The badboy list

Part 58

Lindy
Ik zit nu naast Jason tegen hem aan en we luisteren nog steeds liedjes, alleen dan nu wel wat rustigere. We moeten nu nog ongeveer 10 minuten rijden naar het vliegveld en daarna ongeveer een uur vliegen met het vliegtuig. 'Lindy, jij mag een liedje kiezen' zegt Megan. Ik draai me km en kijk naar achteren. 'Doe maar Mercy van Shawn Mendes' zeg ik.

Megan knikt en ik ga weer tegen Jason aanliggen. Het liedje galmt door de bus en ik zing zachtjes mee.

Later is het liedje weer afgelopen en Jason kijkt me glimlachend aan. Ik kijk hem ook in zijn ogen aan en grinnik. 'We zijn er bijna' horen we de directrice zeggen door een microfoon. Ik lach en kijk uit het raam. 'Ik hoop echt dat wij naast elkaar mogen zitten' zeg ik en kijk weer naar Jason. 'Daar zorg ik wel voor' zegt hij knipogend. Ik lach en dan tilt Jason me op en zet me op zijn schoot. 'We zijn er' galmt er door de bus. Jason tilt me op in bruidsstijl en staat op. Zo gaan we de bus uit en veel meiden glimlachen en een paar kijken jaloers en chagrijnig. 'Jason, misschien is het verstandig als je me los laat, niet alle meiden zijn hier zo blij mee' zeg ik zachtjes tegen hem. 'Dan zijn ze hier al helemaal niet blij mee' zegt hij en zet me neer. Hij slaat zijn armen om mijn middel en zoent me. Ik lach eventjes en zoen hem terug. Na een aantal seconde laat ik hem weer los en grinnik. 'Lindy en Jason, kom we moeten naar het vliegtuig toe' zegt de directrice en kijkt vooral naar Jason. Jason knikt en pakt mijn hand vast.

Een tijdje later zitten we in het vliegtuig. Jason moest naar Zara zitten en Adam naast mij dus Jason en Adam hebben gewoon geruild. Nu zit Jason naast me en ik zit aan de raamkant. 'Jason, ik ben best bang voor vliegen' zeg ik. 'Maar je geen zorgen, ik zit naast je en er gaat niks gebeuren' zegt hij zacht en geeft me en kus. 'Hallo jongens' horen we de directrice zeggen. We kijken beide op naar de directrice. 'Hallo mevrouw!' Zeg ik glimlachend. Ze geeft een knikje naar Jason en gaat dan voor ons zitten. 'Hoe zijn jouw ouders eigenlijk?' Vraag ik aan Jason. 'Hoe kom jij dan op die vraag?' Vraagt hij lachend. 'Ik moest eraan denken dat de directrice ook een moeder is' leg ik uit. 'Ze zijn wel aardig, alleen ik weet niet al te veel van mijn vader aangezien hij bijna nooit thuis is' zegt Jason eerlijk en heeft een teleurgestelde blik. 'Sorry, ik had er niet naar moeten vragen' zeg ik en pak zijn hand vast. 'Het geeft niet' zegt hij en glimlacht lichtjes. De directrice draait zich naar ons om. 'Zijn ze alleen aardig?' Vraagt ze aan Jason. 'Ja, ze zijn namelijk niet de beste ouders' zegt hij geïrriteerd tegen haar. Ik zie mijn tas en pak mijn oordopjes eruit zodat ik zometeen muziek kan luisteren. 'Hoezo niet de beste ouders?!' Vraagt ze boos. 'Omdat je alleen maar bezig bent met van alles behalve mij!' Roept hij boos. Ik kijk op naar Jason en de directrice. 'Wat is hier aan de hand?' Vraag ik voorzichtig. Jason sluit zijn ogen even en zucht zachtjes uit. Daarna opent hij zijn ogen weer en kijkt mij aan. 'Ik moet je wat vertellen' zegt hij. 'Dat heb ik door' zeg ik. 'De directrice... is mijn moeder' vertelt Jason. 'En dat vertel je me niet?'. 'Ik wilde het wel'. 'Nee, blijkbaar niet want je vertelt wel je diepste geheimen aan me maar dit niet' zeg ik en daarna doe ik mijn oordopjes in. 'Lindy, luister alsjeblieft even'. 'Nee, laat me even met rust' zeg ik en daarna zet ik mijn muziek aan. Ik kijk naar de directrice en ze kijkt met een meelevende blik. Ik glimlach even nep en zwakjes naar haar en kijk daarna naar buiten. Ik gaap zachtjes en leg mijn hoofd tegen het raampje aan. Ik voel dat Jason tikt tegen mijn schouder. Ik kijk op en kijk hem geïrriteerd en vragend aan. Hij seint dat ik mijn oordopjes uit moet doen. Ik zucht eventjes zacht en doe mijn oordopjes uit. 'We gaan over vijf minuten opstijgen' zegt hij. Ik kijk met grote ogen hem aan. 'Kunnen we alsjeblieft praten? Ik wil het graag uitleggen' zegt hij. Ik zucht en sluit even mijn ogen. Daarna ogen ik ze weer en knik. 'Leg maar uit' zeg ik en glimlach zwakjes. 'Ik heb niks verteld want ik wilde eigenlijk dat helemaal niemand het wist... ik wilde het jou wel vertellen maar ik wist niet hoe dus wilde ik wachten tot we in Ibiza waren' vertelt hij. 'Ik snap je, sorry ik had niet zo stom moeten reageren net'. 'Het geeft niet, Lin. ik snap je wel' zegt hij en slaat een arm om me heen. Ik glimlach en geef hem een kus. 'We gaan opstijgen, gelieve om de gordels om te doen' zegt een stewardess. Ik ga rechtop zitten en doe mijn gordel om. Ik kijk uit het raampje en adem diep in en uit. Ik voel dat Jason mijn hand vast pakt. Ik kijk hem aan en hij glimlacht zacht naar me als sein dat alles goed komt. Ik glimlach terug en ga tegen hem aan liggen. Laat de reis maar beginnen...