuntahan nila ako doon.

"Miss, saan po tayo?" tanong nung driver sakin.

"Kuya, sa Moa nalang po." tanging sagot.

Umalis ako sa bahay ng makapagisip isip ako. Ang sakit kasi. Pinagmukha nila akong tanga. Parang sinira nila pagkatao ko. Dapat ko naman malaman yun bakit di nila sinabi sa una pala. Kala ko eto na yung paskong pinakamasaya ko parang hindi pa pala.

Sana pabayaan muna nila ako makapagisip kahit konting panahon lang. Sana.